Απο Στέφανος Παραστατίδης
Ο σημερινός τρόπος λειτουργίας των πολιτικών γραφείων των βουλευτών έχει αποκτήσει ρουσφετολογικό χαρακτήρα, προσδίδει σαφές προβάδισμα στους ιδιοτελείς προσωπικούς στόχους του βουλευτή και αποτελεί τροχοπέδη για την παραγωγή πολιτικής με πολιτικοκοινωνικά συλλογικά κριτήρια.
Ο σημερινός τρόπος λειτουργίας των πολιτικών γραφείων των βουλευτών έχει αποκτήσει ρουσφετολογικό χαρακτήρα, προσδίδει σαφές προβάδισμα στους ιδιοτελείς προσωπικούς στόχους του βουλευτή και αποτελεί τροχοπέδη για την παραγωγή πολιτικής με πολιτικοκοινωνικά συλλογικά κριτήρια.
Τα πολιτικά γραφεία έχουν μετατραπεί σε μικρομάγαζα που παζαρεύουν και διαπραγματεύονται την ψήφο του πολίτη, φακελώνουν την προσωπικότητά του, εξαγοράζουν τη συνείδησή του.Θεμέλιοι λίθοι της διαφθοράς είναι οι καθημερινές μας ανάγκες, τις οποίες αδυνατεί να καλύψει το δυσκίνητο και “δύσβατο” γραφειοκρατικό διοικητικό καθεστώς που επικρατεί στη χώρα μας. Κατ΄αυτόν τον τρόπο, τα βουλευτικά γραφεία εκμεταλλεύονται ακόμη και το φλέγον ζήτημα της εργασίας, καθώς χρεώνονται τα αυτονόητα και δανείζονται τα κεκτημένα, τοποθετώντας έτσι, πάνω απ’ την ανασφαλή κεφαλή μας μια μόνιμη ομπρέλα, ακόμη κι αν δε βρέχει…
Ο σημερινός τρόπος λειτουργίας των πολιτικών γραφείων αποτελεί την βασικότερη παράμετρο αποϊδεολογικοποίησης της πολιτικής. Η εξάρτησή τους απ’ το ρουσφέτι αυτοτροφοδοτεί τούτο το φαύλο κύκλο, καθώς τα ανθρώπινα καθημερινά ζητούμενα έχουν αποκτήσει αμιγώς διαπραγματευτικό χαρακτήρα. Συνάμα, η κρίση πάλλει ακόμη περισσότερο το τρεμάμενο χέρι του Έλληνα, καθώς προσπαθεί να περάσει την κλωστή της καθημερινότητάς του από την – τεχνηέντως- συρρικνωμένη κεφαλή της κρατικής βελόνης!
Πολλές φορές θυμώνουμε, αναίτια, με πολλούς νέους όταν ωμά εκστομίζουν φράσεις τύπου «θα ψηφίσω όποιον με τακτοποιήσει». Αυτοαποπροσανατολισμένοι, αποδίδουμε λανθασμένα ευθύνες, αποστρεφόμαστε τη ρίζα του προβλήματος αυτού καθαυτού, μη συμβάλλοντας, έτσι, στην ουσιαστική εκρίζωσή του.Το υπάρχον σύστημα έχει περιέλθει σε μία κατάσταση σήψης με μη αναστρέψιμα χαρακτηριστικά.
Ο σημερινός τρόπος λειτουργίας των πολιτικών γραφείων αποτελεί την βασικότερη παράμετρο αποϊδεολογικοποίησης της πολιτικής. Η εξάρτησή τους απ’ το ρουσφέτι αυτοτροφοδοτεί τούτο το φαύλο κύκλο, καθώς τα ανθρώπινα καθημερινά ζητούμενα έχουν αποκτήσει αμιγώς διαπραγματευτικό χαρακτήρα. Συνάμα, η κρίση πάλλει ακόμη περισσότερο το τρεμάμενο χέρι του Έλληνα, καθώς προσπαθεί να περάσει την κλωστή της καθημερινότητάς του από την – τεχνηέντως- συρρικνωμένη κεφαλή της κρατικής βελόνης!
Πολλές φορές θυμώνουμε, αναίτια, με πολλούς νέους όταν ωμά εκστομίζουν φράσεις τύπου «θα ψηφίσω όποιον με τακτοποιήσει». Αυτοαποπροσανατολισμένοι, αποδίδουμε λανθασμένα ευθύνες, αποστρεφόμαστε τη ρίζα του προβλήματος αυτού καθαυτού, μη συμβάλλοντας, έτσι, στην ουσιαστική εκρίζωσή του.Το υπάρχον σύστημα έχει περιέλθει σε μία κατάσταση σήψης με μη αναστρέψιμα χαρακτηριστικά.
Η παγκόσμια πολιτική περίοδος είναι ρευστή καθώς καταρρέει το ακραιφνές καπιταλιστικό ιδεολόγημα.
Οι σοσιαλδημοκρατίες απανταχού της γης οφείλουν να απεγκλωβιστούν από το ιδεολογικό τους έλλειμμα και να πάψουν να αποτελούν ένα κοινωνικό φρένο στον αδηφάγο και άκρατο φιλελευθερισμό.
Η παγκόσμια κοινότητα απαιτεί από τη σύγχρονη κεντροαριστερά να βγει με ρηξικέλευθες και καινοτόμες προτάσεις, επενδύοντας ουσιωδώς στη συλλογικότητα!
