Πέρασαν έξι μήνες από τότε που το ΠΑΣΟΚ
υπό τον Γ. Α. Παπανδρέου
κατήγαγε μεγάλη και σημαντική εκλογική νίκη.
Η χώρα επανάκαμψε σε έναν δρόμο ενεργητικής πολιτικής.
Δεν χρειάζεται μεγάλη σοφία για να καταλάβει κανείς ότι τα δεινά της χώρας θα ήταν πολλαπλά αν συνέχιζε να κυβερνά ο Κ.Καραμανλής.
Στην κυβέρνηση υπάρχουν πετυχημένοι υπουργοί, που κάνουν τη δουλειά τους ως οφείλουν, παραγωγικά και δημιουργικά. Υπάρχουν και εκείνοι που η πολιτική τους είναι προβληματική.
Το μεγάλο πρόβλημα όμως, είναι ότι στην οικονομική πολιτική της κυβέρνησης κυριάρχησαν νεοφιλελεύθερες αντιλήψεις, που συνοδεύτηκαν με σοβαρές αδυναμίες στη διαχείριση των προβλημάτων της χώρας.
Επίσης η κυβέρνηση δείχνει να δυσκολεύεται να συνεννοηθεί με .....
τους κοινωνικούς φορείς που δεν συγκαταλέγονται στους μεγάλους τραπεζικούς και επιχειρηματικούς ομίλους.
Στον οικονομικό τομέα έχουμε επανεμφάνιση όλων εκείνων των απόψεων του αποκαλούμενου δεξιόστροφου εκσυγχρονισμού που συνέβαλαν στα σημερινά προβλήματα που έχει η χώρα. Αυτό, μάλιστα, συμβαίνει σε μια εποχή που οι αντοχές της κοινωνίας σε τέτοιες λογικές είναι μικρότερες παρά ποτέ.
Ανάλογα, εάν μελετήσει κανείς με προσοχή τους επικεφαλείς σέ δημόσιους φορείς μεγάλης κοινωνικής και οικονομικής σημασίας, θα εντοπίσει διάφορους τύπους οι οποίοι έχουν άμεσες διασυνδέσεις με τη διαπλοκή και συγκεκριμένα οικονομικά συμφέροντα.
Οι φορείς αυτών των συμφερόντων βρίσκουν από κύκλους της κυβέρνησης, ελπίζω μειοψηφικούς, μεγαλύτερες συμπάθειες από ότι άνθρωποι καθαροί και χωρίς κηλίδες ντροπής στο βιογραφικό τους.
Πρόκειται για φαινόμενα που όταν θα έρθει "η ώρα της καθόδου", κανείς από εκείνους που τους διόρισε δεν θα έχει το θάρρος και το κουράγιο να εξηγήσει και να δικαιολογήσει αυτές τις επιλογές.
Δεν θα μπορέσει να εξηγήσει γιατί παραμένει ως πρόεδρος του ΟΤΕ ο πολλαπλά κατηγορηθείς από το ΠΑΣΟΚ όταν ήταν στην αντιπολίτευση. Το γιατί μετά από έξι μήνες δεν έχει υπάρξει μια αλλαγή στην κορυφή του ΙΚΑ, ακόμα να διοριστεί ο διοικητής, όταν ο λαός καλείται να αποδεχτεί μείωση των συντάξεων και αύξηση του χρόνου εργασίας.
Όλα αυτά η κυβέρνηση δεν θέλει να τα αντιμετωπίσει ή να τα σταματήσει. Αλλά στην πολιτική πάντα φτάνει ο λογαριασμός.
Στο βαθμό που ο πρωθυπουργός δεν κάνει ριζικές αλλαγές στην οικονομία, και δεν προχωρά σε μια πολιτική ανάπτυξης, τότε το ΠΑΣΟΚ κινδυνεύει να χάσει την επαφή του με τα λαϊκά στρώματα.
Μια τέτοια αποκοπή θα του στοιχίσει τόσο άμεσα εκλογικά, όσο και μακρόχρονα. Έχει να μάθει κανείς πολλά από την περίπτωση της γερμανικής σοσιαλδημοκρατίας και την κάτω βόλτα που πήρε μετά την πρωθυπουργία του Σρέντερ.
Η ίδια η κυβέρνηση δείχνει τάσεις αποξένωσης από μεγάλες λαϊκές δυνάμεις. Δεν έχει σαφήνεια για το ποιοι είναι κατά τη γνώμη της οι σύμμαχοι και ποιοι οι αντίπαλοί της, ουσιαστικά ένα τμήμα της έχει συμπορευτεί μέχρι σήμερα με το χρηματοπιστωτικό σύστημα, ιδιαίτερα τις τράπεζες.
Και το χειρότερο, επιδιώκει να πείσει την κοινωνία ότι αυτή η συμπόρευση είναι μονόδρομος.
Μια τέτοια συμπεριφορά μπορεί να οδηγήσει ώστε μια πολιτική που ο ίδιος ο πρωθυπουργός την περιέγραψε ως "αναγκαία παρέκκλιση" να αναχθεί από μερίδα της κυβέρνησης σε μακρόχρονη στρατηγική.
Η απειρία, η υιοθέτηση μιας αλαζονείας απέναντι στον λαϊκό παράγοντα θα έχουν μεγάλο κόστος για το ίδιο το ΠΑΣΟΚ και την ύπαρξή του.
Είναι γεγονός ότι η συσσώρευση των προβλημάτων βρήκε την ελληνική κοινωνία απροετοίμαστη ψυχολογικά και πολιτικά. Το αγώι, όμως, κάνει τον αγωγιάτη. Οι χαρακτήρες και οι ικανότητες των ανθρώπων μετράνε σε ώρα κρίσης, στα δύσκολα.
Η κυβέρνηση έχει ένα τριπλό άμεσο χρέος.
- Πρώτον, να σταματήσει να παράγει απαισιοδοξία και μιζέρια. Η χώρα κατάλαβε το πρόβλημα. Αυτό που δεν καταλαβαίνει είναι γιατί δεν το πληρώνουν όλοι και πριν από όλα εκείνοι που το δημιούργησαν.
- Δεύτερον, η κυβέρνηση πρέπει να σταματήσει τον μονόπλευρο προσανατολισμό της ως προς την οικονομία. Ακόμα και στο νομοσχέδιο για τα φορολογικά δεν θέλησε να οδηγήσει τα μεγάλα εισοδήματα και περιουσίες στο ταμείο. Αν υπολογίσει κανείς ότι οι μισθωτοί χάνουν σε ορισμένες περιπτώσεις περισσότερο από το 30% του εισοδήματός τους, η "προσεκτική" χρέωση των εχόντων και κατεχόντων δεν μπορεί να γίνει κατανοητή.
- Τέλος, τρίτον, όπως είχε προτρέψει ακόμα από τον Οκτώβριο, ας σταματήσει η κυβέρνηση να μιλά πολύ, να διαχειρίζεται λίγο και να υποαπασχολείται με την ανάπτυξη. Αυτό πια το έχουν καταλάβει και της το επισημαίνουν σχεδόν όλοι. Η πολιτική δεν είναι επικοινωνία. Είναι επιλογή και πράξη.
Τέλος,εάν δεν μπορούμε να κάνουμε αυτή τη γη Παράδεισο... να...τους εμποδίσουμε να την κάνουνε Κόλαση...OXI ΣΤΟ ΔΝΤ !!!
ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΑΤΖΑΣ
ΜΕΛΟΣ Ν.Ε. ΠΑΣΟΚ ΕΥΒΟΙΑΣ
