Επτά προτάσεις κάνει η Εθνική Συνομοσπονδία Ελληνικού Εμπορίου (ΕΣΕΕ) προκειμένου να ενταχθούν στο Εθνικό Σχέδιο Δράσης για την απασχόληση των νέων ώστε να ενισχυθεί άμεσα η νεανική επιχειρηματικότητα.

1) Να ενισχυθεί η επιχειρηματική εκπαίδευση είτε με την εισαγωγή ενός μαθήματος Επιχειρηματικότητας στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, είτε με την κατάρτιση αντίστοιχων προγραμμάτων Επαγγελματικού Προσανατολισμού. Τα νέα παιδιά, εάν δεν προέρχονται από μία επιχειρηματική οικογένεια έχουν, πολλές....
φορές, στρεβλή εικόνα για τις προϋποθέσεις και τις αναγκαιότητες της επιχειρηματικής δραστηριοποίησης.

2) Δεν υπάρχει κατάρτιση για τους σύγχρονους χρηματοδοτικούς θεσμούς (factoring, leasing, franchising κλπ.). Για το franchising δεν υπάρχει καν νομικό πλαίσιο, οπότε οι συμβάσεις καταλήγουν σε αυθαιρεσίες. Αυτό περιλαμβάνει τον εξορθολογισμό του νομικού πλαισίου και αντίστοιχη ενημέρωση των υποψήφιων επιχειρηματιών. Επιπλέον, θα πρέπει να προωθηθούν ειδικά χρηματοδοτικά εργαλεία για τους νέους επιχειρηματίες.

3) Θα έπρεπε να υπάρχει ειδικό προνομιακό καθεστώς, φορολογικό και ασφαλιστικό, ελκυστικό για τους νέους επιχειρηματίες.

4) Δεν υπάρχουν εξειδικευμένα προγράμματα ενσωμάτωσης των νέων επιχειρηματιών στο περιβάλλον της αγοράς.

5) Θα χρησίμευε ο εντοπισμός τομέων της αγοράς με ελλείψεις και αυξημένη ζήτηση, ώστε να διευκολύνονται οι νέοι επιχειρηματίες στις επιλογές τους με το μικρότερο δυνατό ρίσκο. Αυτό θα έπρεπε να είναι βασική μέριμνα σε οποιοδήποτε αναπτυξιακό σχέδιο προωθείται.

6) Είναι μεγάλο το κόστος μεταβίβασης επιχειρήσεων και η κληρονομική διαδοχή τους. Δεδομένου ότι η κρίση μπορεί να στρέψει πολλούς νέους στο να αναλάβουν την επιχείρηση των συνταξιούχων γονέων, είναι σαφές ότι η διευκόλυνση στη μεταβίβαση θα πρέπει να είναι μία αυτονόητη ρύθμιση.

7)  Γραφειοκρατία και δαιδαλώδες φορολογικό περιβάλλον, που κάνει τα λάθη και τις οικονομικές επιβαρύνσεις αναπόφευκτα. Ο νέος επιχειρηματίας δεν έχει την εμπειρία, ούτε την τεχνογνωσία να διαχειριστεί τον όγκο της γραφειοκρατίας που υπάρχει με την πολυνομία που κυριαρχεί στο ελληνικό θεσμικό σύστημα. Γι' αυτό τον λόγο, είτε υποπίπτει σε λάθη -τα οποία επιφέρουν πρόστιμα- είτε καταφεύγει σε νομικές διαδικασίες, οι οποίες τον επιβαρύνουν περαιτέρω.