Γ. Παπακωνσταντίνου: Το ποδόσφαιρο έχει τους δικούς του κανόνες
Έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον να ξέρεις ότι πρόκειται να πάρεις συνέντευξη από έναν ισχυρό άνθρωπο που έχει διαδραματίσει καθοριστικό ρόλο στην αναδιάρθρωση των εθνικών κατηγοριών του Ελληνικού ποδοσφαίρου και έχει υπερασπιστεί με κάθε τρόπο την άποψη μιας αμιγώς ερασιτεχνικής Γ’ Εθνικής και γιατί όχι τη λειτουργία μιας και μοναδικής επαγγελματικής κατηγορίας. Όταν τελικά βρίσκεσαι απέναντι στον πρώην Αναπληρωτή πρόεδρο της ΕΠΟ και νυν πρόεδρο της Τεχνικής Επιτροπής & Εκπαιδευτικού Συμβουλίου, κ. Γιάννη Παπακωνσταντίνου και αντιλαμβάνεσαι ότι πρόκειται για έναν άνθρωπο που δεν έχει τον παραμικρό δισταγμό να συζητήσει επί οποιουδήποτε θέματος, τότε αισθάνεσαι τύχη που σου δίνεται αυτή η ευκαιρία. Από...το ποιες είναι οι αιτίες της βαθύτατης κρίσης που περνάει το ποδόσφαιρο και ποια είναι τελικά η ταυτότητα της ΕΠΟ μέχρι το πόσο οξύμωρο είναι το πρωτάθλημα της ερασιτεχνικής Γ’ Εθνικής να συμμετέχει σε διαδικτυακές στοιχηματικές εταιρείες, έχουν συζητηθεί κι άλλα καυτά θέματα. Δε θα μπορούσα να αφήσω ανεκμετάλλευτη και την παράλληλη ιδιότητα του κ. Παπακωνσταντίνου, ως προέδρου της ΕΠΣ Ευβοίας και να μην τον ρωτήσω για το νέο σύστημα των μπαράζ που τίθεται σε ισχύ από φέτος αλλά και για το καθεστώς που διέπει τα δελτία των ερασιτεχνών ποδοσφαιριστών.
Της Σοφίας Μίντζια για το grasidi.gr
Τα τελευταία χρόνια, το Ελληνικό ποδόσφαιρο περνάει βαθειά κρίση. Που την αποδίδετε;
Ναι, το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα από το 2007 μέχρι τις μέρες μας νοσεί. Αν καλούμαι να δώσω μια χειροπιαστή εξήγηση γι’ αυτό, τότε θα πω ότι η παθολογία του ποδοσφαίρου έχει τις ρίζες τις σχεδόν απόλυτα στις πολλές επαγγελματικές κατηγορίες που ήταν σε ισχύ μέχρι πρότινος (Α, Β, Γ Εθνική και Δ ερασιτεχνική αλλά αμειβόμενη). Σε μια χώρα που στο κοντινό παρελθόν άρχισε να βιώνει οικονομική κρίση με αποκορύφωμα τη σημερινή εξαθλίωση, το ποδόσφαιρο δε θα μπορούσε να μείνει ανέπαφο. Άλλωστε, δε γίνεται σε μια Ελλάδα που δοκιμάζεται να υπάρχουν αμέτρητοι αμειβόμενοι ποδοσφαιριστές και μια σειρά παραγόντων που δε μπορούν να ανταπεξέλθουν στις υποχρεώσεις τους. Θεωρώ ότι η ΕΠΟ έπρεπε να είχε αντιδράσει πολύ νωρίτερα καταργώντας όλες τις επαγγελματικές κατηγορίες, εκτός της Super League. Μπορεί η θέση μου να δημιουργεί έντονες δυσαρέσκειες αλλά πραγματικά δε βρίσκω αιτία να υπάρχουν επαγγελματικές κατηγορίες που ασφυκτιούν από επαγγελματίες ποδοσφαιριστές που τελικά δεν αμείβονται. Αυτός ο φαύλος κύκλος πληγώνει το Ελληνικό ποδόσφαιρο και παράλληλα εκθέτει την ΕΠΟ.
Ποια είναι η αλήθεια για την ΕΠΟ και πόσο εύκολο είναι για κάποιον να είναι μέρος της;
Η ΕΠΟ έχει το ρόλο της και είναι γνωστός σε όλους. Άλλο τόσο γνωστό είναι ότι το τελευταίο χρονικό διάστημα τη χτυπούν, ότι δεν έχει οπαδούς και ότι δε διαθέτει σύστημα που να την προστατεύει από τα μέσα ενημέρωσης. Παρόλα αυτά, η ΕΠΟ από την πρώτη στιγμή της σύστασής, της είχε ως αποκλειστικό σκοπό να παράγει ποδόσφαιρο κι αυτό ακριβώς επιμένει να κάνει, τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο. Τηρεί πιστά το καταστατικό της και προστατεύει τα συμφέροντα του ποδοσφαίρου. Είναι μέρος των FIFA και UEFA και για να το ξεκαθαρίσουμε, χρηματοδοτείται αποκλειστικά απ’ αυτούς τους φορείς και έπειτα από τους χορηγούς της, δηλαδή δεν έχει καμία σχέση με κρατικά κονδύλια.
Ως προς τη σύνθεσή της, τα μέλη της ΕΠΟ είναι οι ποδοσφαιρικές ενώσεις της χώρας μας. Όλες εκπροσωπούνται από τα διοικητικά τους συμβούλια, τα οποία εκλέγουν το Δ.Σ. της Ομοσπονδίας. Οι Ενώσεις Ποδοσφαιρικών Σωματείων απαρτίζονται από έμπειρους παράγοντες που έχουν αγωνιστεί στο παρελθόν και στο παρόν αφουγκράζονται παίκτες και φορείς του ποδοσφαίρου. Μάλιστα, οι ίδιοι παράγουν αυτό ακριβώς που παράγει και η ΕΠΟ, παράγουν ποδόσφαιρο. Κατά συνέπεια, δεν έχουν κανένα πρόβλημα να αποτελούν μέρος της ΕΠΟ και φυσικά έχουν κάθε δικαίωμα να μιλούν. Σε τελική ανάλυση, κανείς δεν πρέπει να ξεχνά ότι το ποδόσφαιρο έχει τους δικούς του κανόνες και κανονισμούς. Προσωπικά, έχω επιλέξει να είμαι ένας απ’ αυτούς που στηρίζουν τους θεσμούς που διέπουν το άθλημα .
Το θέμα που συνήθως μονοπωλεί το ενδιαφέρον κοινής γνώμης και δημοσιογράφων είναι η διαιτησία και τα κακώς κείμενά της. Άραγε, πρόκειται να εξυγιανθούν;
Το ποδόσφαιρο είναι ένα οικοδόμημα που το συνθέτουν οι παράγοντες, οι προπονητές, οι ποδοσφαιριστές, οι διαιτητές και οι φίλαθλοι. Όλοι οι παραπάνω είναι ανθρώπινα όντα με τη μόνη διαφορά ότι οι διαιτητές καλούνται σε κλάσματα δευτερολέπτου να πάρουν ακαριαίες αλλά ταυτόχρονα δίκαιες αποφάσεις, βάσει των γνώσεων τους. Κατά τη γνώμη μου, η Ελλάδα διαθέτει εξαιρετικούς διαιτητές και από άποψη κατάρτισης και από άποψη χαρακτήρα. Μάλιστα, τώρα που η ΕΠΟ έχει υπογράψει σύμβαση διαιτησίας με την UEFA, το επίπεδο των Ελλήνων διαιτητών θα αναβαθμιστεί ακόμη πιο πολύ. Οι διαιτητές αυτοί καθαυτοί δε φταίνε σε τίποτα. Θα ήταν όμως καλό για όλους και δη για το ποδόσφαιρο, οι παράγοντες να τους αφήσουν ήσυχους.
Ξεκάθαρα, και το επίπεδο των Ελλήνων προπονητών έχει αναβαθμιστεί. Αυτό θα μπορούσε να τους καταστήσει πιο αυτόνομους και λιγότερο ελεγχόμενους;
Επειδή τον τελευταίο χρόνο ασχολούμαι κατεξοχήν με τους προπονητές, μπορώ να πω με σιγουριά ότι η χώρα μας έχει κάνει άλματα στην προπονητική και μάλιστα υπό την επίβλεψη του διευθυντή εκπαίδευσης, κου Μπατάκη. Και σ’ αυτόν τον τομέα, η ΕΠΟ ακολουθεί τη σύμβαση προπονητικής της UEFA. Μάλιστα, το Μάρτιο πρόκειται να πραγματοποιηθεί και Πανευρωπαϊκό συνέδριο προπονητικής. Με λίγα λόγια, ο εκάστοτε προπονητής έχει πλέον τη δυνατότητα να εξελιχθεί και να αναδείξει τις ικανότητες του. Έπειτα, είναι στο χέρι του να κυνηγήσει τις ευκαιρίες του. Με την ίδια λογική, είναι στο χέρι του να δομήσει την προσωπικότητά του. Είναι θέμα χαρακτήρα αν θα γίνει υποχείριο.
Τελικά, η ερασιτεχνική Γ’ Εθνική (των τεσσάρων ομίλων σήμερα) είναι αυτή που θα έπρεπε να είναι;
Αν δεν αλλάξουν χαρακτήρα και νοοτροπία οι παράγοντες των ομάδων που την απαρτίζουν, η ερασιτεχνική Γ’ Εθνική δεν πρόκειται να πάρει τη μορφή που οραματιστήκαμε εμείς που την καταρτίσαμε. Η αρχική μας ιδέα ήθελε μια εθνική, αμιγώς ερασιτεχνική κατηγορία και όχι μια κατηγορία η οποία θα κατακλυζόταν από ομάδες και προέδρους κομήτες. Θέλαμε οι ομάδες της Γ’ Εθνικής να στηρίζονταν στις δικές τους υποδομές , στους παίκτες που θα δημιουργούσαν οι ίδιες και όχι σε μεταγραφές που κοστίζουν πολύ ακριβά. Δυστυχώς, κανείς δεν προσεγγίζει το θέμα στην πραγματική του διάσταση…
Όμως, το πρωτάθλημα της Γ’ Εθνικής συμμετέχει σε πολλές διαδικτυακές στοιχηματικές εταιρείες. Αυτό δεν είναι οξύμωρο;
Πράγματι, είναι οξύμωρο…Από τότε που απελευθερώθηκε το στοίχημα σε ευρωπαϊκό επίπεδο, είναι αρκετά δύσκολο να ελεγχθεί. Η ελεύθερη αγορά έχει τους δικούς της κανόνες και δε μπορούν να μπουν όρια. Αυτό μπορεί να συμβεί μόνο εάν το Ελληνικό κράτος θέσει το πρόβλημα του στοιχηματισμού ενώπιον του Ευρωπαϊκού κοινοβουλίου αφού, κατά βάση, το θέμα εναπόκειται στην Ευρωπαϊκή νομοθεσία. Πρέπει να υπάρξει πολιτική βούληση για να μπουν κανόνες και όρια στο στοίχημα.
Η απόφαση της ΕΠΟ για την άνοδο δυο ομάδων και όχι μιας στη Γ΄ Εθνική από τους ομίλους μπαράζ των τοπικών πρωταθλημάτων ήταν απόρροια της άποψης περί άδικου συστήματος;
Όχι, δεν έχει καμία σχέση μ’ αυτό και μπορώ να είμαι κάθετος καθώς είμαι ο άνθρωπος που δημιούργησα τις αναδιαρθρώσεις στις τρεις κατηγορίες (Α, Β, Γ).Τα πρώτα χρόνια που άρχισαν να ισχύουν οι αναδιαρθρώσεις, έπρεπε να σταθεροποιηθεί το πρόγραμμα ώστε να φτάσουμε στη σημερινή εικόνα των κατηγοριών (16 ομάδες στη Super League, 18 στη Football League, 64 στη Football League 2). Δηλαδή, ήταν δρομολογημένο να συμβεί αυτό το μέτρο. Η άνοδος δυο ομάδων από τους ομίλους μπαράζ θα ίσχυε, έτσι κι αλλιώς, τη σωστή στιγμή. Απλά, έφτασε αυτή η στιγμή. Τα περί άδικου συστήματος και οι έντονες δυσαρέσκειες που εκφράστηκαν τα δυο τελευταία χρόνια ήταν πιθανότητα αποτέλεσμα άγνοιας.
Στο ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο, συχνά τα δελτία των παικτών τίθενται στην διακριτική ευχέρεια των εκάστοτε παραγόντων. Τι θέση παίρνει η ΕΠΟ;
Η ΕΠΟ έχει πάρει θέση προ πολλού επ’ αυτού του ζητήματος. Υπάρχει σαφής οδηγία που ορίζει δελτία ενός, δυο και τριών ετών. Το μόνο που έχει να κάνει ο εκάστοτε ερασιτέχνης ποδοσφαιριστής είναι να κατοχυρώσει το δελτίο που επιλέγει πληρώνοντας το αντίστοιχο αντίτιμο στην Ομοσπονδία. Μ’ αυτόν τον τρόπο, κανείς δε μπορεί να παίξει με το δελτίο του. Αν ο ίδιος ο ποδοσφαιριστής δεν προστατεύει τον εαυτό του τότε είναι ο μόνος υπεύθυνος. Μάλιστα, η ΕΠΟ συζητά και το ενδεχόμενο να υπάρξουν δελτία διάρκειας πέντε χρόνων.