ΠΑΜΕ- ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ

Τα οξυμμένα προβλήματα και τα αδιέξοδα στην Παιδεία δεν καλύπτονται με «διαλόγους» υποταγής!

Το Υπουργείο Παιδείας, με συνέντευξη τύπου στις 26 Νοέμβρη 2015, εξήγγειλε την έναρξη  ενός ακόμα «Εθνικού Κοινωνικού Διαλόγου» για την Παιδεία.

Η εξαγγελία αυτή γίνεται σε μια περίοδο που η κυβέρνηση, οι αξιωματούχοι της ΕΕ, οι ενώσεις των καπιταλιστών, η Τράπεζα της Ελλάδας, με αλλεπάλληλα και συντονισμένα καλέσματα προσπαθούν να καλλιεργήσουν κλίμα εθνικής συναίνεσης, εθνικής ομοψυχίας, πολιτικής σταθερότητας.

Οι εκπαιδευτικοί, οι γονείς, οι μαθητές, ο εργαζόμενος λαός χρειάζεται....

να σκεφτούν καλά τι κρύβεται πίσω από αυτά τα καλέσματα. Στόχο έχουν να αποσπάσουν την ανοχή των εργαζομένων στα μέτρα σφαγιασμού που έχουν ήδη δρομολογήσει μετά την ψήφιση του τρίτου μνημονίου αλλά και του Προϋπολογισμού του 2016.

Η κυβέρνηση μιλώντας για το «διάλογο» που έχει σκοπό να ξεκινήσει ξεκαθάρισε ότι:  «οι όποιες αλλαγές θα κινούνται μέσα στους δημοσιονομικούς στόχους που έχουν καθοριστεί και που έχουν επιβληθεί από την ίδια την οικονομική κρίση» ενώ «οι αρχές, σε συνεργασία με τον ΟΟΣΑ και ανεξάρτητους εμπειρογνώμονες, θα επικαιροποιήσουν, έως τον Απρίλη του 2016, την αξιολόγηση του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος που εκπόνησε ο ΟΟΣΑ το 2011» και «η επανεξέταση θα προτείνει συστάσεις σύμφωνα με τις βέλτιστες πρακτικές των χωρών του ΟΟΣΑ».  

Η κυβέρνηση ξεκινάει διάλογο με δεδομένο ότι  από την πλευρά της θα συνεχιστούν οι αντιδραστικές αλλαγές στην Παιδεία. Στον ίδιο δρόμο που ακολούθησαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ συνεχίζει και η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, στο δρόμο των επιταγών της Ε.Ε., του ΟΟΣΑ, των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων που θέλουν την Παιδεία «κομμένη και ραμμένη στα μέτρα τους».

Άρα ο στόχος του διάλογού είναι να υπάρξει από την πλευρά των εργαζομένων:

1.      Αποδοχή και συναίνεση στην υλοποίηση των δεσμεύσεων του 3ου μνημονίου που ολοκληρώνουν ότι άφησαν ατέλειωτο οι προηγούμενες αντιλαϊκές δεσμεύσεις, συνεχίζοντας, ανάμεσα στα άλλα, το αντιδραστικό «νέο σχολείο» της Διαμαντοπούλου, και το νόμο 4186/2013 του Αρβανιτόπουλου. Δηλαδή την επέκταση της μαθητείας, την πρόωρη κατηγοριοποίηση των μαθητών, την άμεση παρέμβαση των επιχειρήσεων στις δομές της Επαγγελματικής Εκπαίδευσης

2.      Αποδοχή και συναίνεση στις προτάσεις του ΟΟΣΑ για την Εκπαίδευση σε όλες τις βαθμίδες που σημαίνει: «Εξορθολογισμός» των τάξεων με αλλαγή στην αναλογία μαθητή-εκπαιδευτικού ανά τάξη. Νέες συγχωνεύσεις και συμπτύξεις τμημάτων. Αύξηση του διδακτικού ωραρίου. Κινητικότητα και ευελιξία. Προώθηση ακόμα πιο αποφασιστικά της απλήρωτης εργασίας-μαθητείας για τους μαθητές των ΕΠΑΛ και ΕΠΑΣ, για παιδιά κάτω των 18 ετών.

3.      Αποδοχή και συναίνεση στην επιτάχυνση της διαδικασία αξιολόγησης της εκπαίδευσης με κριτήρια την πιο στενή σύνδεσή της με τις ανάγκες της κερδοφορίας των μονοπωλίων, σύμφωνα με τις εκθέσεις του ΟΟΣΑ. Δηλαδή "με βάση την αποδοτικότητα και αυτονομία των δημόσιων εκπαιδευτικών μονάδων και την αξιολόγηση και διαφάνεια σε όλα τα επίπεδα". Επαναφέροντας ουσιαστικά με ακόμα πιο έντονο τρόπο την κατεύθυνση για αυτονόμηση της σχολικής μονάδας, που θα λειτουργεί με ανταγωνιστικά κριτήρια, θα καταρτίζει τους δικούς της προϋπολογισμούς κ.α.

Μέσα από το «διάλογο» η κυβέρνηση προσπαθεί να κρύψει τα τραγικά αδιέξοδα που αντιμετωπίζουν οι λαϊκές οικογένειες και τα παιδιά τους και που επικρατούν σε όλες τις βαθμίδες της Εκπαίδευσης.

·        Η σχολική χρονιά ξεκίνησε με πάνω από 25 χιλιάδες κενά, ενώ ακόμα υπάρχουν χιλιάδες σχολεία που δεν έχουν πλήρες πρόγραμμα, στα τμήματα στοιβάζονται 30 παιδιά ενώ εκπαιδευτικοί μετακινούνται υποχρεωτικά ακόμα και σε διαφορετικές περιοχές, κλείνοντας ολοήμερα και συμπτύσσοντας τμήματα.

·        Στην ειδική αγωγή, που βρίσκεται σε εγκατάλειψη, με χιλιάδες παιδιά εκτός βασικής εκπαίδευσης, και την κυβέρνηση να μην έχει διαψεύσει την πρόθεση της για ένα ειδικό σχολείο σε κάθε διεύθυνση. Με την κατάργηση των τμημάτων ένταξης και την  παράλληλη στήριξη να μετατρέπεται σε περιοδική συνάντηση του εκπαιδευτικού με 2, 3, 4 και 5 (!) παιδιά που χρήζουν βοήθειας.

·        Τα Δημόσια ΙΕΚ άνοιξαν μετά από 2 μήνες και αυτό κλείνοντας τμήματα ΕΠΑΛ και μετακινώντας υποχρεωτικά εκπαιδευτικούς από τη Β/θμια εκπαίδευση, αναγκάζοντας τους να δουλέψουν σε 2 βάρδιες, με υπερωρίες που δεν διασφαλίζει κανείς ότι θα πληρωθούν.

·        Με το νέο κρατικό προϋπολογισμό σταθεροποιείται και παγιώνεται η υποχρηματοδότηση που οδηγεί σε δυσκολίες στη λειτουργία των σχολείων. Οι σχολικές επιτροπές δεν μπορούν να καλύψουν πραγματικά ούτε στοιχειώδεις ανάγκες.

Σ' αυτή την προσπάθεια της κυβέρνησης βρέθηκαν και οι πρώτοι πρόθυμοι συμπαραστάτες της. Πριν ακόμα κλείσουν τα μικρόφωνα της συνέντευξης της ηγεσίας του Υπουργείου έτρεξε η πλειοψηφία της ΔΟΕ (ΔΑΚΕ-ΔΗΣΥ(ΠΑΣΚ)– ΕΡΑ/ΜΕΤΑ, ΑΕΕΚΕ) να δηλώσει τη συμμετοχή της. Αλήθεια τι θα συζητήσουν με την κυβέρνηση που καταργεί τον κοινωνικό χαρακτήρα της ασφάλισης; Που στέλνει το εκπαιδευτικό στα 67 «με τη μαγκούρα» στην τάξη; Που δίνει πάνω από 41 δις στις τράπεζες για ανακεφαλαιοποίηση αδειάζοντας και λεηλατώντας τα ασφαλιστικά ταμεία(π.χ. μείωση 30% στο μέρισμα του ΜΤΠΥ); Παλιός και νέος κυβερνητικός συνδικαλισμός αντάμα, στο πλευρό της κυβέρνησης και απέναντι στους εργαζόμενους!

Η κυβέρνηση όπως και οι προηγούμενες, καλλιεργεί την εντύπωση ότι ο «διάλογος» γίνεται για το καλό των εργαζομένων. Δεν υπάρχει μεγαλύτερο ψέμα! Οι εργαζόμενοι έχουμε εμπειρία από τους «κοινωνικούς διαλόγους» όλα τα προηγούμενα χρόνια. Τίποτα θετικό δεν κερδίσαμε! Αντίθετα ήταν χρήσιμοι για να προωθούνται με τις μικρότερες δυνατές αντιδράσεις σημαντικές ανατροπές στα δικαιώματα μας.

Δεν συναινούμε! Δεν γινόμαστε συνένοχοι στην υλοποίηση της αντιλαϊκής πολιτική  που τσακίζει τα μορφωτικά δικαιώματα των παιδιών, τα εργασιακά μας δικαιώματα, που φορτώνει και αλλά βάρη στις πλάτες των λαϊκών οικογενειών.

Συνεχίζουμε τον αγώνα! Οργανωμένα! Αποφασιστικά! Κόντρα στο συμβιβασμό και την απογοήτευση. Με κλιμάκωση της πάλης σε κάθε χώρο δουλειάς. Για να μην τους αφήσουμε να πάρουν πίσω ό,τι απέμεινε από δικαιώματα και κατακτήσεις,  ότι με αγώνες και κόπους κατακτήσαμε τα προηγούμενα χρόνια. Με αιτήματα που απαντάνε στις σύγχρονες ανάγκες μας στην μόρφωση, τη δουλειά και τη ζωή. Για την αποκατάσταση των απωλειών, το ξήλωμα του αντεργατικού - αντιλαϊκού πλαισίου.

Κανένα σωματείο ή σύλλογος διδασκόντων να μην μπει στη διαδικασία του «κοινωνικού διαλόγου»!

Να τον καταδικάσει.

Ορθώνουμε το ανάστημα μας! Οργανώνουμε την πάλη μας!

Για την Παιδεία των λαϊκών αναγκών, που περνά μέσα από το δρόμο της ταξικής πάλης για ριζικές αλλαγές στην Παιδεία και γενικότερα στην Κοινωνία.

ΑΠΑΝΤΑΜΕ ΣΤΑ ΜΕΤΡΑ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΣΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΜΕ ΝΕΑ 48ΩΡΗ ΑΠΕΡΓΙΑ