Με ένα μνημόνιο οικολογίας επισημοποιήθηκε η συνάντηση αριστεράς και οικολογίας από τη Δημοκρατική Αριστερά (ΔΗΜΑΡ). Η παρουσίασή του πραγματοποιήθηκε στην ΕΣΗΕΑ από τον Φώτη Κουβέλη, τον Σταύρο Λιβαδά και τους εισηγητές του κειμένου Ηλία Ευθυμιόπουλο και Μιχάλη Μοδινό.
«Είμαστε η αριστερά που έχει ενσωματώσει στον πυρήνα της την πεποίθηση ότι αριστερά και οικολογία μπορούν να συνθέσουν μία προγραμματική καινοτομία για τον κόσμο και τις σύγχρονες κοινωνίες» είπε ο κ. Κουβέλης, τονίζοντας ότι η ανάγκη για....
πράσινη στροφή είναι μία ώριμη δυνατότητα για την οικονομία με μεγάλη κοινωνική αποδοχή. «Είμαστε η αριστερά που έχει ενσωματώσει στον πυρήνα της την πεποίθηση ότι αριστερά και οικολογία μπορούν να συνθέσουν μία προγραμματική καινοτομία για τον κόσμο και τις σύγχρονες κοινωνίες» είπε ο κ. Κουβέλης, τονίζοντας ότι η ανάγκη για....
«Προωθούμε και αναδεικνύουμε» πρόσθεσε «ισχυρές μεταρρυθμιστικές και πολιτικές πρωτοβουλίες για το κλίμα, το νέο ενεργειακό πρότυπο, τις ΑΠΕ, τις καινοτομίες μέσα σε ένα σύγχρονο πλαίσιο οργάνωσης του χώρου, των φυσικών πόρων και οικοσυστημάτων», αναφέροντας ότι η συμπόρευση με δυνάμεις από τον χώρο της οικολογίας μπορεί να ενθαρρύνει και υπηρετήσει τον μεταρρυθμισμό που προωθεί η ΔΗΜΑΡ.
Την πεποίθησή του ότι, αυτή τη φορά, η συνάντηση του «κόκκινου» με το «πράσινο» με δύο πρωτεργάτες του οικολογικού κινήματος που είχαν συνεχή παρουσία και δράση εδώ και πολλά χρόνια στην Ελλάδα και την ΕΕ, θα είναι ιδιαίτερα γόνιμη, εξέφρασε ο Σταύρος Λιβαδάς, αναφέροντας ότι αυτή δεν είναι συγκυριακή, λόγω εκλογών αλλά βασίζεται σε κοινά πιστεύω για ένα κλειδί εξόδου της χώρας από την κρίση.
«Το δίλημμα είναι αειφορία ή βαρβαρότητα», είπε ο Ηλίας Εθυμιόπουλος, τονίζοντας ότι η συνάντηση αυτή δεν είναι τυχαία, αλλά είναι ένα δύσκολο εγχείρημα που μπορεί να επιτύχει, παρά το βεβαρημένο παρελθόν που έχει, καθώς υπάρχει διάθεση σύγκλισης από πολλούς που έχουν αντίστοιχο προσανατολισμό. Η πρόταση, όπως ανέφερε, περιέχεται σε ένα φυλλάδιο 30 σελίδων, με 10 βασικά σημεία, που έχουν επίκεντρο τη βιώσιμη οικονομία και δίνουν απαντήσεις εκεί όπου το πολιτικό σύστημα αδυνατεί.
Ο κ. Ευθυμιόπουλος αναφέρθηκε στον φαύλο κύκλο των οφειλών μεταξύ των οργανισμών του δημοσίου παραγωγής και διανομής ενέργειας, επισημαίνοντας ότι είναι ένα σύστημα που καταρρέει, για το οποίο θα έπρεπε να βουτήξουμε στα δύσκολα και να δούμε πώς θα επιβιώσει. Παραδείγματα, πρόσθεσε, μπορούμε να πάρουμε από την προοδευτική Ευρώπη, αναφέροντας τη Δανία, η οποία κατάφερε να έχει ένα τεράστιο πρόγραμμα ανάπτυξης ενεργειακών πάρκων και βιώσιμης γεωργίας, το παράδειγμα της οποίας θα μπορούσαμε να αντιγράψουμε και να αξιοποιήσουμε.
Τη σημασία που αποκτά σήμερα η ισορροπία ανάμεσα στην παραγωγή και την κατανάλωση τόνισε ο Μιχάλης Μοδινός, εξηγώντας ότι η φύση, ο άλλος και οι νέες γενιές είναι το τρίπτυχο που πρέπει να συμβάλει, μακριά από ιδεολογήματα, στην επίτευξη της αναπτυξιακής προοπτικής. Ο γεωργικός τομέας, στην ευρύτερη μορφή του, είναι, κατά την άποψή του, ο πρώτος τομέας επιβίωσης, ένα μαλακό μαξιλάρι όταν όλα τα άλλα πάνε στραβά, ενώ μία άλλη οδός είναι η ενεργειακή ανάπτυξη.
Την τελευταία τριετία, πρόσθεσε, ζήσαμε με φανατισμό την απαξίωση του δημοσίου χώρου, δια της δυσφήμησης του κράτους ως αυτοεκπληρούμενης προφητείας, αναφέροντας ότι η ΔΗΜΑΡ θα θέσει θέμα για το τί έφταιξε. Ο κ. Μοδινός, τονίζοντας ότι η ΔΗΜΑΡ είναι ένα κόμμα με ευρωπαϊκό προσανατολισμό, είπε ότι η Ευρώπη όφειλε να είναι η «Ευρώπη των λαών», με θεσμούς και εμβάθυνση της δημοκρατίας, μια δημοκρατία η οποία δεν μπορεί να θεωρηθεί σήμερα ως ένα αυτονόητο κεκτημένο. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, η Ελλάδα θα πρέπει να πάψει να είναι επαίτης, να αναλάβει το μέρος της ευθύνης που της αναλογεί και να γίνει συνδιαμορφωτής μιας δημοκρατικής ευρωπαϊκής πορείας.