Ιερά Μονή

Μεγίστης Λαύρας

Με την ιδιότητα του πληρεξουσίου δικηγόρου της Ιεράς Μονής Μεγίστης Λαύρας, ο κύριος Διογένης Καραγιαννακίδης αποστέλλει την παρακάτω ανακοίνωση της Μονής που αφορά τα όσα ακούγονται σχετικά με την καταπάτηση δημόσιας έκτασης στην Σκύρο:
"Η Ιερά Μονή Μεγίστης Λαύρας επληροφορήθη προς κατάπληξή της ότι το εκδηλωθέν προ μηνών ενδιαφέρον ωρισμένων μέσων ενημερώσεως εν σχέσει προς την ιδιοκτησία της στο νοτιοανατολικό τμήμα της νήσου Σκύρου προκάλεσε την προσοχή του κ. Εισαγγελέως του Αρείου Πάγου, ο οποίος παρήγγειλε προκαταρκτική εξέταση για θέματα κριθέντα δικαστικώς προ δεκαετίας και δεκαπενταετίας περίπου.

Στα πλαίσια της εξετάσεως που παραγγέλθηκε θα εφοδιάσουμε φυσικά την ελληνική δικαιοσύνη με όλα τα στοιχεία που αποδεικνύουν ότι απλώς τίποτε επίμεμπτο δεν υφίσταται.

Κρίνουμε όμως χρήσιμο, προς ενημέρωση όλων των καλοπροαιρέτων ανθρώπων, να ανακοινώσουμε την θέση της Μονής, καθώς τα σχετικά δημοσιεύματα ή εκπομπές, τα οποία ανατροφοδοτήθηκαν, δεν περιορίζονται σε απλές περιγραφές αλλά επεκτείνονται σε χαρακτηρισμούς, υπονοούμενα, ακόμη και σε παραδοξολογίες περί .....σκανδάλου.

Θα ήταν το απλούστερο όλων, να περιορισθούμε να αποδώσουμε το όλο ενδιαφέρον σε μία πολύπλευρη σκοπιμότητα συμπλέξεως της υποθέσεως με το θέμα που αφορά άλλη Μονή του Αγίου Όρους που συγκλονίζει την κοινή γνώμη από μηνών, με άλλα λόγια, σε μία εναγώνια προσπάθεια δημιουργίας όρων συμψηφισμού.

Μια τέτοια εξήγηση, μολονότι οφθαλμοφανής, οπωσδήποτε δεν αρκεί για να αντικρουσθούν ενώπιον των σκεπτομένων ανθρώπων οι απαράδεκτες εναντίον της Μεγίστης Λαύρας αιτιάσεις.

Τα σχετικά δημοσιεύματα και οι ανάλογες αναφορές από τηλεοράσεως κ.λπ. σε σχέση με την «διεκδίκηση της Μονής» στη Σκύρο υπερτονίζουν βασικά τέσσερα σημεία:

α) ότι η Μονή στηρίχθηκε σε αυτοκρατορικά χρυσόβουλα για τη διεκδίκηση 38.000 στρεμμάτων στη νότιο Σκύρο,

β) ότι κρίσιμο ρόλο έπαιξε Γνωμοδότηση του Ν.Σ.Κ στην «απόσυρση» της αιτήσεως αναιρέσεως του Δημοσίου,

γ) ότι με ψευδή στοιχεία εξαπατήθηκε η ελληνική δικαιοσύνη και

δ) ότι η διεκδίκησή της κατοχυρώθηκε με το άρθρο 15 του νόμου 3208/2003.

Οι δήθεν βεβαιότητες αυτές οδήγησαν πολλούς να παρουσιάσουν την υπόθεση γενικώς ως έχουσα τα στοιχεία «μεγίστου σκανδά-λου», «ιερής μπίζνας», «ανίερης υπόθεσης» κ.λπ. Η αλήθεια είναι θεαματικά απούσα από τα παραπάνω.

Η Μεγίστη Λαύρα δεν διεκδίκησε ποτέ τίποτε στη Σκύρο ή οπουδήποτε αλλού. Κατά τρόπο αυτονόητο και κινούμενη στα πλαίσια του κράτους δικαίου και του νομικού πολιτισμού μας, προέβαλε τα αδιαφιλονίκητα δικαιώματα που είχε και ασκούσε διαρκώς και αδιαλείπτως. Επί των παραπάνω λοιπόν ισχύουν τα εξής:

α) η Μονή απέκτησε πριν χίλια περίπου χρόνια την ιδιοκησία της την γνωστή ως «βουνό» στη νότιο Σκύρο και έκτοτε νέμεται και κατέχει διαρκώς την έκταση μέχρι σήμερα, αποκτώντας αδιάσειστα και μάλιστα έγγραφα δηλωτικά στοιχεία της κυριότητός της• μεταξύ αυτών το σημαντικότερο εντός του πλαισίου της ελληνικής εννόμου τάξεως είναι το από 3-7-1847 πρωτόκολλο παραχωρήσεως εκ μέρους του Ελληνικού Δημοσίου δια του Εφόρου και Επάρχου Σκοπέλου της εκτάσεως αυτής και άλλων κτημάτων, «αποδειχθέντων αδιαφιλονικήτως ανηκόντων εις την εν Άθω της Μεγίστης Λαύρας Μονήν» σύμφωνα με την υπ’ αριθμ. 5653/1847 απόφαση του αρμοδίου Υπουργού Εκκλησιαστικών και Δημοσίας Εκπαιδεύσεως και την προηγηθείσα υπ’ αριθμ. 9994/1847 διαταγή του τότε Υπουργού των Οικονομικών.

Με βάση όλα τα συγκεντρωθέντα στοιχεία και με απολύτως αναμφισβήτητη την διαρκή νομή και κατοχή της, η Μονή κατ’ αρχήν αναγνωρίστηκε δικαστικά ως δικαιούχος τμημάτων (της παραπάνω εκτάσεως) που είχαν απαλλοτριωθεί, και εν συνεχεία αντιδρώντας σε μία εκ μέρους του ελληνικού δημοσίου ανεδαφική και αόριστη αμφισβήτηση του 1997 ζήτησε από το αρμόδιο Δικαστήριο να αναγνωρίσει την κυριότητά της επί της εκτάσεως. Τούτο και έγινε με την απόφαση 434/1999 του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Χαλκίδος.

Η έφεση του Δημοσίου κατ’ αυτής απορρίφθηκε από το Εφετείο Αθηνών με την απόφαση 8665/2000. Κατά αυτής το Δημόσιο, που εξαντλεί πάντοτε τα ένδικα μέσα, άσκησε αίτηση αναιρέσεως.

β) Ο νόμος 2298/1995 (στο άρθρο 12), με σκοπό να προ-στατεύσει τους πολίτες από τις απαράδεκτες και αβάσιμες αιτήσεις αναιρέσεως του Δημοσίου, προβλέπει ρητά ότι το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους υποχρεούται, μέσα σε τρεις μήνες από την άσκηση αιτήσεως αναιρέσεως του Δημοσίου, να καταθέσει αυτεπαγγέλτως γνωμοδότηση με την οποία να αποφαίνεται επί του παραδεκτού και του βασίμου των λόγων της αιτήσεως.

Αν δεν κατατεθεί θετική γνωμοδότηση, η αίτηση αναιρέσεως δεν συζητείται. Στην προκειμένη περίπτωση το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους γνωμοδότησε (γνμδ. Δ’ τμήματος 457/28.5.2001) ότι κανείς λόγος της αιτήσεως αναιρέσεως που είχε καταθέσει το Δημόσιο δεν ήταν βάσιμος και τούτο βέβαια για όποιον έχει υπόψη του το περιεχόμενο των δικογράφων υπήρξε απολύτως αναμενόμενο, ενώ εξάλλου η γνωμνοδότηση δεν ασχολήθηκε καθόλου με την ουσία του θέματος.

γ) Επί του ζητήματος της «εξαπατήσεως της δικαιο-σύνης», περιοριζόμαστε να διερωτηθούμε πως είναι δυνατόν να εξαπατήθηκαν δεκατέσσερις διαφορετικές συνθέσεις δικαστη-ρίων μέχρις Αρείου Πάγου, όσες και οι αποφάσεις που εκδόθη-καν, σε χρονικό διάστημα δέκα και πλέον ετών που δικαίωσαν την Μονή και μάλιστα χωρίς να παρατηρείται καμία ρωγμή στην κρίση τους.

δ) Ο νόμος 3208/2003 δημοσιεύτηκε στις 24.12.2003 στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως (ΦΕΚ Α 303) και ως εκ τούτου δεν επηρεάζει την παραπάνω υπόθεση, η οποία είχε λήξει προ πολλού αμετακλήτως.

Σημειωτέον επίσης ότι το άρθρο 15 δεν αφορά την ιδιοκτησία της Μονής (η οποία είχε αναγνωρισθεί επανειλημμέν

α), αλλά ολόκληρη την υπόλοιπη Σκύρο, τη Σαλαμίνα και άλλες δύο περιοχές και επίσης είχε ψηφισθεί ομόφωνα από όλα τα κόμματα.

Άλλωστε είναι γνωστό ότι στη Σκύρο δεν ισχύει το τεκμήριο κυριότητος του Δημοσίου, το Δημόσιο δεν έχει κτηματική γη ενώ δεκάδες Σκυριανοί αλλά και ο Δήμος έχουν δικαιωθεί με το νόμιμο και βάσιμο αυτό επιχείρημα.

Αυτά ισχύουν για το περίφημο ζήτημα της «διεκδικήσεως» και πιστεύουμε ότι οι συγκεκριμένες πληροφορίες, απλές όπως και η όλη υπόθεση, απαντούν στα προβληθέντα ζητήματα.

Από κοινού με «την διεκδίκηση» προβάλλεται όμως και το ζήτημα απαλλοτριώσεως από την οποία η Μονή δήθεν έλαβε «υπέρογκη» αποζημίωση ύψους 7,5 δισεκατομμυρίων δραχμών.

Πληροφορούμεθα ότι η κρίση περί υπερόγκου αποζημι-ώσεως εκκινεί από το ποσό των 700 δρχ. ανά τετραγωνικό μέτρο ώστε το τελικό ποσό των 4.200 δρχ. να φαίνεται ότι προκύπτει με εξαπλασιασμό.

Όμως η τιμή εκκινήσεως ήταν το ποσό των 2.100 δρχ. που πρότεινε το Δημόσιο. Και βεβαίως ο διπλασιασμός της τιμής κάθε άλλο παρά ασυνήθης και τερατώδης είναι, δεδομένου μάλιστα ότι το απαλλοτριούμενο ναι μεν βρίσκεται σε αναξιοποίητη περιοχή μέσα στην έκταση του «Βουνού» που η Μονή δεν επιθυμούσε εκ λόγων παρα-δόσεως να αξιοποιήσει τουριστικώς, είναι όμως απείρου φυσικού κάλλους, μοναδική όχι μόνον στη Σκύρο, παραθα-λάσσια με μήκος παραλίας 2,8 χιλιομέτρων, με δύο νησιά να δημιουργούν υπήνεμο λιμένα, έχει δε επιπλέον δύο μικρές λίμνες.

Τέλος πρέπει να τονιστεί ότι το ποσό που έλαβε η Μονή ανέρχεται όχι σε 7,5 αλλά σε 3,8 δισεκατομμύρια δραχμές, τα οποία και τοποθετήθηκαν στην απόκτηση ακινήτων προς αντικατάσταση των απαλλοτριωθέντων και για τη χρηματο-δότηση μελετών αποκαταστάσεως των ζημιών του Αγίου Γεωργίου Σκύρου.

Πέραν όλων αυτών δεν διαφεύγει της προσοχής μας ότι ο προκληθείς θόρυβος φαίνεται να προσφέρεται προς εκμετάλλευση και από ωρισμένους κύκλους, οι οποίοι αντιτίθενται εντόνως προς τον μεγαλόπνοο σχεδιασμό αιολικού πάρκου για τη συγκεκριμένη έκταση. Επ’ αυτού κρίνουμε χρήσιμο και αρκετό να περιοριστούμε στην πληροφόρηση όλων, ότι η Μονή μας προχώρησε στην απόφαση για την ανάπτυξη του συγκεκριμένου έργου με την πεποίθηση ότι αφενός μεν δεν θίγεται καμμία από τις μέχρι σήμερα χρήσεις της γης (κτηνοτροφία, μελισσοκομία κ.λπ.), αφετέρου δε ότι το έργο αυτό θα είναι αναμφίβολα επωφελές για την χώρα, για την τοπική κοινωνία και για την ίδια τη Μονή και τους σκοπούς της στο Άγιον Όρος, στη Σκύρο και αλλού.

Και βέβαια αποδεδειγμένα το έργο θα συμβάλει αποτελεσματικά στην υλοποίηση των δεσμεύσεων της χώρας για παραγωγή ενέργειας από Ανανεώσιμες Πηγές.

Η υλοποίηση του φυσικά δεν είναι του παρόντος. Επί χρόνια και άγνωστο για πόσα ακόμη εκτυλίσσεται μία μακρά και περίπλοκη αδειοδοτική διαδικασία, στην οποία η Μονή συμμετέχει, ώστε να εξασφαλίσει μακροπρόθεσμα το ηπιότερο και επωφελέστερο δυνατό αποτέλεσμα για όλες τις πλευρές.

Εξ αρχής και μέχρι σήμερα τήρησε την αρχή της απολύτου διαφανείας και δημοσιότητος στον σχεδιασμό αυτό και προ πάσης ενεργείας ενημέρωσε τον Δήμο της Σκύρου και τις αρμόδιες αρχές.

Το συγκεκριμένο έργο είναι εθνικής σημασίας για να βάλλεται απερίσκεπτα. Από την τυχόν μη υλοποίησή του μόνο ζημία θα επέλθει, για τη χώρα, το νησί και τη Μονή. Όσοι φρονούν διαφορετικά και εργάζονται για την αποτυχία του ελπίζουμε να έχουν το θάρρος να αναλάβουν τις όποιες ευθύνες τους αναλογούν απέναντι στη χώρα, όταν η ζημία θα είναι πια αντιληπτή από όλους.

Ευχαριστούμε για την προσοχή του κάθε αναγνώστη και ευχόμαστε όχι μόνο απέναντι στα εν λόγω θέματα αλλά και στην όλη υπόθεση της ενημερώσεως να πρυτανεύσει η νηφαλιότητα και η ψυχραιμία όλων.

Η ισοπέδωση δεν είναι μονόδρομος και η αναζήτηση αποδιοπομπαίων τράγων δεν προσφέρει πάντοτε διέξοδο στα αδιέξοδα".