Οι δύο «Ελλάδες»
Σύμφωνα με το «Ευρωβαρόμετρο»
(και εδώ δεν πρόκειται για τα «Greek statistics» που προκαλούν τόση ευθυμία στον κ. Παπακωνσταντίνου, αλλά για στοιχεία ανεπίδεκτα αμφισβητήσεως από τους κυβερνώντες μας):
Το 96% των Ελλήνων δηλώνουν ότι βλέπουν τη χώρα να βουλιάζει στη φτώχεια.
Οτι το φάσμα της φτώχειας απειλεί το σύνολο του ελληνικού λαού, προφανώς είναι κάτι που το προσμέτρησαν οι - «πατριωτικά» δρώντες - Ελληνες εφοπλιστές, όταν ...........
πριν δύο βδομάδες (σύμφωνα με τη χτεσινή είδηση που δημοσιοποιήθηκε από το παναμέζικο πρακτορείο - «Panama City prensa.com»)
«έκλεισαν» τη συμφωνία για τη μεταφορά ακόμα 200 πλοίων τους υπό παναμέζικη σημαία...
58% των Ελλήνων δυσκολεύεται σε μόνιμη βάση να πληρώσει τους λογαριασμούς ρεύματος, τηλεφώνου, νερού, ενοικίου κλπ. ή αδυνατεί να ανταποκριθεί στις δανειακές υποχρεώσεις του.
Ανάμεσα στους 6 από τους 10 Ελληνες που μετρούν τα ευρώ για να τα φέρουν βόλτα τσίμα τσίμα, προφανώς δεν ανήκει ο πρόεδρος του ΣΕΒ, ο κ. Δ. Δασκαλόπουλος, αν κρίνουμε από το γεγονός ότι όπως διαβάζουμε στον Τύπο (εφημερίδα «Πρώτο Θέμα», 17/11/2009), δαπάνησε το ποσό του 1,5 εκατομμυρίων ευρώ για την αγορά ενός πίνακα, δημιουργίας πρωτοποριακού εικαστικού, που εκτέθηκε προ ολίγων μηνών σε καλαίσθητη γκαλερί του Λονδίνου...
Το 78% των Ελλήνων θεωρούν σίγουρο ότι θα πάρουν μικρότερη σύνταξη από αυτήν που περίμεναν και δηλώνουν ανήσυχοι ότι οι συντάξεις τους δε θα επαρκέσουν για γηρατειά με αξιοπρέπεια.
Αλλά σε αυτή τη χώρα, που οι 8 στους 10 στερούνται ακόμα και της αξιοπρέπειας στα γεράματά τους, διαθέτουμε την «αυτοκρατορικότερη» σουίτα του κόσμου, τη «Royal Villa» στο «Grand Resort» στο Λαγονήσι, που προσφέρει στους επισκέπτες της θερμαινόμενη πισίνα, χαμάμ, ιδιωτική παραλία και αποκλειστικό μπάτλερ, και στην οποία, κατά μία εκδοχή (greekddl.com, 12/1/2010) η διαμονή μιας βραδιάς κοστίζει 50.000 δολάρια, κατά μια δεύτερη εκδοχή («Εσπρέσο», 22/6/2009) μια βραδιά, πέρσι τουλάχιστον, κόστιζε 24.600 ευρώ.
Προφανώς, οι συνηθέστεροι πελάτες της σουίτας είναι οι συνταξιούχοι (του ΤΕΒΕ), τους οποίους εμποδίζει το ΠΑΜΕ με τις κινητοποιήσεις του να «ζήσουν το μύθο τους στην Ελλάδα»...
Το 70% των Ελλήνων αναμένουν δραματική επιδείνωση της οικονομικής τους κατάστασης τους επόμενους 12 μήνες.
Προφανώς, ανάμεσα σε αυτούς τους 7 στους 10 Ελληνες που τρέμουν για το αύριο, δεν ανήκουν οι εφοπλιστές, οι οποίοι διά στόματος του προέδρου τους κ. Βενιάμη δήλωσαν (13/6/2010): «Αισθανόμαστε καλά στην Ελλάδα»...
Το 73% των Ελλήνων δηλώνουν ότι ζουν με το άγχος της απόλυσης και θεωρούν απίθανο να βρουν δουλειά, αν το επόμενο διάστημα βρεθούν στην ανεργία.
Προφανώς, μεταξύ αυτών των μεμψίμοιρων Ελλήνων δεν ανήκουν οι τραπεζίτες, αν κρίνουμε από την προχτεσινή δήλωση του τραπεζίτη της «Αλφα Μπανκ» σύμφωνα με την οποία: «Δεν υπάρχει λόγος μεμψιμοιρίας και απογοήτευσης. Η χώρα βρίσκεται στη σωστή κατεύθυνση»...
Πέραν των όσων καταγράφει το «ευρωβαρόμετρο», υπάρχουν τα παγκοίνως γνωστά.
Για παράδειγμα:
Σε αυτή τη χώρα είναι, στην Ελλάδα, που τον περασμένο Δεκέμβρη πάνω από 200.000 άνθρωποι πήγαν στις εφορίες και κατέθεσαν τις πινακίδες κυκλοφορίας των οχημάτων τους, γιατί αδυνατούσαν να πληρώσουν τα τέλη κυκλοφορίας.
Αλλά, επίσης, σε αυτήν τη χώρα είναι που, αν πιστέψουμε τα δημοσιεύματα («Βήμα», 14/6/2009), η κυρία Μαριάνα Λάτση, με τα τρία τζετ που διαθέτει, ο κ. Βγενόπουλος με τα 2 τζετ, οι κ.κ. Κυριακού, Ρέστης, Κόκκαλης, Αγγελόπουλος και λοιποί, συνθέτουν ένα επιφανές εγχώριο τζετ - σετ που κατέχει έναν ολόκληρο στόλο που απαρτίζεται από τον διόλου ευκαταφρόνητο αριθμό των 70 ιδιωτικών ελικοπτέρων και των 220 ιδιωτικών αεροπλάνων (με μέσο όρο κόστους απόκτησης τα 60 εκατομμύρια ανά αεροσκάφος - στην τιμή δεν περιλαμβάνεται η διακόσμηση του εσωτερικού χώρου αφού, σύμφωνα με τα δημοσιεύματα, τα εν λόγω ιδιωτικά αεροσκάφη «διαθέτουν σαλόνια, υπνοδωμάτια, γραφεία, κουζίνες και έπιπλα που κάνουν ξενοδοχεία πέντε αστέρων να ζηλεύουν»)...
Σε αυτή τη χώρα είναι, στην Ελλάδα, που σύμφωνα με τα εκκαθαρισμένα στοιχεία του 2008, τα 4,5 εκατομμύρια των μισθωτών και των συνταξιούχων ζουν με μέσο ετήσιο εισόδημα ύψους 16.123 ευρώ, δηλαδή με μηνιαίες απολαβές (πάντα σε μέσους όρους) που δεν ξεπερνούν τα 1.150 ευρώ.
Αλλά, επίσης, σε αυτή τη χώρα είναι, στην Ελλάδα, που υπάρχουν 40.000 οικογένειες που μέσα σε μια πενταετία είδαν τις «private banking» καταθέσεις τους από 17 δισ. («Χρήμα», Μάης 2006, τεύχος 321) να αυξάνονται στα 30 δισ. ευρώ («axiaplus.gr», 14/5/2010).
Σημειωτέον ότι τα συνολικά διαθέσιμα των εν λόγω οικογενειών υπολογίζονται σε πάνω από 60 δισ. ότι για να έχει κάποιος πρόσβαση σε υπηρεσίες «private banking» το ελάχιστο ποσό που πρέπει να διαθέσει είναι 300 εκατομμύρια, και ότι στα παραπάνω ποσά δε συμπεριλαμβάνονται οι «private banking» καταθέσεις των ίδιων οικογενειών στο εξωτερικό...
Σε αυτή χώρα είναι που οι ναυτεργάτες απεργούν, γιατί από τους 100.000 που αριθμούσαν τη δεκαετία του '80 έχουν απομείνει περίπου 20.000, γιατί οι μισοί από αυτούς είναι άνεργοι και ζουν με 297 ευρώ (!) επίδομα το μήνα, και οι άλλοι μισοί εργάζονται με βασικό 800 ευρώ.
Αλλά σε αυτή τη χώρα είναι, επίσης, στην Ελλάδα, που οι εφοπλιστές συναγωνίζονται ποιος θα αποκτήσει το μεγαλύτερο «γιότ» και που οι παραγγελίες τους για τις νέες θαλαμηγούς και τα καινούργια ιστιοφόρα τους έχουν φτάσει σε τέτοιο σημείο ώστε τα εξειδικευμένα στην κατασκευή «γιότ» ναυπηγεία της Ιταλίας και της Ολλανδίας δηλώνουν ότι δεν μπορούν να δεχτούν άλλες παραγγελίες μέχρι το 2011 διότι μέχρι τότε είναι κλεισμένα (!) από τις παραγγελίες για τα νέα «γιότ» των Ελλήνων εφοπλιστών, που τα μήκη τους κυμαίνονται μεταξύ 70 και 100 μέτρων και που η κατασκευή τους κοστίζει περί το 1 εκατομμύριο ευρώ το μέτρο!
Αυτά συμβαίνουν στην Ελλάδα του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ, του ΛΑ.Ο.Σ., του ΔΝΤ και της ΕΕ.
Και τώρα, ενόσω ο ελληνικός λαός θα «θαυμάζει» εκείνους που βαφτίζουν «παρανομία» τις απεργίες του και «αδίκημα» τις κινητοποιήσεις του, ας σκεφτεί: Στην Ελλάδα, εδώ που παράγεται ένας αμύθητος πλούτος τον οποίο σφετερίζεται μια χούφτα κηφήνες, οι γέροντες οδηγούνται στον Καιάδα, οι νέοι στην ανεργία και οι εργαζόμενοι στην πείνα.
Υπάρχει μεγαλύτερο πολιτικό αδίκημα από αυτό;
Υπάρχει μεγαλύτερη παρανομία, που να τους αξίζει η έσχατη πολιτική καταδίκη;