Πραγματοποιήθηκε, με συνοπτικές διαδικασίες, η ετήσια απολογιστική συνέλευση των αντιπροσώπων του Εργατικού Κέντρου Εύβοιας, με μια διαδικασία που, με ευθύνη της πλειοψηφίας, δεν έχει καμιά σχέση με αυτό που θα έπρεπε να είναι ο απολογισμός δράσης ενός δευτεροβάθμιου συνδικαλιστικού οργάνου. Οι περισσότεροι αντιπρόσωποι έλειπαν ή ήρθαν μόνο για να ψηφίσουν. Η εισήγηση ήταν ένα ημερολόγιο παρουσίας σε επιθεώρηση και δικαστήρια, από την οποία απουσίαζε οποιαδήποτε εμπειρία από προσπάθεια οργάνωσης στους ....
χώρους δουλειάς, μαζικοποίησης των σωματείων, ένταξης κι άλλων εργαζομένων στην πάλη. Από τη μεριά της πλειοψηφίας δεν πραγματοποιήθηκε ούτε μία ομιλία αντιπροσώπου, επάνω στον απολογισμό δράσης, για να μεταφέρει την πείρα από τη δράση στο χώρο ευθύνης του.
Από τη μεριά της Ταξικής Ενότητας οι αντιπρόσωποι που τοποθετήθηκαν κατάγγειλαν την κατάσταση αυτή και τη συνέδεσαν με τη διαχειριστική γραμμή διεκδίκησης που έχει η πλειοψηφία. Πίσω από αγωνιστικές κορώνες και κίβδηλα καλέσματα για ενότητα περνάνε μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα τη λογική του συμβιβασμού. Αποδίδουν τα προβλήματα σε κακές, προδοτικές κυβερνήσεις υποταγμένες στους ξένους, καθώς και σε ορισμένους κακούς εργοδότες που παραβιάζουν την εργατική νομοθεσία. Έτσι η όλη δράση τους περιορίζεται αναγκαστικά σε νομικές ενέργειες και αιτήματα για εναλλακτικούς τρόπους διακυβέρνησης μέσα στο σύστημα της εκμετάλλευσης, έτσι που εργατικά και εργοδοτικά συμφέροντα να μη συγκρούονται.
Σπέρνουν έτσι την απογοήτευση, κονταίνουν τον ορίζοντα της πάλης στα πλαίσια του «εφικτού», κλείνουν τον κάθε εργαζόμενο στα όρια του χώρου δουλειάς του, ή του κλάδου του, καταλήγουν να υπερασπίζονται τα αιτήματα της εργοδοσίας στο όνομα, της ανάπτυξης στην Εύβοια, αφού κατά τη γνώμη τους αυτός είναι ο αγώνας, απέναντι στα μνημόνια που επιβάλουν τη λιτότητα.
Σε αντίθεση με αυτή την κατάσταση οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ κάλεσαν τους συνέδρους και τα σωματεία να μπουν στη μάχη για την ανάκτηση όλων των απωλειών που υπέστη η Εργατική Τάξη τα τελευταία χρόνια. Να βάλουν κριτήριο των διεκδικήσεών τους τις ανάγκες του σήμερα, σε σύγκρουση με τα συμφέροντα των εργοδοτών τους, των πολιτικών τους εκπροσώπων και των διεθνών ενώσεών τους. Με αυτές τις προϋποθέσεις να παλέψουν για την οργάνωση στους χώρους και κλάδους δουλειάς. Σε συμμαχία με τους μικρούς αγρότες και τους αυτοαπασχολούμενους της πόλης, να συγκρουστούμε με τον κοινό αντίπαλο το, μεγάλο κεφάλαιο, με το σύνολο των επιδιώξεών του, της πολιτικής του, της εξουσίας του, των ιμπεριαλιστικών ενώσεων, όπως το ΝΑΤΟ και η ΕΕ που αυτό συμμετέχει. Με τέτοιους όρους να αντιπαλέψουμε τη φρίκη του ιμπεριαλιστικού πολέμου και κάθε εμπλοκή της χώρας μας σε αυτόν. Να ανοίξει έτσι η προοπτική για μια κοινωνία που η εργατική τάξη μαζί με το λαό θα έχει το κουμάντο, θα έχει στα χέρια της τον πλούτο που παράγει, χρησιμοποιώντας τον για τη λαϊκή ευημερία και την κοινωνική πρόοδο.
