ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ

ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ

ΓΙΑ ΤΗΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΩΝ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΩΝ ΤΟΥ ΝΤ ΑΔΕΔΥ Ν. ΕΥΒΟΙΑΣ

Στις 17 Ιουνίου πραγματοποιείται η συνέλευση των αντιπροσώπων για την ανάδειξη της νέας γραμματείας του Νομαρχιακού Τμήματος Εύβοιας της ΑΔΕΔΥ Μπροστά στη νέα κατάσταση που διαμορφώνεται, με τους αντιλαϊκούς νόμους να παραμένουν και νέα αντιλαϊκά μέτρα να γράφονται ήδη στην επικείμενη συμφωνία της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ κυβέρνησης με τους εταίρους της, η ευθύνη του συνδικαλιστικού κινήματος μεγαλώνει.

Κάθε τίμιος συνδικαλιστής καλείται να απαντήσει στο πραγματικό δίλημμα:

Κίνημα ενσωματωμένο στη γραμμή της διαχείρισης της φτώχειας, στήριγμα της...

εκάστοτε αντιλαϊκής κυβερνητικής πολιτικής;

Ή κίνημα χειραφετημένο από τη γραμμή του συμβιβασμού με τους επιχειρηματικούς ομίλους, το κράτος και τις ενώσεις τους, με γραμμή ρήξης και σύγκρουσης με την αντιλαϊκή πολιτική και τους εκφραστές της, που θα οργανώνει τους εργαζόμενους για τη διεκδίκηση της επαναφοράς των απωλειών της περιόδου της κρίσης και αιτημάτων που ανταποκρίνονται στις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες;

Σε αυτό το κρίσιμο ερώτημα καλούνται να πάρουν θέση οι αντιπρόσωποι της εκλογοαπολογιστικής συνέλευσης του ΝΤ της ΑΔΕΔΥ.

Συνάδελφοι- συναδέλφισσες

Τα τελευταία χρόνια στην Εύβοια, όπως και σε όλη τη χώρα, ως συνέπεια της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης έχει ενταθεί η επίθεση στη ζωή και τα δικαιώματα των εργαζομένων. Η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί προμηνύει το μέλλον ζοφερό αν δεν αναπτυχθεί τώρα η οργάνωση, η διεκδίκηση και ο αγώνας όλων των εργαζομένων, σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα.

Η σημερινή κατάσταση στο δημόσιο δεν είναι ο πάτος στο βαρέλι. Η νέα συμφωνία που ετοιμάζεται το αποδεικνύει!

Γιατί το κράτος δεν είναι το κοινό σπίτι όλων των Ελλήνων. Είναι το κράτος αυτών που έχουν την πραγματική εξουσία στα χέρια τους, την ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής. Για την εξυπηρέτηση της κερδοφορίας τους υπάρχει και δρα, ανεξάρτητα αν αναλαμβάνει περισσότερους ή λιγότερους τομείς οικονομικής δραστηριότητας.

Οι κορώνες περί εκσυγχρονισμού του, αυτό ακριβώς υπηρετούν. Όχι την κάλυψη των αναγκών των εργαζομένων στους δημόσιους φορείς και τη βελτίωση των κοινωνικών υπηρεσιών για το λαό μας, αλλά τη βελτίωση της αποτελεσματικότητάς του στη στήριξη των συμφερόντων των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων.

§  Γι’ αυτό και οι εργασιακές σχέσεις ανατρέπονται μαζί με την κατάργηση της μονιμότητας. Οι ολιγόμηνες συμβάσεις εργασίας, το καθεστώς των ωρομίσθιων εργαζομένων σχεδόν σε όλους τους κλάδους του Δημόσιου τομέα, οι απολύσεις και το πάγωμα των προσλήψεων μόνιμου προσωπικού, ένα σκοπό έχουν: Να μπορεί το κράτος να εξοικονομεί χρήματα για να αποπληρώνει τις δόσεις του χρέους για το οποίο δεν ευθύνεται ο λαός και να δίνει ζεστό χρήμα απλόχερα στο μεγάλο κεφάλαιο μέσω των λεγόμενων αναπτυξιακών νόμων για να αβγαταίνει τα κέρδη του. Μέσα από αυτές τις σχέσεις εργασίας, επιχειρείται η ένταση της ανασφάλειας στους εργαζόμενους, η διάσπασή τους, για να βρίσκει πρόσφορο έδαφος η καλλιέργεια του φόβου και της τρομοκρατίας ώστε να καμφθούν οι αγώνες, αντίσταση και η πάλη ενάντια σε αυτή την πραγματικότητα.

§  Γι’ αυτό έχει καταργηθεί ο 13ος και 14ος μισθός, τα επιδόματα, συρρικνώνονται οι κινήσεις εκτός έδρας σε υπηρεσίες που σχεδόν αποκλειστικά το αντικείμενο εργασίας τους είναι έξω και μακριά από την έδρα, αυξάνονται οι ώρες απασχόλησης, έρχεται ακόμα περαιτέρω μείωση των μισθών μας και γενικότερα των συνθηκών διαβίωσης μας.

§  Γι’ αυτό δεσμεύτηκαν με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου της νέας κυβέρνησης και τα τελευταία διαθέσιμα των ήδη λεηλατημένων αποθεματικών των δημόσιων οργανισμών, δημιουργώντας κυριολεκτικά ασφυξία στη λειτουργία τους.

Αποτέλεσμα των παραπάνω είναι:

§  Η συνέχιση της υποχρηματοδότησης και εμπορευματοποίησης της υγείας- πρόνοιας. Η κατάσταση στην Εύβοια είναι τραγική, θέτοντας σε κίνδυνο ανθρώπινες ζωές. Εργαζόμενοι στα νοσοκομεία και τα ΚΥ Υγείας απλήρωτοι. Τα πολυϊατρεία και τα ΚΥ, τα ιδρύματα πρόνοιας (Θεραπευτήριο Βαθέως) έχουν καταντήσει ερείπια από τα οποία λείπουν ακόμα και υλικά καθαριότητας. Οι εξαγγελίες για προσλήψεις προσωπικού ακόμα και αν γίνουν μέσα στο '15, δεν φτάνουν για να καλύψουν τις τεράστιες ελλείψεις, είναι ασπιρίνη για τον καρκίνο. Οι δημόσιες υπηρεσίες Υγείας – Πρόνοιας συνεχώς υποβαθμίζονται και ο λαός καλείται να βάλει ακόμα πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη για εξετάσεις, νοσήλια, θεραπείες, την ώρα που οι ιδιωτικοί όμιλοι, οι φαρμακοβιομήχανοι, τα διαγνωστικά κέντρα αυξάνουν την πελατεία και τα κέρδη τους.

§  Το χτύπημα στο δικαίωμα της κοινωνικής ασφάλισης και των ταμείων. Κύρια και επικουρική ασφάλιση έχουν κατακρεουργηθεί από πόρους με PSI, εισφοροδιαφυγή, έλλειψη προσωπικού στα ταμεία (βλ. υποστελέχωση ΙΚΑ Χαλκίδας κ.α.), καθυστερήσεις στην απονομή συντάξεων και εφ άπαξ.

§  Η γιγάντωση στους Δήμους των ελαστικών μορφών απασχόλησης, ενώ οι εργολαβίες δίνουν και παίρνουν. Εργαζόμενοι είναι χρόνια στον αέρα και σε ομηρία (βλ. Δήμος Διρφύων- Μεσσαπίων). Συνεχίζεται η πολιτική της ανταποδοτικότητας που θα ενταθεί με την υλοποίηση σχεδιασμών για ιδιωτικοποιήσεις τομέων (π.χ. καθαριότητας) με σημαντικές επιπτώσεις στα δικαιώματα των εργαζομένων αλλά και στο λαό που θα συνεχίσει να ακριβοπληρώνει τις όποιες υπηρεσίες.

§  Οι τεράστιες ελλείψεις και τα κενά στα σχολεία που δεν καλύπτονται στο ελάχιστο με προσλήψεις που έχουν εξαγγελθεί. Οι καθυστερήσεις στη μισθοδοσία των αναπληρωτών. Η ασφυκτική κατάσταση λόγω της υποχρηματοδότησης με σχολεία να έχουν χρέη μέχρι το λαιμό και να μη μπορούν να εξασφαλίσουν τη στοιχειώδη λειτουργία τους. Η υπολειτουργία των παιδικών σταθμών λόγω έλλειψης πόρων.  

Σε αυτή την διαμορφωμένη κατάσταση έχουν συμβάλλει όλες οι μέχρι σήμερα κυβερνήσεις ΝΔ – ΠΑΣΟΚ είτε αυτοδύναμες, είτε συγκυβερνώντας. Αυτή την πορεία συνεχίζει και η σημερινή συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ.

Η εναλλαγή του διαχειριστή στο κράτος του κεφαλαίου δεν αλλάζει την ουσία του, γιατί εκμεταλλευτές μας, ο αντίπαλός μας είναι εδώ! Είναι εδώ οι επιχειρηματικοί όμιλοι, οι βιομήχανοι, οι τραπεζίτες, όλοι αυτοί που μαζί με τις κυβερνήσεις τους και την Ευρωπαϊκή Ένωση φόρτωσαν τις συνέπειες της κρίσης στις πλάτες του λαού. 

Ο αντίπαλος αυτός δεν έφυγε με την εναλλαγή της κυβέρνησης. Το ομολόγησε και ο Κατρούγκαλος με τον τρόπο του λέγοντας ότι «Οι κυβερνήσεις αλλάζουν, αλλά το κράτος έχει συνέχεια»… Οι δηλώσεις του υπουργού πως «δεν θα υπάρξει καμία αποκατάσταση μισθολογικών απωλειών», πως είναι «υπέρ της αξιολόγησης των δημοσίων υπαλλήλων που θα συνδέεται με την αποδοτικότητα και την υπηρεσιακή τους εξέλιξη», άρα και με το μισθό, δείχνουν το μέγεθος των δεσμεύσεων της συγκυβέρνησης απέναντι στα μεγάλα συμφέροντα, το χαρακτήρα των αλλαγών που θα κάνει στο Δημόσιο.

Γι’ αυτό και παίρνει τα εύσημα από το ΣΕΒ και άλλες ενώσεις του κεφαλαίου, από τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και την ΕΕ. Γιατί δεσμεύεται να θωρακίσει τα συμφέροντά τους, να τους διασφαλίσει νέα προνόμια. Την ίδια στιγμή η συγκυβέρνηση επιφυλάσσει για το λαό «λιτό βίο» και επιδιώκει να εξουδετερωθεί κάθε αγωνιστική - διεκδικητική φωνή των εργαζομένων.

Μπροστά σε αυτή τη σκληρή πραγματικότητα το Ν.Τ. της ΑΔΕΔΥ σαν δευτεροβάθμιο συνδικαλιστικό όργανο θα έπρεπε να αποκαλύπτει όχι μόνο την κατάσταση αλλά και αυτούς που έχουν την ευθύνη γι' αυτή. Θα έπρεπε να πρωτοστατεί και να παρεμβαίνει όχι παρακλητικά, αλλά αποφασιστικά στους χώρους δουλειάς μας, να συμβάλλει με όλες του τις δυνάμεις στην καλύτερη οργάνωση των συναδέλφων, να εμπνέει εμπιστοσύνη και όχι απαξίωση, να ενώνει πάνω στη βάση αιτημάτων που ανταποκρίνονται στις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων.

Η στάση της πλειοψηφίας ήταν στην αντίπερα όχθη αφού ο ρόλος τους ήταν να διεκπεραιώνουν τις αποφάσεις της ΑΔΕΔΥ. Χαρακτηριστικό είναι ότι προάγουν τις δραστηριότητες του κοινωνικού πολύκεντρου της ΑΔΕΔΥ, μιας δομής που εφαρμόζει προγράμματα ενσωμάτωσης των δημοσίων υπαλλήλων στην αντιλαϊκή πολιτική της ΕΕ και μάλιστα των πιο αντιδραστικών επιλογών της.

Η συμμετοχή τους στις κινητοποιήσεις ήταν στα χαρτιά χωρίς κανένα μέτρο για την επιτυχία τους. Στους χώρους δουλειάς οι συγκεκριμένες παρατάξεις καλλιέργησαν την απάθεια και τη μοιρολατρία . Αντί για συσπείρωση στη βάση της απόκρουσης του συνόλου της πολιτικής κυβέρνησης, ΕΕ, κεφαλαίου, καλλιέργησαν το συντεχνιασμό με αποσπασματικά αιτήματα, που διασπούν το κίνημα, κλείνοντας τον καθένα στο καβούκι του. Οδήγησαν έτσι σε φαινόμενα εκφυλισμού και απομαζικοποίησης του συνδικαλιστικού κινήματος . Έσπειραν την απογοήτευση κρατώντας όσο πιο χαμηλά μπορούσαν τον πήχη των απαιτήσεων περνώντας τη λογική του μικρότερου κακού ότι στην ουσία δεν μπορεί να ανατραπεί αυτή η κατάσταση.

Το πλαίσιο πάλης τους δεν ξέφυγε από τη γραμμή της διαχείρισης. Ακολουθώντας τις κατευθύνσεις τις ΑΔΕΔΥ αλλά και της σημερινής κυβέρνησης δεν βλέπουν σαν αιτία του σφαγιασμού των δικαιωμάτων μας την εξασφάλιση της κερδοφορίας των μονοπωλίων αλλά στενοκέφαλους αρχηγούς κρατών στο εξωτερικό και υπόδουλους πολιτικούς στο εσωτερικό, που δεν έκαναν σωστές διαπραγματεύσεις. Έγιναν δηλαδή προπαγανδιστές στην εξαπάτηση των εργαζομένων πως οι διαπραγματεύσεις γίνονται για τα δικαιώματά τους και όχι για το πώς οι κεφαλαιοκράτες, μέσω των κυβερνήσεων των χωρών τους, θα μοιράσουν τον πλούτο που κλέβουν από τους λαούς. Θεωρούν ότι κάποιοι κοντόφθαλμοι ηγέτες στην Ευρώπη κάνουν ζημιά στη μέχρι πριν λίγο  φιλολαϊκή ΕΕ και μόλις φύγουν αυτοί από τη μέση θα ξαναβρεί τον παλιό καλό εαυτό της.

Γι’ αυτό και η δράση τους στην ουσία εστίασε στην αλλαγή κυβέρνησης, δηλαδή του διαχειριστή της πολιτικής της ΕΕ και των συμφερόντων του κεφαλαίου. Σήμερα στήνουν τον καινούριο κυβερνητικό συνδικαλισμό με πρώτα δείγματα το κάλεσμα στα συλλαλητήρια στήριξης της κυβέρνησης, την ώρα που ετοιμάζεται τρίτο μνημόνιο και όλα τα σφυριά έπρεπε να βαράνε στην κατεύθυνση της οργάνωσης του αγώνα για τη ματαίωσή του. 

Σε αυτό το καθήκον ανταποκρίθηκε μόνο η παράταξη της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ που στηρίζεται από το ΠΑΜΕ.

Οι δύο εκλεγμένοι μας στο ΝΤ ΑΔΕΔΥ της Εύβοιας κατέθεσαν τις δυνάμεις τους στους αγώνες που οργάνωσε και διεξήγαγε το ταξικό κίνημα.

§  Προβάλαμε τη γραμμή της ρήξης και της σύγκρουσης με την κυβέρνηση , την ΕΕ, το μεγάλο κεφάλαιο και τους μηχανισμούς του, που είναι η μήτρα που γεννά όλα τα προβλήματα που βιώνουν σήμερα οι εργαζόμενοι, ο λαό μας.

§  Αποκαλύψαμε το ρόλο της ΕΕ, ότι κερδοφορία και ανταγωνιστικότητα είναι ασυμβίβαστα με τα δικαιώματα και τις ανάγκες μας.

§  Συγκρουστήκαμε με τις λογικές της “ταξικής συνεργασίας” και του ¨εταιρισμού” ανάμεσα σε εργαζόμενους και κεφάλαιο.

§  Αντιπαλέψαμε το συμβιβασμό, τη λογική του “μικρότερου κακού”, το ρίξιμο των απαιτήσεων και προβάλαμε διεκδικήσεις με βάση τις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων και του λαού.

Συνάδελφοι- συναδέλφισσες

Αν θέλουμε να διεκδικήσουμε μια αξιοπρεπή ζωή, να αναπληρώσουμε τις απώλειές μας, να υπερασπιστούμε τις ανάγκες μας και τις ζωές των παιδιών μας, πρέπει ν' αλλάξει η κατάσταση στο συνδικαλιστικό κίνημα, να αναγεννηθεί πραγματικά, να ανασυνταχθεί εδώ και τώρα! Μόνο με τον αγώνα, την κοινή δράση με τους άλλους εργαζόμενους μπορούμε να επιβάλουμε λύσεις σε όφελός μας.

ü  Έχουμε ανάγκη από ένα κίνημα που δεν θα είναι ούτε θεατής, ούτε χειροκροτητής των εκάστοτε κυβερνητικών επιλογών.

ü  Κίνημα που δεν θα συμβιβάζεται με τις αντιλαϊκές πολιτικές και τον κρατικό αυταρχισμό, που θα συγκρούεται με τα μεγάλα συμφέροντα, τους επιχειρηματικούς ομίλους, την ΕΕ, ώστε να είναι σε θέση να επιβάλλει λύσεις σε όφελος του λαού.

ü  Ένα κίνημα πρωταγωνιστή στον αγώνα για τα δικαιώματά μας, που δεν θα εγκλωβίζεται στα σχέδια της πλουτοκρατίας για νέα μνημόνια και διαπραγματεύσεις για λογαριασμό της, που θα παλεύει για μια ανάπτυξη σε όφελος του λαού, για ριζικές αλλαγές στο επίπεδο της οικονομίας και της κοινωνίας.

ü  Κίνημα που θα εκφράζει την αλληλεγγύη του και θα παλεύει μαζί με όλους τους συναδέλφους, δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, μόνιμους και συμβασιούχους, εργαζόμενους και ανέργους.

Συνάδελφοι,

Μπροστά σε αυτή την επίθεση που δεχόμαστε πρέπει να αντιτάξουμε καλά οργανωμένες δυνάμεις με στόχο.

Επαναπρόσληψη όλων των απολυμένων και όλων των «διαθέσιμων» στο Δημόσιο. Να καλυφθούν όλες οι ανάγκες όλων των υπηρεσιών με μόνιμο προσωπικό και όχι μόνο οι ανταποδοτικές υπηρεσίες που λέει η νέα συγκυβέρνηση.

ü  Σταθερή, μόνιμη δουλειά για όλους. Κατάργηση των ελαστικών σχέσεων εργασίας, άμεσα μέτρα προστασίας των ανέργων, ΟΧΙ στη λεγόμενη αξιολόγηση.

ü  Ξεπάγωμα των μισθολογικών ωριμάνσεων και των μισθολογικών κλιμακίων τώρα. Άμεση επαναφορά του 13ου και του 14ου μισθού. Επαναφορά των μισθών στα προ κρίσης επίπεδα. Να καταργηθεί τώρα το νέο μισθολόγιο – φτωχολόγιο.

ü  Δημόσια Κοινωνική Ασφάλιση για όλους. Να πληρώσουν το κράτος και το κεφάλαιο για τα ελλείμματα στα Ταμεία, που είναι και οι κύριοι υπεύθυνοι για το βούλιαγμά τους. Επιστροφή όλων των κλεμμένων από τα Ταμεία, αύξηση των εργοδοτικών εισφορών. Κανένας εργαζόμενος ανασφάλιστος.

ü  Πλήρης σύνταξη στο 80% του τελευταίου μισθού, στα 30 χρόνια δουλειάς, χωρίς όριο ηλικίας. Να υπάρχει η 5ετής διαφορά μεταξύ ανδρών και γυναικών και στις πρόωρες συνταξιοδοτήσεις μητέρων με ανήλικα παιδιά. Κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών και εφαρμοστικών νόμων που κατακρεουργούσαν την κοινωνική Ασφάλιση και τις συντάξεις( Κύριες – Επικουρικές – Εφάπαξ).

ü  Πλήρης και δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για όλους.

ü  Πρακτική άσκηση των σπουδαστών, με πλήρεις αποδοχές και εργασιακά, ασφαλιστικά, συνταξιοδοτικά δικαιώματα. Να σταματήσει το σκλαβοπάζαρο των προγραμμάτων απασχόλησης.

ü  Καμιά ιδιωτικοποίηση, καμιά εκχώρηση δημόσιων, κοινωνικών υπηρεσιών και οργανισμών στους επιχειρηματικούς ομίλους.

ü  Κάλυψη από τον κρατικό προϋπολογισμό των αναγκών σε προσωπικό και υποδομή στους δημόσιους φορείς. Κοινωνικές δομές και υπηρεσίες πλήρως στελεχωμένες με μόνιμο προσωπικό. Όχι στην ανταποδοτικότητα.

Συνάδελφοι- συναδέλφισσες

Υπάρχει λύση και διέξοδος! Να οργανώσουμε τον αγώνα μας, να αντισταθούμε, να παλέψουμε για άμεσα μέτρα ανακούφισης εδώ και τώρα, για επιστροφή όλων των απωλειών.

Δεν παραιτούμαστε από τον αγώνα μας για μια ζωή με δικαιώματα.

Σήμερα, υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις, παραγωγικές, επιστημονικές και τεχνολογικές, για μια τέτοια φιλολαϊκή ανάπτυξη. Υπάρχει τεράστιος συσσωρευμένος πλούτος, όμως αυτός είναι συγκεντρωμένος σε μια χούφτα επιχειρηματικών ομίλων.

Η λύση βρίσκεται σε ένα κίνημα που παλεύει για να δυναμώσει ο ενιαίος αγώνας, η συμμαχία εργατοϋπαλλήλων, φτωχών αγροτών, μικροεπαγγελματιών, γυναικών, νεολαίας, ώστε όλοι μαζί να ανατρέψουμε κάθε αντιλαϊκή πολιτική, μνημόνια και αφεντικά.

Αυτή είναι η γραμμή πάλης του ΠΑΜΕ κι αυτό το κίνημα είναι που έχουμε ανάγκη σήμερα!

Καμιά αναμονή - καμιά αυταπάτη. Δεν υπάρχουν φιλολαϊκές λύσεις μακριά από τους αγώνες του λαού.

ΕΝΙΣΧΥΣΤΕ ΤΗΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ