Είναι αλήθεια πως δέχομαι τους ανθρώπους με τα ελαττώματά τους, γιατί αυτά που θεωρώ εγώ ελαττώματα, μπορεί γι' αυτούς να είναι τρόπος ζωής ή και προτερήματα.
Η ουσία σε μια σχέση δεν είναι το να επιβάλλουμε ο ένας στον άλλον κάποια πράγματα, αλλά το να συμπληρώνει ο ένας....
τον άλλον.
Όταν αυτή η σχέση είναι επαγγελματική, ασφαλώς και έχει κόστος και θα πρέπει να φροντίζουν και οι δύο πλευρές για το καλύτερο και όχι να προσπαθούν με κάθε τρόπο να δημιουργήσουν συνθήκες του "αφησέ τον αυτόν είναι δικός μου".
Αυτό από ένα σημείο και μετά είναι επικίνδυνο.
Επειδή έχουν δει πολλά τα μάτια μας, θα γράψουμε ένα παράδειγμα.
Πάει ένας ποδοσφαιριστής ή ένας προπονητής ή κάποιος τελικά, να προσφέρει τις υπηρεσίες του σε μια ποδοσφαιρική ομάδα και ζητάει ας πούμε 500-1.000 ευρώ το μήνα και τα παίρνει. Αυτός λοιπόν έχει την απαίτηση να τον στηρίξουμε, να πάρουμε το μέρος της διοίκησης ή της ομάδας γενικότερα.
Πόσο μαλακες μας θέλει;
Αυτός θέλει τα δικά του δικά του, αλλά και τα δικά μας δικά του.
Κάνουμε λάθος;
Πολλοί κακαμαθημενοι είναι κάποιοι.
Εξυπηρετούν τα συμφέροντά τους, αλλά ζημιωνουν τα δικά μας και έχουν την απαίτηση να πούμε και ναι σε όλα!!!!
Κύριοι καλή Κυριακή να έχετε, αλλά να ξέρετε πως η δουλειά μας κοστίζει.
Να ξέρετε επίσης πως κάποια ομάδα μπορεί να έχει τους καλύτερους ποδοσφαιριστές, τους καλύτερους προπονητές, τους καλύτερους παράγοντες, αλλά να μην πετυχαίνει τον στόχο, γιατί δεν είχε όλα τα κομμάτια του παζλ!!!