Τετάρτη 27 Ιουλίου 2011

ΙΚΑ ΠΑΤΡΩΝ

Από την Ιωάννα Λαΐνη
Η «απόλυτη ντροπή»!

Απίστευτο και όμως αληθινό! Επισκέφθηκα το ΙΚΑ Πατρών, και εκείνη την συγκεκριμένη ημέρα έτυχε να είναι η ημέρα της «περιβόητης επιτροπής». 
Αυτά που αντίκρισα πραγματικά είναι η «απόλυτη ντροπή», όσο και σεμνά να θέλω να αποκαλέσω μια τέτοιου είδους κατάσταση, δυστυχώς δεν γίνεται.  
Γνωρίζω όμως ότι, όταν ένα περιστατικό υγείας σταματά την δυνατότητα εργασίας ή πολύ απλά η σοβαρότητα της ...
κατάστασης του ατόμου θεωρείται «ανίκανη», για οποιοδήποτε λόγο, τότε επακολουθεί το βοήθημα της «αναπηρικής σύνταξης». Όμως εδώ συμβαίνει κάτι παράλογο, κάτι που κάποιοι δεν γνωρίζουν τι σημαίνει «αναπηρική σύνταξη». 
Οι αναπηρίες διακρίνονται σε βαριές (80%), συνήθεις (67%), ορισμένες (50%), που παρέχουν το δικαίωμα για πλήρη, και (75%), (50%) της σύνταξης αντίστοιχα.
Στο ΙΚΑ, βρισκόταν μια γιαγιά που το 1960, χειρουργήθηκε από καρκίνο στο στήθος, και στη συνέχεια της δημιουργήθηκε πρόβλημα στο χέρι, όπου αναγκάστηκε να το κόψει, σχεδόν δύο χρόνια τώρα. Συνεχίζει όμως να περνά ακόμη από επιτροπή. Γιατί; Μήπως θα αποκτήσει και πάλι το χέρι της; Έφεραν άνθρωπο κατάκοιτο, μέσα στο αυτοκίνητο, που ήταν παρκαρισμένο έξω από το ΙΚΑ, για να γίνει έλεγχος. Επίσης, άτομα με κινητικά προβλήματα, ήταν και εκείνα εκεί, και άλλα πολλά περιστατικά που αναρωτήθηκα, γιατί να περνούν ακόμη από επιτροπή.
Ποια είναι λοιπόν η αρμοδιότητα του κάθε υπουργού, για τις όποιες παρανοϊκές-δύστροπες καταστάσεις που συμβαίνουν σ’ αυτή τη χώρα που λέγεται «Ελλάδα»;
Ο αρμόδιος φαίνεται ότι λέγεται κ. Ανδρέας Λοβέρδος (Υπουργός Υγείας). Πώς είναι δυνατόν να επιτρέπει να συμβαίνουν τέτοια γεγονότα! Πρέπει να καταλάβουν μερικοί, και αν όχι όλοι τουλάχιστον, εκείνοι που έχουν έστω και λίγη «αξιοπρέπεια» να αισθάνονται την λύπη, την αγανάκτηση και τον «Γολγοθά» του κάθε ανθρώπου. Ωστόσο, για εμάς τους Έλληνες Πολίτες, ο τίτλος του κάθε υπουργού, δεν μας λέει, «τίποτα απολύτως», αυτό θα πρέπει να το γνωρίζουν καλά, αφού ο τίτλος είναι μόνο προσωπική τους, υπόθεση.
Όμως αυτό που δεν γνωρίζουν, είναι τι αρμόζει και τι επιβάλλει ο τίτλος στον οποίο ανήκουν. Έτσι λοιπόν ας «ψάξουν», να βρουν τι ευθύνες τους αναλογούν, ώστε να μπορέσουν να τις ακολουθήσουν, για να δώσουν λύσεις, σε «απέραντα» προβλήματα των πολιτών της χώρας που δυστυχώς κυβερνούν, για να πάψουμε να λέμε επιτέλους, «Ελλάς το Μεγαλείο σου»!