ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ ΕΝΩΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗΣ ΚΑΙ ΑΦΥΠΝΙΣΗ ΤΗΣ ΤΟΠΙΚΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ
Την Δευτέρα, 23 Νοέμβρη 2009, το Σωματείο των Εργαζομένων του ΑΗΣ Αλιβερίου συγκάλεσε σύσκεψη φορέων για να ενημερώσει και κυρίως να εκφράσει την αγωνία των εργαζομένων για την προοπτική του Ενεργειακού Κέντρου. Η Μονάδα Φυσικού Αερίου, η κατασκευή της οποίας ανατέθηκε το 2007 στην ΜΕΤΚΑ του Ομίλου Μυτιληναίου, δεν προχωρά διότι διαρκώς προκύπτουν διαδικαστικά εμπόδια, άλλοτε πολεοδομικής και κυρίως αρχαιολογικής φύσεως. Σε αυτά τα εμπόδια η ΔΕΗ απαντά με νωχελικότητα ενώ την ίδια ώρα πληρώνει πολλά εκατομμύρια ευρώ στην ΜΕΤΚΑ ως ποινική ρήτρα για την καθυστέρηση υπέρβασης των εμποδίων. Σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση, ο απλός ιδιώτης θα είχε υπερβεί σε μικρότερο χρόνο όλα τα διαδικαστικά εμπόδια. Η μεγάλη Επιχείρηση που λέγεται ΔΕΗ φαίνεται ότι δεν μπορεί. Προφανώς δεν θέλει. Προτιμά να πληρώνει τις ρήτρες στον Μυτιληναίο παρά να λύσει προβλήματα και να κατασκευάσει .....της ΔΕΗ ορθά το αποκάλεσε τεράστιο σκάνδαλο. Το σκάνδαλο δεν είναι μόνο οικονομικό είναι πρωτίστως πολιτικό.
μία δική της Μονάδα. Την ίδια στιγμή ο ανάδοχος όντας και παραγωγός ενέργειας, δηλαδή ανταγωνιστής της ΔΕΗ, όπως και άλλοι ιδιώτες μεγάλοι επιχειρηματίες ολοκληρώνουν την κατασκευή των Εργοστασίων τους, ιδίως στην Βοιωτία, και ξεκινούν την παραγωγή και πώληση της ενέργειας στην ΔΕΗ. Η μεγάλη Δημόσια Επιχείρηση φαίνεται να λειτουργεί κόντρα στο επιχειρηματικό της συμφέρον αλλά και κόντρα στο συμφέρον του έλληνα καταναλωτή. Η Ηγεσία της ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ που μετείχε δυναμικά στην σύσκεψη του Αλιβερίου αναδεικνύοντας αυτή την υπονόμευση των συμφερόντων

Μέσα σε αυτό το περιβάλλον το μέλλον του Ενεργειακού Κέντρου του Αλιβερίου διαγράφεται δυσοίωνο. Την ώρα που η τοπική κοινωνία, το Αλιβέρι και η Ανατολικοκεντρική Εύβοια έπρεπε να είχαν ξεσηκωθεί για την διατήρηση και ανάπτυξη του Ενεργειακού Κέντρου του Αλιβερίου, με προοπτική να γίνει ένα σύγχρονο και περιβαλλοντικά αναβαθμισμένο Ενεργειακό Κέντρο πληροφορηθήκαμε με αγωνία ότι τους τελευταίους τρεις μήνες στο Αλιβέρι δεν παράγεται ούτε μία κιλοβατώρα ηλεκτρικού ρεύματος. Την ίδια στιγμή που η κατασκευή της Μονάδας Φυσικού Αερίου καρκινοβατεί.
Υπενθυμίζω ότι έναν χρόνο πριν είχαμε δημοσιοποιήσει τις προτάσεις μας αναφέροντας μεταξύ των άλλων και τα εξής: «Σημαντικό και δυναμικό μέρος της ευρύτερης τοπικής κοινωνίας είναι οι εργαζόμενοι της ΔΕΗ. Οι προσδοκίες τους και οι αγωνίες τους πρέπει να αποτελέσουν σημείο αναφοράς σε έναν οργανωμένο τοπικό κοινωνικό διάλογο που θα έχει το επίκεντρο την βιώσιμη και αξιοβίωτη ανάπτυξη του Αλιβερίου και της Ανατολικοκεντρικής Εύβοιας. Χρειάζεται λοιπόν να οικοδομηθούν δυνατές κοινωνικές συμμαχίες ανάμεσα στους ανθρώπους της παραγωγής της ενέργειας και τους ενεργούς πολίτες που αγωνιούν για την αναβάθμιση του περιβάλλοντος. Μόνο η ενότητα της τοπικής κοινωνίας θα εγγυηθεί την προοπτική του Αλιβερίου και της ευρύτερης περιοχής.
Στόχος μας λοιπόν πρέπει να είναι ο αγώνας για την βιώσιμη και αξιοβίωτη ανάπτυξη και ειδικότερα για την προώθηση της «πράσινης ανάπτυξης» και της «πράσινης ενέργειας». Ο αγώνας αυτός έχει όμως στο επίκεντρό του την Αναβάθμιση, την Ανάπτυξη και την Ενδυνάμωση του Ενεργειακού Κέντρου του Αλιβερίου. Διαφορετικά γίνεται αγώνας άγονος. Για να πετύχουμε σε αυτόν τον αγώνα απαιτείται η ενότητα της τοπικής κοινωνίας. Για να την πετύχουμε πρέπει να συζητήσουμε με ειλικρίνεια και χωρίς περιστροφές όλες τις πτυχές για την επίτευξη του στόχου.
Απαιτούμε την ενίσχυση και την ανάπτυξη του Ενεργειακού Κέντρου του Αλιβερίου. Αυτή η απαίτηση είναι αδιαπραγμάτευτη για το Αλιβέρι και την Εύβοια.
Απαιτούμε η προώθηση των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας να γίνει με όρους κάλυψης των αναγκών της τοπικής κοινωνίας. Βασική προϋπόθεση γιαυτό είναι η συμμετοχή της τοπικής αυτοδιοίκησης στις επενδύσεις γιατί τότε μόνο εξασφαλίζεται η τοπική αποδοτικότητα, στοιχείο ταυτόσημο με την έννοια της αειφόρου ανάπτυξης. Πρώτο βήμα σε αυτή την κατεύθυνση είναι η παραχώρηση της χρήσης των δημοσίων δασικών εκτάσεων στους ΟΤΑ και η αξιοποίησή τους για την χωροθέτηση Μονάδων Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας, συμβάλλοντας έτσι στην απόδοση ενός δυναμικού τοπικού πόρου.
Η αναβάθμιση του Ενεργειακού Κέντρου πρέπει να ενταχθεί σε ένα γενικότερο αναπτυξιακό σχέδιο για το Αλιβέρι και την Ανατολικοκεντρική Εύβοια που να θεμελιώνεται στην οργανωμένη σε υποδομές και αντιρρυπαντικές τεχνολογίες Βιομηχανική Περιοχή, στην δημιουργία ευκαιριών με την χωροθέτηση στην περιοχή τόσο Τεχνολογικών Ιδρυμάτων όσο και Ερευνητικών Κέντρων στον τομέα της «Πράσινης Ενέργειας» και της αντιρρυπαντικής τεχνολογίας, στον σαφή προσδιορισμό των χρήσεων γης, στην ανάδειξη της παράκτιας ζώνης στον τομέα του τουρισμού,. Όλα αυτά, σε άμεση σχέση με την αναβάθμιση των υφισταμένων αξόνων ανάπτυξης με τα προ πολλού αναγκαία έργα προσπελασιμότητας (σύγχρονος διευρωπαϊκών προδιαγραφών οδικός άξονας Χαλκίδα - Αλιβέρι- Λιμάνι Κύμης ), θα συμβάλλουν στην ενίσχυση της απασχόλησης και θα καλύψουν σε σημαντικό βαθμό τις απώλειες που επιφέρει η τεχνολογική εξειδίκευση στον «πράσινο» ενεργειακό τομέα.
Η συνεργασία των Δημοτικών Αρχών, των εργαζομένων, των επαγγελματιών και των περιβαλλοντικών και πολιτιστικών φορέων είναι όσο ποτέ άλλοτε αναγκαία. Πάνω από όλα χρειάζεται η ανοικτή λαϊκή διαβούλευση ως αφετηρία μίας συλλογικής αναπτυξιακής πρωτοβουλίας για το Αλιβέρι και την Εύβοια.»
Όπως επισημάναμε στην συζήτηση, στην συγκέντρωση των εργαζομένων του ΑΗΣ Αλιβερίου, τώρα είναι η ώρα διεκδίκησης αυτών που είναι πλέον τα ελάχιστα. Δηλαδή να προχωρήσει η κατασκευή της Μονάδας Φυσικού Αερίου και να προγραμματιστεί η κατασκευή και δεύτερης Μονάδας στο μέλλον. Αυτό είναι η τελευταία γραμμή άμυνας, η κόκκινη γραμμή, για να μην μπει η ταφόπλακα στο Ενεργειακό Κέντρο του Αλιβερίου.
Πολλοί μιλούν για τις ευκαιρίες που χάθηκαν. Άλλοι μιλούν για την ουσιαστική έλλειψη διεκδίκησης από ένα ενωτικό μέτωπο της τοπικής κοινωνίας. Στο λεκανοπέδιο της Κοζάνης και Πτολεμαϊδας, στην Μεγαλούπολη σφυρηλάτησαν το ενωτικό τους μέτωπο όλες οι πολιτικές δυνάμεις και το τοπικό πολιτικό σύστημα, διεκδίκησαν και πέτυχαν. Στο Αλιβέρι αντίθετα η τοπική κοινωνία διχάστηκε, η τοπική αυτοδιοίκηση υπονομεύτηκε, οι εργαζόμενοι απομονώθηκαν. Όταν οι άλλοι ήταν ενωμένοι, στο Αλιβέρι δεν είχαν προσανατολισμό με προοπτική στο μέλλον. Σε αυτή την κατάσταση οι ευθύνες επιμερίζονται προς όλες τις κατευθύνσεις. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι πρέπει να υποστείλουμε έστω και τώρα την σημαία της διεκδίκησης, δεν σημαίνει ότι δεν μπορούμε να αλλάξουμε τα πράγματα.
Εμείς, η τοπική αυτοδιοίκηση και η τοπική κοινωνία των «περιχώρων», των περιχώρων που έζησαν και αναπτύχθηκαν από την βιομηχανική ανάπτυξη του Αλιβερίου, παραμείναμε θεατές και γιαυτό έχουμε ευθύνη. Εξάλλου σε όλα τα θέματα και τα μεγάλα προβλήματα του Νομού απουσιάζουν οι ενωτικές διεκδικήσεις, οι συνθέσεις των αναπτυξιακών στόχων σε ευρύτερο διατοπικό επίπεδο. Επιδιώκεται η αποσπασματικότητα και η απομόνωση, οι κινήσεις των μηχανισμών και όχι η κινητοποίηση της κοινωνίας των πολιτών. Αυτή η πρακτική μας οδηγεί στο τέλμα. Το παράδειγμα του Ενεργειακού Κέντρου του Αλιβερίου είναι ένα, ίσως το πλέον επίκαιρο, αλλά όχι το μοναδικό.
Χρειάζεται άλλη προσέγγιση. Ενωτική και κυρίως δυναμική, με προγραμματικό όραμα, με την κοινωνία στην πρώτη γραμμή. Χρειάζεται η διαμόρφωση ενός συλλογικού αναπτυξιακού οράματος για την Ανατολικοκεντρική Εύβοια. Σε αυτό κάθε επιμέρους ζήτημα έχει την δική του δυναμική αλλά αλληλοεξαρτάται και από άλλα. Γιαυτό χρειάζεται η συντονισμένη ανάδειξη και διεκδίκηση. Το Ενεργειακό Κέντρο του Αλιβερίου, στις σημερινές συνθήκες και σε αυτές που προδιαγράφονται στο μέλλον, δεν έχει προοπτική εάν δεν ενταχθεί σε ένα συνολικό πλαίσιο ενεργειακής και βιομηχανικής ανάπτυξης στον ευρύτερο χώρο του Αλιβερίου. Για να γίνει αυτό πράξη απαιτούνται πρωτίστως μεταφορικές υποδομές. Όσο ο δρόμος Χαλκίδα Αλιβέρι βρίσκεται σε αυτή την κατάσταση οι ήδη χωροθετημένες βιομηχανικές και βιοτεχνικές δραστηριότητες που άναρχα αναπτύχθηκαν γύρω από τον ΑΗΣ και την ΑΓΕΤ θα αναζητούν την ευκαιρία της μετεγκατάστασης κοντά στην Βοιωτία γιατί εκεί είναι οι δρόμοι. Απορεί κανείς γιατί έως σήμερα δεν ζητήθηκε η κινητοποίηση και κυρίως η πρωτοβουλία αυτών των επενδυτών αλλά και των δύο μεγάλων Βιομηχανιών για την προώθηση της κατασκευής του οδικού άξονα Χαλκίδα Αλιβέρι. Ο δρόμος είναι το κλειδί για την ανάπτυξη της περιοχής. Όσο καθυστερεί οι ευκαιρίες χάνονται. Η προοπτική του λιμένα της Κύμης δεν είναι επίσης ξεκομμένη από την ανάπτυξη του δευτερογενή τομέα στο Αλιβέρι. Και όμως σήμερα οι τοπικές ηγεσίες προβάλλουν την απομόνωση και τον αλαζονικό ανταγωνισμό. Η υπόθεση του οδικού άξονα Χαλκίδα- Λιμάνι Κύμης δεν αναδεικνύεται ως άξονας ανάπτυξης της Ανατολικοκεντρικής Εύβοιας αλλά ως σύνδεση του Αιγαίου με την ΠΑΘΕ. Σε αυτή την διαμάχη δεν ακούστηκαν οι φωνές της σύνθεσης αλλά αντίθετα προβλήθηκαν οι φωνές της αντιθετικότητας. Είναι όμως βέβαιο ότι η σύνθεση οδηγεί σε επαύξηση της δυναμικής των τοπικών και διατοπικών αναπτυξιακών στόχων. Εν ολίγοις, το Λιμάνι, ο δρόμος, η οργανωμένη βιομηχανική και βιοτεχνική ζώνη, η αξιοποίηση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, όλα αυτά δεν είναι αποσυνδεδεμένα αλλά αντίθετα λειτουργούν ενισχυτικά για την ανάδειξη της αναγκαιότητας του Ενεργειακού Κέντρου του Αλιβερίου.
Η διατύπωση και η διεκδίκηση ενός ενωτικού τοπικού πολιτικού στόχου γύρω από την ανάπτυξη του Ενεργειακού Κέντρου, με την τοπική αυτοδιοίκηση, τους εργαζόμενους, τους επαγγελματίες της περιοχής, την τοπική κοινωνία των πολιτών ασφαλώς δεν πρέπει να εξακολουθήσει να είναι αποσπασματική. Πρέπει να ανοίγει παράθυρα συνέργειας με παράλληλες αναπτυξιακές διεκδικήσεις για τον δρόμο, για το λιμάνι της Κύμης, για την ορθολογική ανάπτυξη των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, για την προστασία του περιβάλλοντος, για να αξιοποίηση των πλεονεκτημάτων του τόπου μας.
Τρόπος και μέθοδος υπάρχει. Χρειάζεται μόνο βούληση και αποφασιστικότητα. Εμείς στον Δήμο Αυλώνος έχουμε οργανώσει ένα φόρουμ όλων των φορέων του Δήμου, συλλόγων, εκπαιδευτικής κοινότητας, δημοτικών παρατάξεων το οποίο ονομάζουμε «Αναπτυξιακό Συμβούλιο». Στα πρώτα του βήματα έχει δυσκολίες. Είναι όμως ένα καταπληκτικό βήμα για την συζήτηση των προβλημάτων και των προτεραιοτήτων της περιοχής μας. Θέλουμε όλοι να έχουν λόγο και πρόταση και κυρίως να ενθαρρύνονται στην κατάθεσή τους. Μπορεί κάτι ανάλογο να διοργανωθεί σε διαδημοτικό επίπεδο. Ένα Αναπτυξιακό Συμβούλιο για την Ανατολικοκεντρική Εύβοια. Ένα βήμα σύνθεσης και ενεργοποίησης της ευρύτερης τοπικής κοινωνίας, ένα εργαστήρι διαβούλευσης για τους ενωτικούς μας αναπτυξιακούς στόχους. Έτσι ενώνουμε δυνάμεις και κάνουμε την προοπτική του τόπου μας ευοίωνη. Σε κάθε περίπτωση μόνο μέσα από αυτόν τον δρόμο έχουμε την πιθανότητα να κερδίσουμε όλα όσα έως σήμερα δεν πετύχαμε.
Άμεσα όμως χρειάζεται κάτι άλλο. Ένα ηχηρό, δυναμικό μήνυμα προς όλους: Οι εργαζόμενοι και η τοπική κοινωνία απαιτούν να προχωρήσει εδώ και τώρα χωρίς άλλα εμπόδια η κατασκευή της Μονάδας Φυσικού Αερίου. Να προγραμματιστεί η κατασκευή και δεύτερης Μονάδας Φυσικού Αερίου στο Αλιβέρι και σε κάθε περίπτωση το Αλιβέρι να μην σβήσει αλλά αντίθετα να αναγεννηθεί ως «Πράσινο Ενεργειακό Κέντρο». Εμείς στον αγώνα αυτό δεν θα είμαστε απλώς δίπλα. Θα είμαστε μπροστά.