Αδέρφια μου, αλήτες, πουλιά. Αυτό το τραγουδούσε ο Βοσκόπουλος στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, αν δεν κάνω λάθος, αλλά από τότε τα χρόνια πέρασαν και οι αλήτες, ''οι ωραίοι αλήτες'', χάθηκαν ή έμειναν ελάχιστοι, αλλά τα πουλιά ζουν και βασιλεύουν!!!
Λοιπόν , γιατί, ρε μάγκα, χαρακτηρίζεις κάποιον αχάριστο; Γιατί δεν του το λες κατάμουτρα και σαν κουτσομπόλα της παλιάς γειτονιάς...
το λες δεξιά κι αριστερά;
Δεν υπήρξα ποτέ αχάριστος. Ένα ποτήρι νερό να μου προσφέρει κάποιος και θα το θυμάμαι και θα του λέω ευχαριστώ. Αυτό δεν σημαίνει πως θα κατεβάσω και τα παντελόνια για να μας πηδήξεις.
Ρε μάγκα, μήπως είσαι εσύ αχάριστος; Μήπως είσαι εσύ αυτός που δεν αναγνωρίζει τα όσα έχω κάνει για σένα; Έχεις την εντύπωση πως η δική μας η δουλειά είναι δωρεάν; Από πού προκύπτει αυτό;
Για πες μας λοιπόν, πότε σου ζητήσαμε να πληρώσεις έστω και το παραμικρό από όσα κάναμε;
Λοιπόν, μάγκα, το παρατράβηξες. Να ξέρεις πως τα παιδιά, στα οποία με κατηγορείς ως αχάριστο, ξέρουν καλά κάποια πράγματα και στο μέλλον θα διαπιστώσεις πως δεν σε έχουν και σε εκτίμηση.