Είναι στενάχωρο να συνειδητοποιείς ότι το 2021 υπάρχει, ή - ορθότερα - χρειάζεται να υπάρχει ακόμη η «Μέρα της Γυναίκας» και μάλιστα δεν είναι τόσο ...ανθόσπαρτη όσο στην όμορφη φωτογραφία μας.
Και να βλέπεις καθημερινά ότι ακόμη και στον λεγόμενο δυτικό κόσμο, υπάρχουν μικρές και μεγάλες εστίες διάκρισης, καταπίεσης, εκφοβισμού και βίας οποιασδήποτε μορφής.
Ναι, η κοινωνία μας έχει κάνει βήματα και μάλιστα πολλά. Βήματα που πρέπει να επισημαίνουμε, όχι για λόγους συλλογικής μας αυταρέσκειας, αλλά για να μας δείχνουν το δρόμο που πρέπει να ακολουθούμε. Γιατί ο δρόμος αυτός είναι ακόμη δυστυχώς μακρύς και όχι ανεμπόδιστος. Κολλά σε νοοτροπίες, θεσμικό πλαίσιο, αλλά και σε συνειδητές αντιστάσεις.
Για να τον φτάσουμε στο τέρμα, αξίζει - και ενδεχομένως αρκεί - να θυμόμαστε ....πάντα δύο πράγματα.
Αρχικά το απλό και αυτονόητο.
Γυναίκα = άνθρωπος. Γιατί μόνο έτσι θα εμπεδωθούν η ισότητα στις ευκαιρίες, τα δικαιώματα, τις υποχρεώσεις, την αξιολόγηση και την αντιμετώπιση.
Και ύστερα, το ακόμη πιο απλό και αυτονόητο.
Άνθρωπος = άνθρωπος. Γιατί, όπως φαίνεται εμφατικά και στην εποχή μας, συχνά και το κακό δεν κάνει διακρίσεις φύλου. Και η ενσυναίσθηση, ο σεβασμός και η ανθρωπιά παραμένουν ζητούμενα συνολικά για την κοινωνία μας.
Κλείνοντας αυτές τις σκέψεις, να ευχηθώ στις αγαπημένες μας! Maria Anastasiou μου, μαμά, φίλες, συγγενείς, συνάδελφοι, συνεργάτιδες, κάθε γυναίκα Στερεοελλαδίτισσα, χρόνια πολλά!
Να είστε ευτυχισμένες, δυνατές, λαμπερές. Το αξίζετε, μία προς μία και όλες μαζί! Σας αγαπούμε και σας ευχαριστούμε
