Έγραψε ο Αντώνης Καρπετόπουλος

Τέσσερα χρόνια μπούρδες...

Κοιτούσα το πρωί τα πρωτοσέλιδα του αθλητικού Τύπου. Σε ούτε ένα από αυτά δεν αναφέρεται κάτι για την αίτηση αναίρεσης του βουλεύματος για τους είκοσι οκτώ  κατηγορούμενους στην υπόθεση της κάποτε Εγκληματικής Οργάνωσης του ελληνικού ποδοσφαίρου, που έκανε χθες ο αντιεισαγγελέας του Αρείου Πάγου. Η αίτηση αυτή έγινε την τελευταία μέρα της σχετικής προθεσμίας κι αυτό λέει πολλά. Σημαίνει ότι ο αντιεισαγγελέας όλο αυτό τον καιρό μελέτησε και το βούλευμα και τις....
ενστάσεις που κατατέθηκαν κι αφού εξάντλησε το χρόνο έκρινε ότι οι ενστάσεις των κατηγορούμενων είναι δίκαιες. Για αυτούς η είδηση είναι σαφώς καλή. Η υπόθεση πάει ολοένα και πιο πίσω, ο φάκελος επιστρέφει στο Συμβούλιο Εφετών και από την κρίση του μπορεί για τους κατηγορούμενους να υπάρχει μόνο κέρδος. Ο εισαγγελέας ισχυρίζεται ότι οι κατηγορίες για τη σύσταση συμμορίας (και όλα τα υπόλοιπα…) δεν είναι επαρκώς τεκμηριωμένες και μένει να δούμε αν το Συμβούλιο θα τις διαγράψει (και μαζί και τα εναπομείναντα αδικήματα) ή θα τις δεχτεί και θα τους στείλει όλους σε δίκη. Πότε θα γίνει γνωστό; Θα πάρει πολύ καιρό, αλλά οι κατηγορούμενοι έχουν τις πιθανότητες πλέον μαζί τους καθώς είναι η δεύτερη φορά που ο Αρειος Πάγος κρίνει ότι η στοιχειοθέτηση των κατηγοριών είναι ελλιπής: την πρώτη φορά, όπως θα θυμόσαστε, διέγραψε και τις μισές από αυτές. Αν το θέμα αφορούσε απλά είκοσι οκτώ ανθρώπους που εδώ και κάτι χρόνια στοχοποιήθηκαν, θα έλεγα ότι ορθώς δεν γίνεται αναφορά και σωστά στην πράξη του αντιεισαγγελέα δεν υπάρχει προβολή – είναι μια δικαστική περιπέτεια χωρίς μάλιστα κάτι το δραματικό. Αλλά δεν είναι έτσι ακριβώς: η υπόθεση αυτή αφορά το ελληνικό ποδόσφαιρο – κανείς από τους κατηγορούμενους δεν θα είχε το παραμικρό πρόβλημα αν δεν είχε συμμετοχή στα δρώμενά του. Εχω μια μεγάλη περιέργεια για το τι θα λένε και τι θα κάνουν όλοι αυτοί που είχαν πάρει εργολαβία την προβολή και την εξήγηση της υπόθεσης για χρόνια. Ειδικά αν η υπόθεση, όπως όλα δείχνουν, δεν φτάσει ποτέ στο ακροατήριο.

Τα παραμύθια της Χαλιμάς

Τώρα που το πράγμα έτσι κι αλλιώς πάει προς το τέλος του θα θελα να θυμηθούμε ψύχραιμα πόσα παραμύθια της Χαλιμάς έχουν γραφτεί για αυτή την ιστορία. Ας ξεκινήσουμε από τα πιο πρόσφατα. Σαν χθες γραφόταν δεξιά κι αριστερά ότι το βούλευμα είναι αμετάκλητο, ότι δεν επιδέχεται αίτηση αναίρεσης, ότι η προσβολή του από τους κατηγορούμενους δεν έχει καμία σημασία κτλ κτλ. Σαν χθες διαβάζαμε εκτιμήσεις για το πότε θα ξεκινήσει η δίκη και άλλα τέτοια ωραία: εγώ δεν λέω ότι δίκη δεν θα γίνει – θα το αποφασίσει η δικαιοσύνη. Επισημαίνω απλά ότι όποιος εξέφραζε την βεβαιότητα του έκανε απλά την επιθυμία του είδηση. Ακριβώς όπως συνέβη από την αρχή αυτής της ιστορίας: αυτό έκαναν όχι μόνο δημοσιογράφοι, αλλά και πολιτικοί και παράγοντες κι άλλοι πολλοί.

Τα παραμύθια της Χαλιμάς

Τώρα που το πράγμα έτσι κι αλλιώς πάει προς το τέλος του θα θελα να θυμηθούμε ψύχραιμα πόσα παραμύθια της Χαλιμάς έχουν γραφτεί για αυτή την ιστορία. Ας ξεκινήσουμε από τα πιο πρόσφατα. Σαν χθες γραφόταν δεξιά κι αριστερά ότι το βούλευμα είναι αμετάκλητο, ότι δεν επιδέχεται αίτηση αναίρεσης, ότι η προσβολή του από τους κατηγορούμενους δεν έχει καμία σημασία κτλ κτλ. Σαν χθες διαβάζαμε εκτιμήσεις για το πότε θα ξεκινήσει η δίκη και άλλα τέτοια ωραία: εγώ δεν λέω ότι δίκη δεν θα γίνει – θα το αποφασίσει η δικαιοσύνη. Επισημαίνω απλά ότι όποιος εξέφραζε την βεβαιότητα του έκανε απλά την επιθυμία του είδηση. Ακριβώς όπως συνέβη από την αρχή αυτής της ιστορίας: αυτό έκαναν όχι μόνο δημοσιογράφοι, αλλά και πολιτικοί και παράγοντες κι άλλοι πολλοί.

   

Θέλετε να σας θυμίσω κι άλλα ωραία που έχουμε διαβάσει; Σύμφωνα πάντα με τα ενημερωμένα ρεπορτάζ με την παραπομπή του Ολυμπιακού θα ξεκινούσε και νέα δίκη – αθλητική αυτή τη φορά. Ο Ολυμπιακός θα αντιμετώπιζε ποινή υποβιβασμού (από την Επιτροπή Ηθικής, Δεοντολογίας και δεν θυμάμαι πια άλλη…) κι όχι μόνο: μπορεί να του παίρνανε πίσω και κάποια πρωταθλήματα – πέντε, έξι, δέκα, ανάλογα με όσα ήθελε ο καθένας. Εχουμε επίσης διαβάσει ότι είναι σίγουρη η ευρωπαϊκή του τιμωρία – αυτό το είχε πιστέψει κι ο κ. Γιάννης Αλαφούζος που είχε μάλιστα πάει στο Cas και την είχε ζητήσει. Κανείς δεν θυμάται ότι τότε το Cas, όπως τώρα ο αντιεισαγγελέας, είχε αποφανθεί ότι στοιχεία πραγματικά δεν υπήρχαν: κι εκείνη του όμως η απόφαση είχε πνιγεί από κραυγές και ψέματα. Ελπίζω επίσης να θυμόσαστε την διακίνηση πληροφοριών για «καταθέσεις – φωτιά» κάποιων μαρτύρων, τις φοβερές αποκαλύψεις (τάχα μου…) κάποιων που με στοιχεία στήριζαν τα πορίσματα (αξέχαστη έχει μείνει εκείνη η φίλη του Αρβανιτίδη, που τα είχε δει όλα…), τις τρομερές συνομιλίες που υπήρχαν στα cd της ΕΥΠ και που δεν είχαν αρχικά χρησιμοποιηθεί γιατί δεν τις είχαν απομαγνητοφωνήσει σωστά – τι να πρωτοθυμηθεί κανείς! Σήμερα υπάρχει μόνο σιωπή: κανείς από όλους αυτούς τους Κλουζό και τους διακινητές νομικών πορισμάτων (τρομάρα τους…) δεν μπαίνει στον κόπο να μας εξηγήσει τι είναι η αίτηση αναίρεσης, γιατί ασκήθηκε, γιατί η τάχα μου κάποτε «δεμένη υπόθεση» βάλτωσε, γιατί δεν πείθονται για την βαρύτητα και την στοιχειοθέτηση των κατηγοριών οι εισαγγελείς του Αρείου Πάγου, πριν καν αυτή φτάσει στο ακροατήριο. Η υποψία που έχω είναι ότι δεν μιλάει κανείς γιατί εξ αρχής όλοι γνώριζαν αυτό που καιρό τώρα σας έχω γράψει: η έρευνα που έγινε σε αυτή την υπόθεση ήταν τόσο κακή κι αστεία, που δεν υπήρχε ποτέ τίποτα το τεκμηριωμένο – τα πορίσματα και τα βουλεύματα έγιναν με μια συρραφή άσχετων περιστατικών στα οποία οι ανακριτές έδιναν ερμηνείες παίρνοντας στα σοβαρά παράγοντες και δημοσιογράφους με τους οποίους μιλούσαν. Δεν έχω την παραμικρή αμφιβολία. Όπως δεν έχω την παραμικρή αμφιβολία ότι ακούγαμε για τέσσερα χρόνια μόνο μπούρδες.

Όταν εξασφαλίστηκαν οι συνθήκες

Η ιστορία αυτή θα αποδειχτεί στο τέλος μια γιγάντια διαδικασία συκοφάντησης διάφορων ανθρώπων που στοχοποιήθηκαν γιατί ο Ολυμπιακός κέρδιζε το πρωτάθλημα: για κανένα απολύτως άλλο λόγο. Όταν εξασφαλίστηκαν συνθήκες, που επιτρέπουν σε άλλους να κερδίζουν τίτλους, οι διώξεις πάγωσαν: όπως οι επιτυχίες του Ολυμπιακού έγιναν λόγος για να σέρνονται άνθρωποι στους ανακριτές, έτσι και οι αποτυχίες του θα έχουν ως αποτέλεσμα την απαλλαγή όλων των κατηγορουμένων – το θέμα ήταν πάντα ο Ολυμπιακός. Θα πρέπει κάποιος να παραδεχτεί ότι όλη αυτή η ιστορία, ακόμα κι αν στο τέλος αποδειχτεί ένα γιγάντιο φιάσκο, είχε ένα σημαντικό αποτέλεσμα: έβαλε τον Ολυμπιακό σε θέση άμυνας. Η δικαστική ομηρεία του μεγαλομετόχου του, είναι δεδομένο ότι του δημιούργησε προβλήματα – δεν είναι ποτέ απλό για ένα σύλλογο ο μεγαλομέτοχός του να έχει απαγόρευση εμπλοκής στην διοικητική του καθημερινότητα και να μην μπορεί να βγει ο ίδιος μπροστά. Άλλος θα το είχε βάλει στα πόδια: άλλωστε έχω πλέον την βεβαιότητα ότι όλο αυτό το πανηγύρι των διώξεων και των αποκαλύψεων για αυτό έγινε. Για να μείνει ο Ολυμπιακός ακέφαλος και χωρίς διοίκηση.

Σιγά σιγά ολοκληρώνεται μια ιστορία που για όποιον απλά μελέτησε το «πόρισμα Κορέα» ήταν αστήρικτη από την πρώτη στιγμή. Ακόμα κι αν δεν είχες διαβάσει όσα το πόρισμα εμπεριέχει καταλάβαινες την έλλειψη τεκμηρίωσης από το πόσο γρήγορα μειωνόταν ο αριθμός των υπόπτων: οι αρχικοί 70 γίνανε 40, οι 40 γίνανε 36, οι 36 έμειναν 28 – κατά πάσα πιθανότητα δεν θα δικαστεί στο τέλος κανείς. Όλα έγιναν για να γράφονται αποκαλυπτικά ρεπορτάζ, για να στήνονται σόου με πρωταγωνιστές ανακριτές, για να τρομοκρατούν τον κόσμο του Ολυμπιακού με τάχα μου αποκαλύψεις ωθώντας τον σε μια βίαιη αντίδραση: ευτυχώς για το ίδιο μας το ποδόσφαιρο ο κόσμος αυτός δεν τσίμπησε, διότι ανάμεσα σε δεκάδες που τον βομβάρδιζαν με καταστροφικές εκτιμήσεις, υπήρχαν και κάποιοι λίγοι που απλά έκαναν την δουλειά τους γράφοντας την αλήθεια.

Ωραία είναι τα παραμύθια: η διακίνησή τους καμιά φορά φτιάχνει καριέρες – κάποιοι γίνανε βουλευτές, υπουργοί, εκδότες κτλ. Αλλά στο τέλος μιλά η δικαιοσύνη κι αυτή παραμύθια δεν διακινεί. Η αίτηση αναίρεσης του αντιεισαγγελέα του Αρείου Πάγου δείχνει ότι όλη αυτή η ιστορία ήταν ένα κατασκεύασμα και μάλιστα κακοφτιαγμένο. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι δεν χρειάζεται μια έρευνα για να καθαρίσει πραγματικά το ποδόσφαιρο. Φυσικά και χρειάζεται. Και κάτι μου λέει πως θα γίνει και σύντομα…