ΕΥΧΕΣ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ 2010 ΠΡΟΣ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΙΝ
ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΧΑΛΚΙΔΟΣ κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
Κανείς μας να μη λησμονήσει ότι ο Κύριός μας, που είναι η ελπίδα μας και η βοήθειά μας, ήλθε για να μείνει μαζί μας όλες τις ημέρες της ζωής μας.
ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 54Η ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΧΑΛΚΙΔΟΣ
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2010
Τέκνα μου αγαπητά,
Με δοξολογική διάθεση συναχθήκαμε και σήμερα και εξ όλης της καρδίας μας υμνολογούμε τον ενανθρωπήσαντα Βασιλέα και κοινωνούμε εις άφεσιν αμαρτιών και......
ζωήν αιώνιον.
Σήμερον γεννάται εκ Παρθένου Εκείνος που σάρκωσε την προαιώνια ουράνια Βουλή, για την απελευθέρωση και αποκατάσταση του ανθρώπου στο αρχαίο κάλλος.
Με την πρόσληψη της ανθρωπίνης φύσεως, ο Κύριός μας, κατεντρόπιασε σοφώτατα, και τεχνικώτατα εξουδετέρωσε τον αντίπαλο και τύραννο των ανθρώπων, τον διάβολο.
Λέγει χαρακτηριστικὰ ὁ άγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος: «Νόμιζε, ο σοφιστής της κακίας διάβολος ότι είναι αήττητος, επειδή χρησιμοποίησε ως δέλεαρ τη θεότητα και κατεκρίμνησε τον Αδάμ, από τον Παράδεισο, στους σκοτεινούς τόπους του Άδη. Την έπαθε, όμως, τώρα, με την ενανθρώπιση του νέου Αδάμ, δηλαδή του Χριστού, ο Οποίος τον δελέασε με το πρόσλημμα της σαρκός και τον διέλυσε με την θεότητά Του, ανασώζοντας τον παλαιό, τον πρώτο Αδάμ, τον άνθρωπο δηλαδή».
Παρομοιάζεται, από τους Πατέρες της Εκκλησίας, για το λόγο αυτό, ο διάβολος, με αφρονέστατο αλιέα, ο οποίος, θέλοντας να πιάση ένα μικρό ψαράκι (τον πρωτόπλαστο άνθρωπο), έβαλε στο αγκίστρι του, σαν δόλωμα, ένα μεγάλο δελφίνι (τη θεότητα). Και δελέασε πράγματι τον άνθρωπο, με το να τον διαβεβαιώσει ψεύτικα ότι, εάν παρακούσει τον πλάστη του Θεό και παύσει να τον αγαπά και να του είναι πιστός και αφοσιωμένος και υπάκουος, θ’ ανοίξουν τάχα τα μάτια του και θα γίνει Θεός! Καταπίνοντας, ωστόσο, οι πρωτόπλαστοι, το διαβολικό δόλωμα, όχι μόνον δεν έγιναν θεοί, αλλά τουναντίον αιχμαλωτίσθηκαν με το πικρό αγκίστρι του θανάτου.
Αντιθέτως, ο Θεός, παρομοιάζεται με σοφώτατο αλιέα, ο οποίος μ’ ένα μικρότατο ψαράκι (την ανθρώπινη φύση Του), πιάνει ένα τεράστιο κήτος (τον διάβολο)˙ Έβαλε, δηλαδή, στο αγκίστρι της κρυμμένης θεότητάς Του, το μικρό δόλωμα της ανθρωπίνης Του μορφής, την οποία προσέλαβε σήμερα με την γέννησή Του, εκ των αγνών και παρθενικών αιμάτων της Παναγίας μας και μ’ αυτό τον τρόπο δελέασε και διέφθειρε το μεγάλο και νοητό κήτος, τον διάβολο.
Αυτό είχε προφητεύσει, κατά την ερμηνεία του αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου, περί του Κυρίου και ο πρωταθλητής της υπομονής Ιώβ, λέγων: «ο μέλλων (ο Χριστός δηλαδή) το μέγα κήτος χειρώσασθαι» (Ιώβ γ΄, 8).
Πλανήθηκε, λοιπόν, ο πλάνος, όπως μας επλάνησε. Δέθηκε ο απάνθρωπος, που ήξερε να δένη, απ’ Εκείνον, που σήμερα δένεται και σπαργανούται ως βρέφος. Απελευθερώθηκε ο άνθρωπος και ανακλήθηκε στον ουρανό, επειδή ο Θεός ευδόκησε και γι’ αυτό το σκοπό κατέβηκε στη γη.
Να, γιατί χαίρουν σήμερα τα σύμπαντα, ο ουρανός και η γη, Χριστού τεχθέντος. Γιατί εκ του ταπεινού και ευτελούς Σπηλαίου της Βηθλεέμ πηγάζει η ζωή μας, η ανακαίνισή μας, η ελευθερία μας, η σωτηρία μας!
Να, γιατί οι άγγελοι βροντοφώναξαν χαρούμενα στους κατοικούντας το πρόσωπο όλης της γης˙ «Ετέχθη υμίν σήμερον Σωτήρ, ός εστι Χριστός Κύριος, εν πόλει Δαυΐδ» (Λουκ. β΄, 11).
Πατέρες και Χριστιανοί μου ευλογημένοι,
Τί κι’ αν πέρασαν πάνω από δύο χιλιάδες χρόνια από τη γέννηση του Κυρίου μας.
Ο αντίδικός μας σατανάς συνεχίζει αχόρταγα και ανύστακτα, να ρίχνει τα θανατερά του αγκίστρια στη θάλασσα της ανθρώπινης βιοτής και χρησιμοποιεί, πάντοτε κρυπτόμενος, την ίδια ύπουλη τακτική, το ίδιο δόλωμα. Τη θέωση, ερήμην του Θεού.
Ωθεί τον άνθρωπο στην αυτοθέωση. Του καλλιεργεί τον εγωισμό. Αγωνίζεται να τον πείσει ότι μπορεί να ζήσει, μάλιστα ποιοτικά, δίχως το Θεό και το θέλημά Του. Συκοφαντεί αδιάκοπα τον Θεό ότι δήθεν δεσμεύει την ελευθερία και καταπατά τα δικαιώματα του ανθρώπου, τα οποία προσποιείται, ο μισάνθρωπος διάβολος, ότι υπερασπίζεται.
Προπαγανδίζει, δι’ όλων των μέσων, την απόλυτη προτεραιότητα της ύλης εις βάρος του πνεύματος και των σαρκικών απολαύσεων, εις βάρος της αξιοπρέπειας και της ελευθερίας.
Υπόσχεται δύναμη και επικράτηση και ζητεί, ως αντιπαροχή, να τον προτιμήσουμε και, αντί του μόνου αληθινού Θεού μας, να προσκυνήσουμε τη θηριώδη του μορφή.
Κάποτε υπερτονίζει και διαστρέφει ακόμη και αυτές τις καλωσύνες μας και μας κάμει να πιστεύουμε, ότι τάχα κατακτήσαμε, αφ’ εαυτού μας, το ποθούμενο -την τελείωση- και μας οδηγεί ν’ αντιμετωπίζουμε υπεροπτικά τους πάντες. Μας απομονώνει από τους συνανθρώπους μας, επιτυγχάνοντας να τους θωρούμε ανταγωνιστικά και εχθρικά, όταν δεν υπάρχει λόγος να τους βλέπουμε συμφεροντολογικά, με τους απάνθρωπους κανόνες της ελεύθερης αγοράς.
Αλλοίμονό μας, αν απατηθούμε και καταπιούμε το δόλωμά του.
Θάνατος μας περιμένει και μάλιστα αιώνιος.
Μπορούμε, όμως, να σωθούμε από τις παγίδες του και να ζήσουμε αιώνια, αν μείνουμε σταθεροί και αμετακίνητοι μέσα στη σαγήνη του Χριστού, την αγία μας Εκκλησία, η οποία είναι κοινωνία αγαπωμένων προσώπων και όπως πάντοτε, έτσι και σήμερα, σημαίνεται διά των Ιερών Μυστηρίων.
Ολοκαρδίως το εύχομαι για όλους μας, τους ευγνώμονες προσκυνητές της γέννας του Χριστού μας και των σπαργάνων Του και σας ασπάζομαι μετά πολλής πατρικής αγάπης και εγκαρδιότητος.
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ο Χαλκίδος Χρυσόστομος