Συντονιστική Επιτροπή

Δελτίο Τύπου
Της Συντονιστικής Επιτροπής Αγώνα Τραχηλίου – Παραμεριτών – Παρθενίου – Αγίου Λουκά – Αγίου Ιωάννη – Αγίου Γεωργίου – Θαρρουνίων – Κρεμαστού
Αρ. 4/21-6-2013

Δημοσιεύτηκε σήμερα, 21/6/2013, στην «Διαύγεια» (ΑΔΑ: ΒΕΖΑΟΡ10-ΡΨΑ) η αρ. 2526/97154/19-6-2013 απόφαση της Διεύθυνσης Περιβάλλοντος και Χωρικού Σχεδιασμού (ΔΙΠΕΧΩΣ) Στερεάς Ελλάδας της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Θεσσαλίας-Στερεάς Ελλάδας, με τελικό υπογράφοντα την Γ.Γ. κα Καλλιόπη Γερακούδη.
Με την απόφαση αυτή απορρίπτεται η Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων του έργου «Δημιουργία Κινητού Σταθμού Μεταφόρτωσης Απορριμμάτων (ΣΜΑ) και κινητής Μονάδας Ανάκτησης Ανακυκλωσίμων-Κομποστοποίησης» που είχε υποβάλει ο (πρώην) ΦΟ.Δ.Σ.Α. Νότιας Εύβοιας και αφορούσε την κατασκευή εργοστασίου επεξεργασίας σκουπιδιών στην «Μεγάλη Βόλτα» Παραμεριτών.
Συνεπώς, η συγκεκριμένη απειλή για τα χωριά μας, τον τρόπο ζωής, το περιβάλλον, τα δάση μας, όπως εκδηλώθηκε με την....
συγκεκριμένη μελέτη (που είχε παραληφθεί με την απόφαση 16/2012 του ΦΟ.Δ.Σ.Α.) έχει πρακτικά εκλείψει.
Η απόφαση αυτή σηματοδοτεί την δικαίωση του αγώνα των κατοίκων των χωριών μας, όπως οργανώθηκε και όπως διεξήχθη, με ανυποχώρητη ένταση και συνέπεια, από τον Νοέμβριο του 2012 μέχρι και σήμερα, μέσα από την Συντονιστική μας Επιτροπή.

Στις αιτιολογίες της απόφασης της ΔΙΠΕΧΩΣ βασική θέση κατέχουν οι γνωμοδοτήσεις και τα έγγραφα των αρμοδίων δασικών υπηρεσιών, όλων των βαθμίδων, οι οποίες, ξεκινώντας από το Δασαρχείο Αλιβερίου, επισήμαναν τον δημόσιο και δασικό χαρακτήρα της επίμαχης έκτασης στην «Μεγάλη Βόλτα» Παραμεριτών και αρνήθηκαν να συνταχθούν με τις παρανομίες του δημάρχου Θωμά.
Βέβαια, το Δασαρχείο Αλιβερίου δεν έκανε παρά να εφαρμόσει τον νόμο, κάνοντας, επιπλέον, και κάτι ακόμα αυτονόητο: αυτοψία στον τόπο του έργου, φωτοερμηνεία, και σύνταξη των απόψεών του με την δέουσα υπευθυνότητα. Η στάση αυτή του Δασαρχείου Αλιβερίου δεν ήταν αυτονόητη, ιδίως την εποχή που εκδηλώθηκε. Άλλες Υπηρεσίες (λ.χ. η Δ/ση Υδάτων) είχαν αρκεστεί στις «μελέτες» που είχε παρουσιάσει ο Θωμάς, τις οποίες και επικύρωσαν, δικαιολογούμενες ότι δεν είχαν αντίθετη πληροφόρηση. Αν το Δασαρχείο είχε αρκεστεί στις (ψευδείς) διαβεβαιώσεις των «μελετών» και των «συμβολαίων» που είχαν συντάξει οι περί τον Θωμά, όπου βεβαιωνόταν ότι οι απειλούμενες εκτάσεις ήταν «αγροτεμάχια», τότε ίσως οι πρώτοι μήνες του 2013 να είχαν γίνει μάρτυρες της επέλασης των εκσκαφέων στην «Μεγάλη Βόλτα» - και ο αγώνας μας θα διεξαγόταν, πλέον, σώμα με σώμα. Υπενθυμίζουμε ότι το Δασαρχείο έπραξε με τον τρόπο αυτό το καθήκον του σε μια εποχή (τέλη του 2012) όπου ο Θωμάς φάνταζε πανίσχυρος και προστατευμένος από ισχυρούς, υψηλά ιστάμενους, πολιτικούς φίλους, διαθέτοντας επιπλέον απεριόριστα χρήματα (από άδηλες πηγές) σε πανάκριβη και «πολυτελή» νομική υποστήριξη της υπόθεσης αυτής.
Ωστόσο, μια λεπτομερέστερη ανάγνωση του αιτιολογικού της απορριπτικής απόφασης της ΔΙΠΕΧΩΣ θα εντοπίσει σωρεία αναφορών, εγγράφων, αλληλογραφίας, φακέλων από πλευράς της Επιτροπής μας, και απαντήσεων διαφόρων Υπηρεσιών σ’ εμάς κ.τ.λ., οι οποίες κατέληγαν όλες στην ΔΙΠΕΧΩΣ Στερεάς Ελλάδας και οδήγησαν στην απόρριψη της παράνομης μελέτης. Βάσιμα εκτιμούμε ότι η δράση μας, και ιδίως η συλλογή, νομική εκτίμηση, προβολή και αξιοποίηση ενός τεράστιου υλικού, από το οποίο προέκυπτε καθολική παρανομία της όλης επιχείρησης που απείλησε τον τόπο μας, ήταν αποφασιστικός παράγων στην απομάκρυνση της απειλής. Έτσι ματαιώθηκε η προσπάθεια αποχαρακτηρισμού του δάσους της Μεγάλης Βόλτας – στον οποίο στόχευσε, από τον Ιανουάριο του 2013 και μετά, ο Θωμάς: όλη η ιεραρχία της διοίκησης γνώριζε ότι, ακόμα κι αν ξεπερνιόταν το ζήτημα του δασικού χαρακτήρα της «Μεγάλης Βόλτας» (με αποχαρακτηρισμό), υπήρχαν σωρεία παρανομιών, οι οποίες ήταν αθεράπευτες.
Μπροστά στην εξέλιξη αυτή επαναλαμβάνουμε την αισιόδοξη διαπίστωσή μας, ότι στην σημερινή Ελλάδα έχουν αλλάξει πολλά προς το καλύτερο: η ασυδοσία, της οποίας ένας «κεκραγμένος» φορέας ήταν η Τοπική Αυτοδιοίκηση, αφενός δείχνει σημάδια αυτοσυγκράτησης, αφετέρου ελέγχεται πιο αποφασιστικά, πλέον, από την Κεντρική Διοίκηση, με κριτήρια νομιμότητας. Η Τοπική Αυτοδιοίκηση εξακολουθεί να «παίζει παιχνίδια» και να παραλύει, πολλές φορές, την ίδια τη δράση της, στην προσπάθεια τήρησης δύσκολων πολιτικών ισορροπιών. Είναι αυτός ο λόγος για τον οποίο, λ.χ., η Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας, από τη στιγμή που της κάναμε σαφές ότι κάθε απόφαση υπέρ των μεθοδεύσεων Θωμά στην «Μεγάλη Βόλτα» θα ήταν παράνομη, δεν έθεσε καν την επίμαχη μελέτη προς συζήτηση: ούτε την ενέκρινε, ούτε την απέρριψε, αλλά άφησε να την απορρίψει ο τελικός αποδέκτης της, η Αποκεντρωμένη Διοίκηση. Ίσως έπραξε σοφά, γιατί κανείς δεν ξέρει τι «παιχνίδι» επιρροών θα παιζόταν στην Επιτροπή Περιβάλλοντος, αν μετατρεπόταν σε πεδίο μάχης ενός τέτοιου θέματος. Η κωλυσιεργία αυτή της Περιφέρειας ήταν ο λόγος που η μελέτη Θωμά δεν απορρίφθηκε νωρίτερα από την ΔΙΠΕΧΩΣ.
 Η δικαίωση της μέχρι σήμερα προσπάθειάς μας με την από 19/6/2013 απόρριψη της «Μελέτης» της «Μεγάλης Βόλτας» δεν σημαίνει και τέλος του αγώνα, της ύπαρξης και της δράσης της Επιτροπής μας. Χρονικά, μάλιστα, έρχεται λίγο μετά την ολοκλήρωση της διαδικασίας ίδρυσής μας με σωματειακή μορφή: το από 25/3/2013 καταστατικό μας έχει, σήμερα, εγκριθεί με την διάταξη 2/2013 του Ειρηνοδικείου Αλιβερίου και έχει εγγραφεί στο Βιβλίο του Πρωτοδικείου Χαλκίδας, με αρ. μητρώου 17/2013. Είναι ο αγώνας αυτός που μας ίδρυσε ως νομική προσωπικότητα ενός περιβαλλοντικού, μη-κερδοσκοπικού οργανισμού, με στόχους μακροπρόθεσμους. Ο τόπος μας, στην περιπέτειά του αυτή, βρέθηκε ανοχύρωτος σε επιβουλές και φτηνές συναλλαγές εξωτερικών και εσωτερικών παραγόντων. Ο τόπος μας πρέπει και για το μέλλον να προστατευτεί και να αναπτυχθεί περιβαλλοντικά. Εμείς οι ίδιοι μάθαμε πολλά, συνειδητοποιηθήκαμε, οργανωθήκαμε, και θα αξιοποιήσουμε την οργάνωση της Επιτροπής μας για την προαγωγή του τόπου, του περιβάλλοντος και της ζωής των κατοίκων, της ζωής μας.
Εξάλλου, η προσπάθεια των καταπατητών και αυτοκλήτων μεταπρατών της γης και του περιβάλλοντός μας, οι οποίοι επιχείρησαν να την εκμεταλλευτούν για τους δικούς τους σκοπούς (άλλοι για να πλουτίσουν, κι άλλοι για έναν διορισμό στο «έργο»!), έχει αφήσει, σαν «ουρά του κομήτη», μια σειρά δικών: δύο αιτήσεις ακυρώσεως και μια αίτηση αναστολής στο Συμβούλιο της Επικρατείας, δύο ανακοπές κατά ισαρίθμων πρωτοκόλλων διοικητικής αποβολής, μια αγωγή και μια δεύτερη αγωγή, την οποία θα ασκήσει (όταν ευδοκήσει!) το δημόσιο, πειθαρχικές και ποινικές δικογραφίες οι οποίες – ιδίως οι δύο τελευταίες κατηγορίες – εφόσον δεν καθυστερήσουν αδικαιολόγητα, είναι πολύ πιθανό ότι θα αποβούν αποφασιστικές για την διαμόρφωση (και) των πολιτικών συσχετισμών του Δήμου Κύμης-Αλιβερίου.
Σε όλα αυτά – και σε κάθε διαδικασία που θα αφορά τον τόπο μας και το περιβάλλον μας – θα είμαστε παρόντες, σύμφωνα με τους σκοπούς του καταστατικού μας και τηρώντας τις αρχές της ουσιαστικής δημοκρατίας, με τις οποίες ιδρυθήκαμε και λειτουργήσαμε από την πρώτη στιγμή.
Από την Συντονιστική Επιτροπή