Πέθανα στο γέλιο

Φίλες και φίλοι αναγνώστες, είναι αλήθεια πως έχουμε όλοι ανάγκη από λίγο γέλιο. Εντάξει μας προσφέρει και η κυβέρνηση αρκετό, με τα όσα λένε υπουργοί και βουλευτές, αλλά αυτο πονάει όταν έρχεται ο λογαριασμός.
Και τι δεν άκουσα σήμερα πρωί πρωί. Απίθανα πράγματα, για ανθρώπους που "υπηρετούν" με το αζημίωτο ομάδες. Πέθανα στο γέλιο και δεν σας κρύβω πως το όλο σκηνικό μ΄ αρέσει.
Έλεγαν οι παλιότεροι το γνωστό σε όλους "τα μεταξωτά βρακιά, θέλουν και μεταξωτούς κώλους".
Εμείς δεν έχουμε ούτε μεταξωτά βρακιά, ούτε και ο κώλος μας...
είναι επιδέξιος, οπότε δεν έχουμε καμιά απαίτηση για να έχουμε κάποια τέτοια θέση σε κάποια ομάδα.
Συγχωρέστε μας όμως να γράψουμε κάτι.
Μπορεί σ΄ ένα γραφείο τύπου μιας ομάδας να είναι υπεύθυνος ακόμη κι ένας φίλος μας. Τι σημαίνει αυτό; Θα πρέπει εμείς να μην κρίνουμε και να μην σχολιάζουμε τα όσα συμβαίνουν στην ομάδα;
Θα λέγαμε λοιπόν σε κάθε υπεύθυνο γραφείου τύπου και σ΄ αυτούς που τους επέλεξαν, να κάνουν την δουλειά τους, να παίρνουν το μισθό τους και να μην έχουν απαιτήσεις από εμάς. Εμείς κάνουμε την δουλειά μας και αυτό δεν θ΄ αλλάξει.
Οι εποχές άλλαξαν και ο καθένας κοιτάζει την δουλειά του. Εσείς λοιπόν την δουλειά σας κι εμείς την δική μας. Στο τέλος  θα δούμε αν θα καταφέρουν περισσότερα, τα μεταξωτά βρακιά ή εμείς που δεν διαθέτουμε ούτε καν επιδέξιους κώλους.