Ο ΠΑΣΟΚικός
χαβάς
Το «σχέδιο του ΠΑΣΟΚ για τη χώρα» και τους πέντε «εθνικούς στόχους» του, παρουσίασε ο πρόεδρός του Γιώργος Παπανδρέου, δίνοντας (άλλη) μια ιδέα για το πώς σκέφτονται και αυτοί να κυβερνήσουν στο πλαίσιο της δικομματικής εναλλαγής και του ευρωμονόδρομου.
Παρέχοντας εγγυήσεις στους μεγαλοεπιχειρηματίες και επιφυλάσσοντας μπόλικη δημαγωγία για τα πλατιά λαϊκά στρώματα που θα γευτούν τα επίχειρα της πολιτικής αυτής. Εταξε πολλά, ακόμα και «κρατικοποιήσεις, όπου χρειαστεί». `
Η «δίκαιη ανακατανομή» τόσο του προϊόντος της ανάπτυξης, όσο και των «νέων ευκαιριών» που «πρέπει να κατανέμονται με δίκαιο τρόπο».
Μάλιστα ανερυθρίαστα - με βάση τα όσα έπραξαν όλα αυτά τα χρόνια ως κυβερνώντες - προέβλεψε ότι «η εποχή μας θα χαρακτηριστεί από την επαναφορά της αριστερής φιλοσοφίας»! Ενώ θυμήθηκε να πει ότι «η ρήση "σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα" είναι επίκαιρη σήμερα στον πλανήτη μας, όσο ποτέ άλλοτε».
Ανέξοδες κουβέντες. Ως σοσιαλδημοκράτης αστός πασχίζει να κάνει αυτό που ξέρει. Να εξαπατά το λαό εμφανιζόμενος ως φίλος του ενώ είναι από τους χειρότερους εχθρούς του, υπηρετώντας το κεφάλαιο.
Ποιοι είναι αυτοί οι πέντε «στόχοι» του ΠΑΣΟΚ;
- Πρώτον, μια εξωτερική πολιτική με αξιώσεις.
Οπως αυτή π.χ. που γνωρίσαμε επί προηγούμενων κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ, με εκχωρήσεις κυριαρχικών δικαιωμάτων στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, ή στις διαπραγματεύσεις υπέρ του Σχεδίου Ανάν, ή όταν παραχωρούσαν «γην και ύδωρ» στους ΝΑΤΟικούς εναντίον των λαών της Γιουγκοσλαβίας.
- Δεύτερον, η πολυδιαφημισμένη «πράσινη ανάπτυξη»,
η οποία στο σημερινό σύστημα παραδίδεται και αυτή στους χοντρά επιδοτούμενους μεγαλοκαρχαρίες, να λυμαίνονται και τούτο το πεδίο.
- Τρίτον, ένα πρότυπο παιδείας με «διά βίου παιδεία.
Εκπαιδευτικές διαδικασίες για πάντα και παντού», στο πλαίσιο ακριβώς της ευρωενωσιακής ψευτοκατάρτισης, επί πληρωμή ημιμάθειας και «ευελφάλειας» κάθε κακοπληρωμένου, ανασφάλιστου ημιαπασχολούμενου.
- Τέταρτον, το κράτος πρόνοιας,
όπως όμως τα κόμματα του ευρωμονόδρομου το προσδιορίζουν. Δηλαδή, ένα κοινωνικό δίκτυο που θα διασφαλίζει ένα δικαίωμα απλά για ένα «αξιοπρεπές επίπεδο διαβίωσης» στους εξαθλιωμένους.
- Πέμπτον, απέναντι στη σήψη και διαφθορά
που γεννά και αναπαράγει το σύστημα, ένα «παραγωγικό ευνομούμενο κράτος», «απέναντι στην ανομία, απέναντι στην κατάρρευση αρχών και αξιών».
Κατά το ΠΑΣΟΚ, λοιπόν, ένας καλύτερος καπιταλισμός, «ηθικός», είναι εφικτός. Με κανόνες και ίσες ευκαιρίες. Για το παιδί του εργάτη και το γιο του βιομήχανου. Με κρατικοποιήσεις τώρα που ο καπιταλισμός θέλει νέο ζεστό χρήμα από το μόχθο του λαού, για να ξεπληρωθούν τα σπασμένα των μεγαλοκαρχαριών, προκειμένου να τους ξαναπαραδώσει τις ίδιες υπηρεσίες, τράπεζες κι επιχειρήσεις αργότερα, όταν ξαναθυμηθούν ότι «το κράτος δεν μπορεί να κάνει τον επιχειρηματία». Στο μεσοδιάστημα θα διαγκωνίζεται με τη ΝΔ και τις λοιπές δυνάμεις του ευρωμονόδρομου, για το ποιος μπορεί να διαχειριστεί καλύτερα τη σήψη. Παλιό το κόλπο και από ΠΑΣΟΚ και από ΝΔ. Και βολικό εργαλείο στην επιχείρηση αποπροσανατολισμού του λαού από τα πραγματικά αίτια της στενάχωρης ζωής του.
Μπορούν οι εργάτες και υπάλληλοι, οι αυτοαπασχολούμενοι, νεολαίοι και συνταξιούχοι, οι άνεργοι, να βολευτούν σε αυτό το χαβά;
Αδιανόητο, εφόσον ούτε τα συμφέροντά τους εξυπηρετεί, ενώ και άλλος δρόμος ζωής υπάρχει:
Η λαϊκή οργή και δυσαρέσκεια να εκφραστεί ατόφια και με αντίκρισμα, μέσα από την ενίσχυση του ΚΚΕ, την ισχυροποίηση του Κόμματος, την ανασύνταξη του εργατικού - λαϊκού κινήματος.
Θανάσης ΜΠΑΛΟΔΗΜΑΣ