ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ μέσα από την καρδιά μου

Σήμερα δέχτηκα ένα τηλεφώνημα από ποδοσφαιριστή του ΑΟ ΧΑΛΚΙΣ. Όχι από την σημερινή ομάδα, αλλά από την  ομάδα του 1992. Την περίοδο δηλαδή που η ομάδα του ΑΟ Χαλκις κατέκτησε το πρωτάθλημα και ανέβηκε στην Γ΄ εθνική κατηγορία. Δεν μπορείτε να φανταστείτε πως αισθάνθηκα. Αυτούς τους ποδοσφαιριστές τους αγαπάω σαν παιδιά μου κι ας μην τους γνωρίζω. Δεν μου χρωστάνε τίποτα και τους χρωστάω πολλά. Τους χρωστάω πολλά γιατί τότε ήμουν ξένος. Τότε τους στήριξα ως επαγγελματίας και πραγματικά είμαι περήφανος, γιατί αυτά τα παιδιά τίμησαν την φανέλα του....
ΑΟ ΧΑΛΚΙΣ και πήραν το πρωτάθλημα, κόντρα σε όλα και σε όλους, έχοντας στο τιμόνι τον κ.  Άνθιμο Καψή. Πρόεδρος της ομάδας τότε ο κ. Παπαθανασίου. Θυμάμαι την διαφήμιση της επιχείρησής του!! Χαλιά, κουβέρτες και τα σχετικά!!
Δεν ήξερε από μπάλα, αλλά επέλεξε τους κατάλληλους και πήρε το πρωτάθλημα!!
Σήμερα δυστυχώς αυτά τα παιδιά είναι μακριά από τον ΑΟ ΧΑΛΚΙΣ που αγάπησαν και για τον οπίο μάτωσαν.
Θα χαρώ πολύ να ξαναβρεθώ μ΄αυτά τα παιδιά και να βοηθήσουμε τον ΑΟ ΧΑΛΚΙΣ.
Δεν θέλω να γράψω πολλά. Συγκινήθηκα πραγματικά. Ένα παιδί 17 χρόνων τότε, θυμήθηκε να μου τηλεφωνήσει 20 χρόνια μετά. Ακόμη και να μ΄ έβριζε την ίδια συγκίνηση θα είχα.
Δεν τα γνωρίζω αυτά τα παιδιά, αλλά τα αισθάνομαι παιδιά μου.
Το γιατί το γνωρίζουν καλύτερα από εμένα.
Θέλω σήμερα να ορκιστώ πως όσο μπορώ θα τους στηρίζω και θα προσπαθώ για το καλύτερο, αφού τους χρωστώ πολλά. Κέρδισαν ένα πρωτάθλημα, όταν όλοι στην Εύβοια και τον Πειραιά τους υποτιμούσαν.
Κέρδισαν όχι μόνο τους αντπάλους στα γληπεδα, αλλά και τους επικοινωνιολόγους οι οποίοι τους είχαν τελειωμένους. 
Δεν θέλω να γράψω περισσότερα. Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλα αυτά τα παιδιά και στον Γιάννη που σήμερα τηλεφώνησε. Ένα μεγάλο ευχαριστώ και στον κ.  Άνθιμο Καψή ο οποίος τότε οδήγησε την ομάδα στην κατάκτηση του πρωταθλήματος.