δεν έπαιξε το ρόλο του.
Δημοσιεύθηκε την Μαρτίου 6, 2009 από Γιάννης Παπαϊωάννου
Ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης και εν δυνάμει ηγέτης του έθνους αλλά προτίμησε τον μικρό ρόλο του αρχηγού του ΠΑΣΟΚ.
Τόσο στη συνάντηση με τον πρωθυπουργό όσο και οι δηλώσεις του έξω από το Μέγαρο Μαξίμου και η μετέπειτα εκδήλωση του ΠΑΣΟΚ για την… Πράσινη ανάπτυξη και την green peace έδειξαν το μέγεθος και το πολιτικό ανάστημα του.
Και ενώ ήταν τόσο εμφανές ότι δεν το ήθελε αυτό που του επιβλήθηκε τελικά από τα πράγματα. Δεν είναι τέτοιος άνθρωπος και το δήλωσε στις κάμερες ως απολογία. Αλλά ο φόβος των εκλογών δεν τον άφησε.
Ένας φόβος αβάσιμος όμως που τελικά σας νίκησε, και ο χειρότερος εχθρός ενός πολιτικού άντρα είναι ο φόβος μπροστά στην απόφαση για το έθνος κ πρόεδρε.
Αν το ΠΑΣΟΚ σήμερα έδινε -υπό όρους και προϋποθέσεις- ένα άπειρο-ελάχιστο δείγμα συμφωνίας θα έκανε την κυβέρνηση μεταβατική και θα κέρδιζε το ραντεβού του με την Ιστορία. Ο πρωθυπουργός θα εμφανίζονταν αδύναμος και υπό κηδεμονία. Θα πιστοποιούσε το τέλος του ως πολιτικού.
Η «αναζήτηση συνεννόησης» -αν είχαμε την στοιχειώδη βασική πολιτική ευθυκρισία- έπρεπε να εμφανιστεί ως ομολογία αδυναμίας και διαχείρισης της κρίσης, όπου υπεύθυνα πλέον “βάζουμε ένα χεράκι για το καλό του τόπου”. Γιατί εμεις ξέρουμε.
Αντί αυτού μέρες τώρα απολογούμαστε και αύριο θα ξανα απολογηθούμε Αυτοί χρεοκοπήσανε και εμείς απολογούμαστε. Φαιδρό!
Είναι φανερό ότι η πολιτική σκηνή και το προσωπικό της βρίσκεται συνεχώς κάτω από την βάση.
Έτσι Σύντροφοι αντί να πιστοποιείται σήμερα η κηδεμονία Καραμανλή πιστοποιείται η χρεοκοπία μας ως ΠΑΣΟΚ. Πάψαμε να δουλεύουμε για το καλό της χώρας και γίναμε εργαλείο ανέλιξης και πεδίο επίτευξης προσωπικών στόχων.
Δυστυχώς μοιάζει να ξεχνάμε ακόμη και αυτό το βασικό!
Ότι οι μεγάλες ώρες του ελληνισμού είναι όταν λειτουργεί ενωμένος.
Και όσοι δυστυχείς διαφωνήσουν θα τους υπενθυμίσω την Ιστορία που διδάσκει και που καλά είναι να την διαβάζουμε όποτε μπορούμε.
θυμήθηκα λοιπόν και υπενθυμίζω ότι ακόμη και ο μεγάλος Ελευθέριος Βενιζέλος χρεώθηκε -έναντι της Ιστορίας και πολιτικά- την ήττα του 1922 και την μικρασιατική καταστροφή συνολικά, γιατί προκάλεσε εκλογές σε πόλεμο …τις οποίες έχασε.
Το δίδαγμα το θέτω στην κρίση του καθενός.
Γιάννης Παπαϊωάννου!
Ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης και εν δυνάμει ηγέτης του έθνους αλλά προτίμησε τον μικρό ρόλο του αρχηγού του ΠΑΣΟΚ.
Τόσο στη συνάντηση με τον πρωθυπουργό όσο και οι δηλώσεις του έξω από το Μέγαρο Μαξίμου και η μετέπειτα εκδήλωση του ΠΑΣΟΚ για την… Πράσινη ανάπτυξη και την green peace έδειξαν το μέγεθος και το πολιτικό ανάστημα του.
Και ενώ ήταν τόσο εμφανές ότι δεν το ήθελε αυτό που του επιβλήθηκε τελικά από τα πράγματα. Δεν είναι τέτοιος άνθρωπος και το δήλωσε στις κάμερες ως απολογία. Αλλά ο φόβος των εκλογών δεν τον άφησε.
Ένας φόβος αβάσιμος όμως που τελικά σας νίκησε, και ο χειρότερος εχθρός ενός πολιτικού άντρα είναι ο φόβος μπροστά στην απόφαση για το έθνος κ πρόεδρε.
Αν το ΠΑΣΟΚ σήμερα έδινε -υπό όρους και προϋποθέσεις- ένα άπειρο-ελάχιστο δείγμα συμφωνίας θα έκανε την κυβέρνηση μεταβατική και θα κέρδιζε το ραντεβού του με την Ιστορία. Ο πρωθυπουργός θα εμφανίζονταν αδύναμος και υπό κηδεμονία. Θα πιστοποιούσε το τέλος του ως πολιτικού.
Η «αναζήτηση συνεννόησης» -αν είχαμε την στοιχειώδη βασική πολιτική ευθυκρισία- έπρεπε να εμφανιστεί ως ομολογία αδυναμίας και διαχείρισης της κρίσης, όπου υπεύθυνα πλέον “βάζουμε ένα χεράκι για το καλό του τόπου”. Γιατί εμεις ξέρουμε.
Αντί αυτού μέρες τώρα απολογούμαστε και αύριο θα ξανα απολογηθούμε Αυτοί χρεοκοπήσανε και εμείς απολογούμαστε. Φαιδρό!
Είναι φανερό ότι η πολιτική σκηνή και το προσωπικό της βρίσκεται συνεχώς κάτω από την βάση.
Έτσι Σύντροφοι αντί να πιστοποιείται σήμερα η κηδεμονία Καραμανλή πιστοποιείται η χρεοκοπία μας ως ΠΑΣΟΚ. Πάψαμε να δουλεύουμε για το καλό της χώρας και γίναμε εργαλείο ανέλιξης και πεδίο επίτευξης προσωπικών στόχων.
Δυστυχώς μοιάζει να ξεχνάμε ακόμη και αυτό το βασικό!
Ότι οι μεγάλες ώρες του ελληνισμού είναι όταν λειτουργεί ενωμένος.
Και όσοι δυστυχείς διαφωνήσουν θα τους υπενθυμίσω την Ιστορία που διδάσκει και που καλά είναι να την διαβάζουμε όποτε μπορούμε.
θυμήθηκα λοιπόν και υπενθυμίζω ότι ακόμη και ο μεγάλος Ελευθέριος Βενιζέλος χρεώθηκε -έναντι της Ιστορίας και πολιτικά- την ήττα του 1922 και την μικρασιατική καταστροφή συνολικά, γιατί προκάλεσε εκλογές σε πόλεμο …τις οποίες έχασε.
Το δίδαγμα το θέτω στην κρίση του καθενός.
Γιάννης Παπαϊωάννου!