Να λέμε τα άσχημα, να λέμε όμως και για τις δικές μας ευθύνες. Μπαίνουμε σε έναν χώρο για να κάνουμε τη δουλειά μας και δεν τον σεβόμαστε. Πετάμε κάτω τα αποτσίγαρά μας. Γιατί άραγε να καπνίζουμε σε αυτόν τον χώρο; Φεύγουμε και αφήνουμε ανοιχτά πόρτες και παράθυρα. Αφήνουμε εκεί τα πλαστικά μπουκάλια του νερού και τα πλαστικά κύπελλα...
του καφέ μας και ό,τι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς και έχουμε την απαίτηση την επόμενη μέρα να είναι καθαρά.
Μήπως δεν αξίζουμε να φροντίσουν κάποιοι να έχουμε δημοσιογραφικά στα γήπεδα; Μήπως είναι καλύτερα στη βροχή και στο κρύο; Μήπως έχουμε την απαίτηση να μαζεύουν άλλοι τα σκουπίδια μας; Τελικά μήπως έχουμε καβαλήσει μεγάλο καλάμι;