Δεν ήθελα να τον απογοητεύσω, δεν ήθελα να του χαλάσω την ημέρα, δεν μου αρέσει να φέρνω σε δύσκολη θέση τους φίλους μου, τους ανθρώπους που ζουν το όνειρο τους...
Άλλωστε ,όλοι ζουν με την ελπίδα, η ελπίδα πεθαίνει τελευταία λένε πολλοί, αλλά για μένα η ελπίδα είναι ένα καλό πρόγευμα, αλλά πολλές φορές ένα κακό βραδινό.
Έχοντας περάσει πάνω από τριανταπέντε χρόνια της ζωής μου μέσα στα γήπεδα θα γράψω την άποψη μου για όλες αυτές τις αλλαγές των προπονητών που γίνονται στο ποδόσφαιρο μας.
Είχα τουλάχιστον τριάντα προπονητές στην ποδοσφαιρική μου καριέρα, όλοι μια από τα ίδια, με ελάχιστες εξαιρέσεις λίγοι με γνώσεις με ήθος με αξιοπρέπεια, οι "ειδικοί" του ποδοσφαίρου όπως τους λέω χαριτολογώντας αλλάζουν σαν τα πουκάμισα στις ομάδες από προσφορά άστα να πάνε...
Τρείς και τέσσερις πολλές φορές μέσα σε μια ποδοσφαιρική περίοδο αλλαγές προπονητών, αλλά δυστυχώς για τους παράγοντες των ομάδων καμιά ουσιαστική αλλαγή, ίσως στην αρχή κάποιες φορές, κυρίως στην ψυχολογία των παικτών αλλά και αυτό διαρκεί δυο τρεις εβδομάδες..... και μετά πάλι μια από τα ίδια και πολλές φορές τα πράγματα πάνε χειρότερα.
Οι αποκλειστικοί υπεύθυνοι για αυτή την ποδοσφαιρική κατάντια με τις αλλαγές των προπονητών, οι "μεγαλοπαράγοντες" του ποδοσφαίρου μας, καθώς και η νέα μόδα που ήρθε και στο μαγικό κόσμο του ελληνικού ποδοσφαίρου, οι τεχνικοί διευθυντές.
Στο ερασιτεχνικό, εκεί που θα έπρεπε τα πράγματα να είναι περισσότερο ρομαντικά πολύ ποιο αγνά εκεί που θα έπρεπε πρώτα να βγάζουμε σωστούς χαρακτήρες για την κοινωνία να έχουμε νέα παιδιά μέσα στα γήπεδα να μαθαίνουν στα παιδιά πόσο σημαντικό είναι να αθλούνται, να αγαπούν αυτό που κάνουν, να μάθουν, ό,τι μεγαλύτερη αξία από τις νίκες τις ανόδους, τα πρωταθλήματα και τα κύπελλα έχει το ίδιο το παιχνίδι, η χαρά του παιχνιδιού και ο σεβασμός σε όσους ασχολούνται με το άθλημα και εκεί μεγάλη θλίψη.
Δεν λέγεσαι ποδοσφαιρική ομάδα, αλλά ποδοσφαιρικό καφενείο όταν αλλάζεις τους προπονητές με τα πρώτα άσχημα αποτελέσματα, όταν δεν σέβεσαι την επιλογή που έκανες στην έναρξη της περιόδου, όταν δεν δίνεις χρόνο να δείξει την δουλειά του ο προπονητής, αλλά ποιος θα τον κρίνει;;
Ο παράγοντας που δεν ξέρει τι έχει η μπάλα μέσα;;
Ο παλαίμαχος ποδοσφαιριστής που κάνει τον γενικό αρχηγό ή τον τεχνικό διευθυντή που όταν αγωνιζόταν την χτύπαγε με το καλάμι την μπάλα και έκανε κριτική στους προπονητές και επειδή είναι ανεπάγγελτος "βαπτίστηκε" τεχνικός διευθυντής ή διευθυντής ποδοσφαιρικού τμήματος για να πάρει κάνα μισθό και καμιά προμήθεια από τις μεταγραφές;;
Ο μεγάλος χορηγός που επειδή βάζει τα χρήματα του για την διαφήμιση του και για να "δικαιολογήσει" καμιά δαπάνη από την εταιρία του έμαθε το ποδόσφαιρο από τα καφέ και από την τηλεόραση και ας μην έχει κλωτσήσει ποτέ το τόπι...
Έτσι θα γίνετε πάντα, για πολλά χρόνια ακόμα, για τον απλό λόγο, λέξεις όπως, προγραμματισμός, οργάνωση, εμπιστοσύνη, ρόλοι ,αρμοδιότητες, αναδιοτέλεια και σεβασμός θα είναι άγνωστες σε αυτούς που θέλουν να κάνουν τους " ειδικούς" του ποδοσφαίρου, που όταν θα φεύγουν από τις ομάδες πάντα θα φταίνε οι άλλοι και ποτέ οι ίδιοι...
Αν θες να φτιάξεις ομάδα, βάλε πρώτα γερές βάσεις, να έχεις υπομονή και επιμονή για αρκετά χρόνια, δούλεψε με νέα παιδιά και τα τμήματα υποδομών, δώσε σωστές συνθήκες εργασίας στους προπονητές και στους ποδοσφαιριστές και μετά κοίτα για πρωταθλήματα και μεγαλεία, φτιάξε πρώτα προπονητικό γήπεδο, ακαδημίες και μετά δες αν μπορείς να ανέβεις κατηγορία.
Με την ανοργανωσιά, με τους κολλητούς με το παραμύθι και με τις μεταγραφές, δεν πήγε κανείς μπροστά και αν έκανε καμιά φορά καμιά επιτυχία κάποια ομάδα, σαν φωτοβολίδα εξαφανίστηκε από τον ποδοσφαιρικό χάρτη πολύ σύντομα, γιατί απλά, αν δεν σεβαστείς το άθλημα ποδόσφαιρο, δεν θα σεβαστεί και αυτό και στο τέλος θα πάρεις αυτό που σου αξίζει....
Δυστυχώς για το ελληνικό ποδόσφαιρο, σε όλα τα επίπεδα, μαζεύτηκαν πολλοί " ειδικοί" του ποδοσφαίρου, που με το ύφος, τα κοστούμια, τις γραβάτες, το παραμύθι, τις αρπαχτές και τους κολλητούς, νομίζουν ότι είναι σημαντικοί και αναντικατάστατοι στο μαγικό κόσμο του ελληνικού ποδοσφαίρου...
Πιάσαμε πάτο, ποιο κάτω δεν έχει, για το ελληνικό ποδόσφαιρο, σε όλα τα επίπεδα, κάθε χρόνο και χειρότερα...
Οι εξαιρέσεις ελάχιστες και θα είναι αυτοί που πραγματικά θα χαίρονται καθημερινά το ποδόσφαιρο ανεξαρτήτως αποτελέσματος και σε ποια κατηγορία θα αγωνίζονται...