Δε θα υπεισέλθω στο πολεοδομικά ορθό ή μη της πράξης και είμαι ο τελευταίος που θα τασσόταν υπέρ της ανοχής σε οποιαδήποτε παράβαση. Πάμε, όμως, λίγο στην ουσία.
Ας συμφωνήσουμε καταρχάς πως αυτοί που κατήγγειλαν το Δήμαρχο, ουδεμία αγωνία τρέφουν για την τήρηση της πολεοδομικής τάξης και το μόνο που ήθελαν ήταν να εμποδίσουν την εγκατάσταση του Αστυνομικού Τμήματος στη συγκεκριμένη θέση. Μια θέση πανθομολογουμένως ιδανική για την αστυνόμευση μιας ιδιαίτερα δύσκολης περιοχής.
Και ερωτώ. Με ποιο δικαίωμα, όποιοι κι αν είστε (και ακούστηκαν μερικές πολύ «ενδιαφέρουσες» εκδοχές για το ποιοι είστε), παρεμποδίζετε την ίδρυση του Τμήματος, βλάπτοντας, μάλιστα, προσωπικά το Δήμαρχο που το υποστηρίζει; Με ποιο δικαίωμα επιχειρείτε να στερήσετε από τους κατοίκους της περιοχής το αίσθημα ασφάλειας που είναι θεμελιώδες δικαίωμα καθενός πολίτη σε μια ευνομούμενη κοινωνία;
Μια μέρα μπορεί να γίνουμε ένας παράδεισος, όπου κανείς δε θα εγκληματεί, κανείς δε θα οδηγεί επικίνδυνα, κανείς δε θα ρυπαίνει και δε θα χρειάζεται καμία μέριμνα της πολιτείας για όλα αυτά και πολλά άλλα δύσκολα ζητήματα.
Έως τότε, μπορούμε να συμφωνήσουμε ότι κάπου κάπου πρέπει να αφήνουμε στην άκρη τα -ενίοτε νηπιακής σοβαρότητας- μικροσυμφέροντά μας, προκειμένου να γίνει κάτι καλό στον τόπο μας;
Ο Γιώργος Ψαθάς με τη σύλληψή του δεν έπαθε κάτι. Κέρδισε, μάλιστα, ένα άτυπο «γαλόνι» υπηρέτησης του κοινού συμφέροντος.
Δέχτηκαν, όμως, γενναίο πλήγμα η κοινή λογική, η ειλικρίνεια των προθέσεων και η αξία της συλλογικής ενσυναίσθησης. Και αυτό είναι, δυστυχώς, πολύ σοβαρό και πολύ ανησυχητικό...