Οι πολλές και οι πολλοί ενδιαφέρονται να εξαργυρώσουν ότι τους έτυχε με μια καρέκλα.... σε διοικητικό επίπεδο, ακόμη και για ένα έδρανο στην Βουλή.
- Πλέον πρωταγωνιστές δεν είναι οι αθλητές, αλλά όλοι οι άλλοι. Αυτός και μόνο αυτός είναι ο λόγος που δεν υπάρχουμε πλέον στον αθλητισμό και πάμε κάθε χρόνο και χειρότερα. Οι λίγοι που ευτυχώς υπάρχουν και προσπαθούν, ευχόμαστε να μην απογοητευθούν και να μην τα παρατήσουν.
- Όσο καλός ποδοσφαιριστής κι αν είσαι, αν δεν έχεις έναν μάνατζερ, θα σε φάει το μαύρο σκοτάδι. Διαλέγεις λοιπόν αν θα σου τα φάει ο μάνατζερ ή το μαύρο σκοτάδι. Όσο καλός αθλητής στίβου κι αν είσαι, δεν θα πετύχεις τίποτα, αφού για να προχωρήσεις, πρέπει να έχεις προπονητή ο οποίος είναι στο σύστημα. Για να μην γράφουμε για όλα τα αθλήματα χωριστά, για όλα ισχύει το ίδιο.
- Τι πρέπει να γίνει λοιπόν; Ν΄ αλλάξουν τα πάντα και ο αθλητισμός να έχει τις βαθμίδες του και να μην είναι όλοι στο ίδιο τσουβάλι. Να έχει τις ίδιες ευκαιρίες ο κάθε αθλητής, είτε είναι φτωχός, είτε είναι πλούσιος, είτε μένει στην Αθήνα, είτε στην Χαλκίδα, είτε στον Έβρο.
- Και κάτι ακόμη. Θα πρέπει να γίνει σοβαρός διαχωρισμός στους χώρους άθλησης. Αν θέλουμε να έχουμε πρωταθλητές, αν θέλουμε να έχουμε διακρίσεις, δεν είναι δυνατόν την ίδια μέρα, την ίδια ώρα, να κάνουν προπόνηση στον ίδιο χώρο, μια ομάδα ποδοσφαίρου, 3 - 4 ακαδημίες στίβου, 15 - 30 πολίτες που θέλουν απλά να κάνουν περπάτημα ή χαλαρό τρέξιμο και κάποιοι αθλητές στίβου οι οποίοι κάνουν προετοιμασία για Πανελλήνιους αγώνες. Γι΄ αυτό ευθύνη έχουν τα σωματεία και οι προπονητές αφού για γνωστούς λόγους δεν καίγονται ή δεν έχουν στόχο το να διακριθεί κάποιος αθλητής.
