Φίλες και φίλοι αναγνώστες, από τον Νοέμβριο του 1973 πέρασαν πολλά πολλά χρόνια (45).
Ποιο ήταν το κεντρικό σύνθημα τότε;
ΨΩΜΙ - ΠΑΙΔΕΙΑ - ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
Αυτό ήταν το σύνθημα και θα πρέπει να δούμε, τι από αυτά έγινε πράξη.
Μετά από 45 χρόνια, η Δημοκρατία την οποία διαφημίζουν οι κρατούντες όλα αυτά τα χρόνια, έχει δώσει ψωμί στον λαό;
Μετά από 45 χρόνια αυτή η Δημοκρατία έχει κάνει κάτι καλό για...
την παιδεία;
Μετά από 45 χρόνια αυτή η Δημοκρατία έχει κάνει κάτι στο θέμα της Ελευθερίας;
ΟΧΙ - ΟΧΙ - ΟΧΙ - ΟΧΙ.
Αυτή την Δημοκρατία των βολεμένων δεν την γουστάρουμε ρε.
Αυτή η Δημοκρατία δεν είναι του Λαού, ούτε για τον Λαό.
Στους κάδους ψάχνουν για ψωμί οι Έλληνες.
Αγράμματα και αμόρφωτα φεύγουν τα παιδιά μας από τα σχολεία κι αν δεν υπήρχαν και τα φροντιστήρια, τούβλα θα ήταν.
Για ποια ελευθερία μιλάνε; Χειροπόδαρα μας έχουν δεμένους οι δανειστές, οι θεσμοί και δεν ξέρουμε ποιοι άλλοι.
Δεν την γουστάρουμε ρε, αυτή την Δημοκρατία.
Αυτή η Δημοκρατία, είναι για βολεμένους.
Αυτοί έχουν ψωμί, έχουν την ελευθερία τους και στέλνουν τα παιδιά τους στα καλύτερα κολέγια, πανεπιστήμια, ακόμη και σε ιδιωτικά νηπιαγωγεία, δημοτικά, γυμνάσια και λύκεια.
Δεν την γουστάρουμε ρε, την δική σας Δημοκρατία.
Δεν υπήρξαμε ποτέ υπέρ κάποιας χούντας και ούτε θα το κάνουμε ποτέ.
Χούντες όμως δεν είναι μόνο αυτές που παίρνουν την εξουσία με την βία, αλλά και αυτές που πεθαίνουν τους πολίτες, αυτές που ξεπουλάνε την πατρίδα μας, αυτές που φουσκώνουν τους τραπεζικούς λογαριασμούς κάποιων, αυτές που κατεβάζουν την σημαία μας, τον σταυρό και άλλα ιερά και όσια της Ελλάδας μας.
Κλείνουμε, γιατί δεν θέλουμε να ξεφύγουμε.
Οι περισσότεροι από αυτούς που ήταν στην εξέγερση του Πολυτεχνείου, εδώ και χρόνια είναι βολεμένοι και ζούνε καλά, ενώ ο λαός υποφέρει.