Ο Γιωργάκης όμως δεν ήταν αυτής της κατηγορίας. Ήταν ένα ....
νέο παιδί και ποδοσφαιριστής στην ομάδα του Αφρατίου. Αν ήταν του ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ, του ΠΑΟ ή της ΑΕΚ θα ήταν διαφορετικά.
Το κράτος που ήταν άραγε; Που ήταν άραγε αυτές οι υπηρεσίες οι οποίες δεν υπογράφουν άδειες για να διεξαχθούν αγώνες ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου, αλλά υπογράφουν τον θάνατο ενός παιδιού;
Που ήταν το κράτος με τις υπηρεσίες του και το οποίο δεν έμαθε στο Γιωργάκη πως δεν πρέπει να κάνει κόντρες, δεν πρέπει να τρέχει με την μηχανή του και πως πρέπει να φοράει το κράνος του;
Που είναι το κράτος το οποίο θα έπρεπε να μαθαίνει στα παιδιά, πως δεν πρέπει να βάζουν σε κίνδυνο την ζωή τους και πως δεν είναι μαγκιά να κάνεις κόντρες την νύχτα σε κάποιον δρόμο;
Το κράτος που ψάχνουμε μπορεί να είναι εδώ και συγνώμη που θα το γράψω, αλλά μπορεί να στείλει κάποιο χαρτί στο σπίτι αυτών των δυστυχισμένων γονιών του Γιωργάκη και να τον καλούν να πάει να υπηρετήσει την πατρίδα!!!
Το κράτος λέει είναι εδώ, αφού η τροχαία πήγε στο σημείο και κάνει ανακρίσεις και θα γράψει κάτι σ΄ ένα χαρτί, ρίχνοντας ευθύνες στον Γιωργάκη γιατί έκανε ότι έκανε και το πλήρωσε με την ζωή του.
Αλήθεια, υπάρχει περίπτωση να ρίξει και πρόστιμο στον Γιωργάκη;
Πήγε ολόκληρος υπουργός στην Κρήτη για να είναι στην συνέντευξη τύπου επειδή λέει η αστυνομία βρήκε τον επιχειρηματία που τον είχαν στα χέρια τους απαγωγείς για 6 μήνες!!!
Εδώ γιατί δεν ήρθε η υπουργάρα να δώσει μια συνέντευξη τύπου, για την αστυνομία η οποία ήξερε πως εκεί στην γέφυρα Αφρατίου κάποια παιδιά έκαναν συχνά πυκνά κόντρες και φτάσαμε στον θάνατο του Γιωργάκη;
Γιατί δεν έρχεται η υπουργάρα να μας πει γιατί η αστυνομία δεν έχει προσωπικό, δεν έχει οχήματα, δεν έχει βενζίνη για τα οχήματα και άλλα τέτοια;
Βρισκόμαστε εδώ και χρόνια στην εποχή που όλοι τρέχουν πίσω από μια κάμερα και πίσω από μια δήθεν μαγκιά που την έχουμε περάσει στα παιδιά.
Ο κάθε γονιός τρέχει στο σχολείο να κατσαδιάσει τον δάσκαλο ο οποίος κάτι είπε στο παιδί του και το οποίο τον έθιξε. Αυτός ο ίδιος γονιός αφήνει ανεξέλεγκτο το παιδί του να κάνει τρέλες με την μηχανή που του αγόρασε, όχι για να πηγαίνει στην δουλειά, αλλά γιατί όλα τα παιδιά πρέπει να πάρουν ένα μηχανάκι μέχρι να πάρουν αυτοκίνητο.
Τον Γιωργάκη τον έκλαψαν φίλοι και γνωστοί. Αλήθεια όλοι αυτοί γιατί δεν είχαν προσπαθήσει να πείσουν τον Γιωργάκη, ώστε να μην κάνει ότι έκανε;
Πουτάνα κοινωνία λοιπόν κι ένα κράτος με υπουργούς που θέλουν λέει να δώσουν το δικαίωμα σ΄ ένα 15χρονο παιδί να αποφασίσει αν θέλει να είναι άνδρας ή γυναίκα!!!
Οι 300 της βουλής θα κληθούν να το ψηφίσουν αυτό, αλλά δεν θα ενδιαφερθούν ποτέ για την παιδεία που πρέπει ν΄ αποκτήσουμε ΟΛΟΙ και την οποία θα πρέπει να μας την παρέχει το κράτος από το προνήπιο μέχρι το πανεπιστήμιο.
Διέξοδο έψαχνε ο Γιωργάκης κι επειδή μια άλλη διασκέδαση κοστίζει ακριβά, αφού δεν υπάρχει κάποια πίστα για να πάει να κάνει το χόμπι ή την τρέλα του, βρήκε σαν εύκολη λύση την γέφυρα του χωριού του.
Πόσοι νέοι άνθρωποι δεν χάνουν την ζωή τους καθημερινά με αυτόν τον τρόπο;
Άλλαξε κάτι; Θ΄ αλλάξει κάτι; Όχι βέβαια.
Αυτό το κράτος, αυτή η πουτάνα κοινωνία, θα πονέσουν κι άλλους γονείς και θα στέλνουν στα χέρια του χάρου νέα παιδιά, γιατί κανείς μας δεν θέλει να "τσαλακώσει" ούτε το κράτος, ούτε την κοινωνία.
Ο Γιωργάκης έφυγε από την ζωή, αλλά πέτυχε κάτι. Για λίγο διάστημα κανείς δεν θα κάνει κόντρες σ΄ αυτό το σημείο, αφού το αίμα του Γιωργάκη θα είναι νωπό και ίσως επειδή και το κράτος να στείλει εκεί την τροχαία κάποια βράδια, μέχρι να ξεχαστεί το θέμα.
Πρέπει δηλαδή να είσαι νεκρός, για να κάνεις κάτι.
Ως ζωντανοί, είμαστε ουσιαστικά νεκροί, αφού δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι.
Γιωργάκη, καλό ταξίδι και σ΄ ευχαριστούμε που έστω κι από εκεί ψηλά, κάτι πρόσφερες.
