Ο Τάσος Αυλωνίτης ανήκει στην κατηγορία των ποδοσφαιριστών που έχουν δει πολλά πράγματα στην καριέρα τους. Περιπέτειες στο εξωτερικό, μεγάλοι αντίπαλοι όπως ο Χάλαντ και ο Μπουφόν, πέρασμα από Ολυμπιακό, Παναθηναϊκό και κατάκτηση δύο πρωταθλημάτων. Ο 32χρονος αμυντικός ξετυλίγει το "κουβάρι" στο SPORT24.
Λίγοι είναι οι ποδοσφαιριστές που έχουν κάνει το ταξίδι του Τάσου Αυλωνίτη. Οι περιπέτειές του εκτείνονται από τη γειτονική Ιταλία έως την Αυστρία και τη μακρινή Σκωτία, από μεγάλες ομάδες στην Ελλάδα, όπως τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό, μέχρι την Κύπρο και τον Απόλλωνα Λεμεσού. Με λίγα λόγια ο 32χρονος κεντρικός αμυντικός έχει μία αξιοζήλευτη καριέρα γεμάτη εμπειρίες.
Το SPORT24 συνάντησε τον Τάσο Αυλωνίτη στο κέντρο της Αθήνας. Λίγες ημέρες μετά το τέλος του τελευταίου του ταξιδιού του στο Νησί της Αφροδίτης. Στόχος; Μία συζήτηση, ώστε να ξετυλιχθεί το κουβάρι της ποδοσφαιρικής του ιστορίας. Της ιστορίας που τον έφερε συμπαίκτη με τον Έρικ Αμπιντάλ και αντίπαλο του Έρλινγκ Χάλαντ.
Η εξιστόρηση ξεκινάει από την αρχή. Όταν από τα τοπικά της Εύβοιας ο Αυλωνίτης,,,, βρέθηκε να αγωνίζεται στη Β' Εθνική για μία ομάδα, όπως είναι το Αιγάλεω: "Μεγάλωσα στην Χαλκίδα. Έπαιζα στο τοπικό στην Εύβοια, είχαμε κάνει εξαιρετική πορεία και ήρθε πρόταση από το Αιγάλεω και τον Θωμά Μητρόπουλο. Τότε είχε πέσει στη Β' Εθνική και ήθελε να κάνει νέο ξεκίνημα με καινούργιους παίκτες. Μάζεψε ταλαντούχα παιδιά της εποχής εκείνης και ένας εξ αυτών ήμουν και εγώ".
Πώς είναι για έναν 18χρονο ποδοσφαιριστή όμως να βιοπορίζεται στη β' κατηγορία: "Έκατσα τρία χρόνια στη Β' Εθνική, τη δεύτερη χρονιά είχε γίνει κάτι σαν συγχώνευση με τον Ηλυσιακό. Το βιοποριστικό ήταν ένα κομμάτι που σε επηρέαζε στην καθημερινότητα, όμως ο στόχος ήταν να καθιερωθώ στην ομάδα. Ήθελα να προπονούμαι να βελτιώνομαι. Ήταν μεγάλο πράγμα για ένα παιδί 18 χρονών να παίζει στην δεύτερη κατηγορία, η οποία τότε ήταν δυνατή".
Ο Ψωμιάδης τραβούσε τα βλέμματα πάνω του
Μετά από τρία χρόνια στη Β' Εθνική ήρθε η μεταγραφή του Αυλωνίτη στην Καβάλα του Μάκη Ψωμιάδη. Η πρώτη εμπειρία σε ομάδα της Super League ήταν γεγονός: "Τρία χρόνια γεμάτες εμπειρίες και αγώνες μου έδωσαν αργότερα το 2010 τη μεταγραφή στην Καβάλα του κ. Ψωμιάδη. Έτυχα τη δεύτερη χρονιά, μετά την πρώτη πολύ πετυχημένη της ομάδας.
Βρήκα ένα εξαιρετικό ρόστερ με Αμπντούν, Καρντόσο, παίκτες μεγάλης αξίας για τα ελληνικά δεδομένα. Ήταν δύσκολο για εμένα να αγωνιστώ, γιατί ήταν ομάδα με μεγάλους στόχους. Τα τέσσερα πρώτα χρόνια της καριέρας μου ήταν περίεργα, είχες στόχος να καθιερωθείς".
Ο Αυλωνίτης είχε την ευκαιρία να συνεργαστεί τον χρόνο του στην Καβάλα με έναν άνθρωπο όπως ο Ψωμιάδης και μπορεί όσο λίγοι να τον περιγράψουν: "Ζούσε για το ποδόσφαιρο. Ήταν μία τεράστια φυσιογνωμία, αν δεν το ζήσεις από κοντά δεν το καταλαβαίνεις. Τράβαγε τα βλέμματα πάνω του με την ομιλία και την παρουσία του. Όλοι οι παίκτες τον σέβονταν και είχε κάνει έργο στην Καβάλα. Ανέβασε την ομάδα από τη Γ' Εθνική και είχε το βλέμμα στην Ευρώπη. Όμως, ήρθε το κρίσιμο καλοκαίρι για την Καβάλα και τον Ολυμπιακό Βόλου και έβαλε ένα τέλος στα όνειρα".
Πώς ήταν όμως ο Μάκης Ψωμιάδης στην επαγγελματική του καθημερινότητα στην Καβάλα: "Ερχόταν στις προπονήσεις πριν από τα ντέρμπι και μας πόρωνε. Δίψαγε να νικήσει όλες τις μεγάλες ομάδες, ήταν άνθρωπος με πολύ ωραίο κέφι. Είχε από κοντά τους έμπειρους παίκτες, ήθελε να τους ανεβάσει γιατί ήξερε ότι θα πρωταγωνιστήσουν. Στον Αμπντούν έλεγε πήγαινε να κάνεις ένα καλό παιχνίδι και θα σε πάω σε μεγάλη ομάδα και άλλα τέτοια".
Οι δυσκολίες στον Πανιώνιο μάς συσπείρωσαν
Στη συνέχεια ο Αυλωνίτης πήγε στην ομάδα, η οποία τον καθιέρωσε. Εκεί που "μεγάλωσε" το όνομά του, ακόμη και σε μία εποχή που το κλαμπ της Νέας Σμύρνης περνούσε δυσκολίες εξαιτίας της οικονομικής της κατάστασης: "Η Καβάλα ήταν ένα σχολείο γιατί έπαιξα δίπλα σε μεγάλους παίκτες, αλλά εν τέλει την έριξαν μαζί με τον Ολυμπιακό Βόλου. Είχαμε πάρει παράταση τον Σεπτέμβρη να βρούμε στέγη και έτσι πήγα στον Πανιώνιο. Είναι ομάδα σταθμός στην καριέρα μου, με καθιέρωσε και του οφείλω πάρα πολλά.
Είχα πάει υπό τις οδηγίες του κυρίου Λεμονή, με παίκτες όπως ο Εστογιανόφ και Ριέρα. Ήταν η εποχή που είχε φύγει ο κ. Τσακίρης και η ομάδα είχε μπει σε μία διαδικασία επιβίωσης, λόγω και χρεών. Έτσι έδωσε δυνατότητα σε νεαρά παιδιά να πρωταγωνιστήσουν. Οι δυσκολίες σε συσπειρώνουν ή σε καταστρέφουν, εμάς μας συσπείρωσαν.
Πέρασα τρία υπέροχα χρόνια στον Πανιώνιο, δώσαμε τον καλύτερό μας εαυτό και η ομάδα επιβίωσε. Μάλιστα τα επόμενα δύο χρόνια που ήμουν στον Ολυμπιακό, η ομάδα βγήκε Ευρώπη, με Μπακασέτα, Σιώπη και όλους αυτούς".
Η μεγαλύτερη στιγμή του Αυλωνίτη στον Πανιώνιο ήταν η νίκη με 3-0 επί του Παναθηναϊκού, αλλά και η σωτηρία παρά τις δυσκολίες: "Η μεγαλύτερη νίκη μας ήταν το 3-0 επί του Παναθηναϊκού στη Νέα Σμύρνη. Δεν περιμέναμε το σκορ να ανέβει τόσο πολύ. Ανάλογες στιγμές ζούσαμε και όταν η ομάδα πετύχαινε μαθηματικά τον στόχο της και μέναμε στην κατηγορία. Ήμασταν πανευτυχείς, γιατί τον Σεπτέμβριο μας είχαν φαβορί για υποβιβασμό και εν τέλει τους διαψεύδαμε".
Ο Πανιώνιος πλέον βρίσκεται στη Γ' Εθνική, γεγονός που "πονάει" τους φιλάθλους γενικότερα, αλλά και τους παλιούς ποδοσφαιριστές της ομάδας: "Όσοι έχουν περάσει αυτά τα χρόνια από τον Πανιώνιο έχουν στεναχωρηθεί πάρα πολύ, γιατί είναι ομάδα που πρέπει να παίζει στην πρώτη κατηγορία. Ελπίζω σύντομα να γίνει κάτι, γιατί αξίζει να είναι στη Super League".
Το 2014 το παραπάνω βήμα έγινε. Ο Αυλωνίτης εξαργύρωσε τις εμφανίσεις του στον Πανιώνιο και έτσι ο επόμενος σταθμός της καριέρας του ήταν ο Ολυμπιακός: "Ο Ολυμπιακός με αγόρασε τον Δεκέμβριο από τον Πανιώνιο και με άφησε εκεί μέχρι το καλοκαίρι. Με είχε προσεγγίσει ο κ. Βρέντζος. Είναι η μεγαλύτερη ομάδα στην Ελλάδα τα τελευταία 15-20 χρόνια, ήταν τεράστιο κίνητρο για εμένα, να αποδείξω ότι μπορώ να παίξω".
Ο Έλληνας κεντρικός αμυντικός βρήκε στους ερυθρόλευκους υπό τις οδηγίες του Μίτσελ, αλλά και με ισχυρό ανταγωνισμό στη θέση του αμυντικού: "Ο κ. Μίτσελ ήταν τότε προπονητής σε μία ομάδα πολύ καλή με εξαιρετική πορεία στην Ευρώπη. Στη θέση που έπαιζα αγωνίζονταν ο Σιόβας, ο Μποτία, ο Μανωλάς, ο Αμπιντάλ και ο Αβραάμ. Υπήρχε ένας ευχάριστος ανταγωνισμός, παίκτες δηλαδή που τους έβλεπες τηλεόραση να παίζουν Champions League, βρισκόμουν μαζί τους και προσπαθούσα να πάρω οτιδήποτε από αυτούς".
Ο Αυλωνίτης κατάφερε όμως να καθιερωθεί στους ερυθρόλευκους και να γράψει πολλές συμμετοχές με τα ερυθρόλευκα: "Άκουγα με ευλάβεια τον Μίτσελ και η φυγή του Αβραάμ με κράτησε στο ρόστερ. Έκανα 22 παιχνίδια στην πρώτη σεζόν, πράγμα που αν μου έλεγε κάποιος το προηγούμενο καλοκαίρι δεν θα πίστευα. Ήταν εξαιρετική σεζόν, πήραμε πρωτάθλημα και Κύπελλο, ενώ έβαλα δύο γκολ απέναντι στον Παναθηναϊκό και τον Πανθρακικό".
Το γκολ κόντρα στον Παναθηναϊκό με καθιέρωσε στα μάτια του κόσμου του Ολυμπιακού
Μία από τις πιο όμορφες στιγμές στην καριέρα του σημειώθηκε στις 24 Οκτωβρίου του 2014. Το ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό ήταν στο 0-0 και είχε περάσει αλλαγή μόλις δύο λεπτά. Ο Τσόρι Ντομίνγκες εκτέλεσε φάουλ από τα αριστερά και ο Αυλωνίτης στην καρδιά της περιοχής, στην πρώτη του επαφή με την μπάλα, σκόραρε με το κεφάλι: "Το γκολ κόντρα στον Παναθηναϊκό ίσως ήταν η κορυφαία στιγμή στην καριέρα μου. Να το ονειρευτείς σαν παιδί λες αποκλείεται να γίνει. Ποτέ δεν το ονειρεύτηκα, αλλά ήρθε ξαφνικά.
Ευχαριστώ τον Θεό γιατί με καθιέρωσε στα μάτια του κόσμου του Ολυμπιακού και στο φίλαθλο κόσμο γενικότερα. Έμεινε το όνομά μου από αυτό το γκολ. Το να παίρνεις πρωτάθλημα είναι ένα τεράστιο credit στην καριέρα ενός ποδοσφαιριστή. Είναι μία ευλογία να κάνεις πετυχημένη χρονιά σε μία ομάδα όπως είναι ο Ολυμπιακός και να παίρνεις στο τέλος και πρωτάθλημα".
Ο Αυλωνίτης περιέγραψε τη σεζόν 2014/2015, την αλλαγή προπονητή στους ερυθρόλευκους και πώς τελικά ήρθε αυτό το πρωτάθλημα: "Συσπειρωθήκαμε τον Δεκέμβριο που ήμασταν στο -5 από τον ΠΑΟΚ. Είπαμε ότι δεν γίνεται αλλιώς, το αξίζουμε και πρέπει να πάρουμε το πρωτάθλημα. Κάναμε πολλά μίτινγκ, βραδινά φαγητά για να έρθουμε πιο κοντά. Στη συνέχεια έφυγε ο κ. Μίτσελ, ήρθε ο κ. Περέιρα. Άλλαξε και η ψυχολογία κάποιων ποδοσφαιριστών, όπως του Φορτούνη, που ανέβηκε με τον νέο προπονητή. Μας πήρε στις πλάτες του το τελευταίο εξάμηνο, μαζί με τον Τσόρι Ντομίνγκες και τον Φουστέρ. Έτσι, καταφέραμε να πάρουμε το πρωτάθλημα στο φινάλε".
Ο Αυλωνίτης έζησε τρεις προπονητές κατά τη θητεία του στον Ολυμπιακό και τους περιγράφει τον καθέναν ξεχωριστά: "Έχω τεράστιο σεβασμό για τον Μίτσελ, γιατί αποδείχθηκε ότι ήταν δίκαιος. Ο κ. Περέιρα ανέβασε την ψυχολογία παικτών, αν και δεν άλλαξε πολλά τακτικά. Είναι πετυχημένος γιατί πήρε το πρωτάθλημα. Ο Μάρκο Σίλβα ήταν ένας εξαιρετικός προπονητής εντός των γραμμών, δούλευε ατέλειωτες ώρες, την άμυνα, την επίθεση και ατομικά. Είχε στόχο να πρωταγωνιστεί η ομάδα του σε Ευρώπη και πρωτάθλημα.
Ίσως να μην υπήρχε από μέρους του η σωστή διαχείριση παικτών εκτός αγωνιστικού χώρου, όπως με τον Φουστέρ ή τον Τσόρι. Ας πούμε ο Φουστέρ έμεινε εκτός ευρωπαϊκής λίστας, ήταν πλήγμα για τα αποδυτήρια. Επηρεαστήκαμε, γιατί αναρωτιέσαι πράγματα. Όμως, ο Σίλβα ήταν επίσης πετυχημένος, έκανε εξαιρετική πορεία ο Ολυμπιακός, κυνήγησε το αήττητο, στην Ευρώπη είχε πάρει το διπλό στην Άρσεναλ".
Ο Αμπιντάλ πίστευε ότι το πραγματικό άγχος ήταν στα νοσοκομεία, όχι στο ποδόσφαιρο
Ο Έλληνας κεντρικός αμυντικός είχε την ευκαιρία να αγωνιστεί στο πλευρό του Έρικ Αμπιντάλ. Ένας ποδοσφαιριστής με τεράστια καριέρα, ο οποίος έδινε άλλον αέρα στα αποδυτήρια του Ολυμπιακού. Όμως ο λόγος ήταν διαφορετικός: "Ήταν η χαρά των αποδυτηρίων. Χαμογελούσε από το πρωί μέχρι την ώρα που έφευγε. Έκανε πλάκες και πείραζε τον κόσμο. Προσπαθούσα να πάρω τη θετική του ενέργεια.
Πιστεύω ότι μετά τον καρκίνο είχε δει τη ζωή πολύ διαφορετικά, δεν είχε άγχος για το ποδόσφαιρο. Πίστευε ότι το πραγματικό άγχος είναι στα νοσοκομεία, εκεί που ο κόσμος παλεύει για τη ζωή του. Εκείνος βγήκε νικητής δύο φορές, οπότε πώς να μην είσαι με το χαμόγελο στα χείλη. Ήταν από τους ποδοσφαιριστές που μένουν χαραγμένοι στην μνήμη μου, γιατί πέρα από την καριέρα του, μού έδωσε πράγματα και εκτός ποδοσφαίρου".
Τον Φεβρουάριο του 2016 ο Αυλωνίτης άνοιξε τα φτερά του για μία νέα περιπέτεια, καθώς για πρώτη φορά θα έβγαινε στο εξωτερικό. Επόμενος του σταθμός, η Στουρμ Γκρατς: "Ήταν επιλογή μου να πάω δανεικός από τον Ολυμπιακό, εφόσον δεν ήμουν βασικός επί Μάρκο Σίλβα και δεν ήθελα να χαθεί η χρονιά. Συζήτησα με τον προπονητή μου ότι πρέπει να πάω στη Στουρμ Γκρατς. Ήταν ένα εξάμηνο εκπληκτικό, ίσως το καλύτερό μου αγωνιστικά. Είχα βγει παίκτης της αγωνιστικής, ενώ ήμουν συμπαίκτης με τον Λυκογιάννη που επίσης έκανε καλές χρονιές".
Παράλληλα, χαρακτηρίζει το αυστριακό ένα δύσκολο πρωτάθλημα: "Δεν είναι εύκολο πρωτάθλημα το αυστριακό, είναι ιδιαίτερο. Κυριαρχούν οι μονομαχίες, χρειάζεσαι αντοχές, box to box παιχνίδι. Δεν έχει σχέση με την Ιταλία που είναι πιο αργό το παιχνίδι, με τακτική".
Πετυχημένος είναι αυτός που θα προσαρμοστεί πιο γρήγορα στις συνθήκες
Μετά την επιστροφή του από τον δανεισμό του ακολούθησε ένα χειρουργείο, ενώ για να βρει τα πατήματά του στράφηκε ξανά στο εξωτερικό, αυτή τη φορά ως ελεύθερος: "Δυστυχώς το καλοκαίρι του 2016 που επέστρεψα από τον δανεισμό μου ήρθε ένα μεγάλο χειρουργείο που με άφησε έξι μήνες, ήταν το δεύτερό μου και τον Γενάρη επέλεξα να πάω στην Σκωτία.
Στη Χαρτς ήμουν με τον Αλέξανδρο Τζιόλη και είχα στόχο να επανέλθω σε αγωνιστικούς ρυθμούς. Έκανα 11-12 παιχνίδια, σ' ένα πρωτάθλημα που δεν μου άρεσε. Στη Σκωτία κυριαρχούν ο δυναμισμός, τα μεγάλα κορμιά, πρέπει να είσαι από τη Μεγάλη Βρετανία για να προσαρμοστείς άμεσα, εκτός αν είσαι στη Σέλτικ ή στη Ρέιντζερς που παίζουν διαφορετικά".
Αυτή την περίοδο είχε ωστόσο την ευκαιρία να συναναστραφεί και να αποκομίσει πράγματα από τον συμπαίκτη του και πρώην ποδοσφαιριστή του Παναθηναϊκού: "Ήταν θετικό που ήμουν με τον Αλέξανδρο, στη δύση της καριέρας του. Πήρα πολλά πράγματα από αυτόν, είναι ένας επαγγελματίας. Κάναμε κάθε μέρα παρέα εκτός προπονήσεων".
Ο Αυλωνίτης έχει αποκτήσει συσσωρευμένη εμπειρία στο εξωτερικό και κατανοεί τις δυσκολίες, όπως και πόσο πολύπλοκο είναι να πετύχεις: "Πρέπει συνεχώς να προσαρμόζεσαι σε γλώσσα, συνθήκες και αγωνιστικό ρυθμό. Στην Αυστρία και στην Ιταλία δεν μιλούσαν αγγλικά, έπρεπε να κάνω μαθήματα. Πρέπει να μπεις σ' αυτή την νοοτροπία, πράγμα που δεν είναι εύκολο. Φαντάσου να προσπαθείς να συνεννοηθείς στην προπόνηση και στον αγώνα σε μία άλλη γλώσσα που δεν ξέρεις μέσω τρίτου συμπαίκτη.
Πετυχημένος είναι αυτός που θα προσαρμοστεί πιο γρήγορα στις συνθήκες και αυτό δεν είναι πάντα εύκολο. Μπορεί κάποιος να φύγει γιατί είναι καλύτερο το συμβόλαιο και το πρωτάθλημα. Δεν σου εγγυείται κανείς ότι θα είναι πετυχημένο το πέρασμα, θα υπάρξουν πάρα πολλές δυσκολίες και είναι ένα ρίσκο. Η εναλλαγή χωρών είναι σίγουρα εμπειρία, αλλά όχι πάντα και επιτυχία".
Παλεύαμε κάθε μέρα στον Παναθηναϊκό
Μετά τη Χαρτς ο Αυλωνίτης επέστρεψε στην Ελλάδα. Η νέα ποδοσφαιρική του "στέγη", ο Παναθηναϊκός των δύσκολων καταστάσεων του 2018: "Προτεραιότητά μου ήταν το εξωτερικό, γιατί έβλεπα ότι περνάει η μπογιά μου, ο Ολυμπιακός είχε φτιάξει το όνομά μου. Όμως λόγω και του χειρουργείου μου, αλλά και των λίγων παιχνιδιών στη Χαρτς δεν μπορούσα να βρω ομάδα. Στις τελευταίες μέρες της μεταγραφικής περιόδου είχα μιλήσει με τον κ. Ουζουνίδη, ο οποίος με επέλεξε και τον ευχαριστώ.
Είναι δύσκολο να προσαρμοστείς όταν δεν έχεις κάνει προετοιμασία. Έκανα κάποια παιχνίδια, όμως τέλη Μάρτη ήρθε ξανά το ενδιαφέρον της Στουρμ Γκρατς και επέλεξα να φύγω για έναν περιβάλλον πιο φιλικό για μένα. Ευχαριστώ τον Παναθηναϊκό. Ζούσαμε καταστάσεις που δεν ξέρει ο κόσμος και για κάποιους δεν ήταν σωστή απόφαση να φύγω από τους πρασίνους. Τελικά ακολούθησαν δύο εξαιρετικές σεζόν στην Αυστρία".
Όσον αφορά στις δύσκολες μέρες των πρασίνων ανέφερε: "Ο κ. Ουζουνίδης και οι ποδοσφαιριστές προσπαθούσαν να βάλουν πλάτη για τον Παναθηναϊκό, παλεύαμε κάθε μέρα. Υπήρχαν απλήρωτοι παίκτες και προσωπικό. Ο Κουρμπέλης και ο προπονητής μας έλεγαν πως έπρεπε να βγει ο Παναθηναϊκός από τη δύσκολη θέση. Έβγαλαν το μάξιμουμ και η ομάδα επιβίωσε και εν τέλει έχει πάρει μία καλή πορεία. Έτσι, φέτος με έναν καλό προπονητή όπως ο Γιοβάνοβιτς δείχνει πως μπορεί να κάνει πρωταθλητισμό. Όταν ο Ολυμπιακός, ο Παναθηναϊκός, ο ΠΑΟΚ και η ΑΕΚ είναι ανταγωνιστικοί για το πρωτάθλημα, τότε ανεβαίνει το level. Δεν βγαίνει υγεία όταν υπάρχει μονοτονία".
Δεν πούλησα ποτέ οπαδιλίκι
Ο Αυλωνίτης είναι από τους λίγους ποδοσφαιριστές που έκαναν το δρομολόγιο από τον Ολυμπιακό στον Παναθηναϊκό. Η επιλογή του αυτή δεν συνάντησε όμως αντιδράσεις από τους οπαδούς και ο ίδιος εξηγεί τους λόγους: "Ίσως ήμουν από τους λίγους που δεν έχουν ακούσει αρνητικά σχόλια. Αγαπήθηκα πάρα πολύ από τον κόσμο του Ολυμπιακού, αναγνώρισε ότι τα έδινα όλα στον αγωνιστικό χώρο. Φυσικά δεν ήταν άμεση η μεταγραφή μου στον Παναθηναϊκό, ο οποίος με αγκάλιασε από την πρώτη στιγμή. Ήξερε ότι ήθελα να βοηθήσω, να βάλω το λιθαράκι μου για να αναγεννηθεί.
Η συμβολή μου δεν ήταν όπως άλλων ποδοσφαιριστών, αλλά προσπάθησα να δώσω τα μέγιστα. Εάν ρωτήσεις τους οπαδούς των δύο ομάδων, δεν θα πουν αρνητικά σχόλια. Έχω κρατήσει σχέσεις και με ανθρώπους του Ολυμπιακού, αλλά και από τον Παναθηναϊκό. Θέλω να πιστεύω ότι έχω ένα καθαρό πρόσωπο στον αθλητισμό και όταν είσαι καθαρός αναγνωρίζεται αυτό. Δεν πούλησα ποτέ οπαδιλίκι, δεν υποσχέθηκα πράγματα, μόνο ότι θα έδινα το 100% και ο κόσμος κρατάει αυτό και δεν έχει να πει κάτι αρνητικό για εμένα".
Ο Χάλαντ διψούσε για γκολ, ζητούσε συνεχώς την μπάλα
Μετά το σύντομο πέρασμα από τον Παναθηναϊκό, ο Αυλωνίτης επέστρεψε στο "λιμάνι" του, τη Στουρμ Γκρατς. Εκεί αγωνίστηκε για επιπλέον δύο χρόνια με τις επιτυχίες να είναι πάρα πολλές, με αποτέλεσμα να μπει στην καρδιά των Αυστριακών: "Είναι η ομάδα με τις περισσότερες συμμετοχές που έχω κάνει. Μία ομάδα ιστορική με πολύ κόσμο που με αγκάλιασε από το πρώτο κιόλας εξάμηνο και αναγνώρισε τη μαχητικότητά μου. Άλλωστε αυτό είναι το χαρακτηριστικό που με έχει αναδείξει ως ποδοσφαιριστή.
Έκανα πολύ καλά παιχνίδια τα δύο χρόνια αυτά, παίξαμε με Άγιαξ στα προκριματικά του Champions League, απέναντι σε Ντε Λιχτ, Ντε Γιονγκ, Φαν Ντε Μπεκ, Χούντελαρ. Δεν είναι τυχαίο που με έβγαλαν στην 11άδα της δεκαετίας, μαζί με τον Λυκογιάννη. Βγήκα και στην ενδεκάδα της χρονιάς, μαζί με Χάλαντ και Φούντα. Έζησα στιγμές τις οποίες αν μου το έλεγες παλιά δεν θα σε πίστευα ποτέ".
Στα δύο του χρόνια στην Αυστρία, ο Αυλωνίτης είχε την ευκαιρία να αντιμετωπίσει μεγάλους ποδοσφαιριστές. Ένας εξ αυτών ήταν ο Έρλινγκ Χάλαντ, ο οποίος έκανε τότε το ξεπέταγμα με τη φανέλα της Ζάλτσμπουργκ: "Τότε ήταν που είχε κάνει ο Χάλαντ το μπαμ. Τον είχαμε αντιμετωπίσει ενάμιση μήνα πριν να πάρει τη μεταγραφή του στην Ντόρτμουντ. Τον έβλεπες ότι διψούσε για γκολ. Ζητούσε την μπάλα μέσα στην περιοχή σαν τρελός, φώναζε στους συμπαίκτες του, ήθελε να βάλει γκολ πάση θυσία. Το έχω ξανασυναντήσει μόνο σε έναν παίκτη που έχω αντιμετωπίσει, τον Όσιμεν της Νάπολι σε ένα φιλικό.
Είναι πολύ γρήγορος για το ύψος του, πολύ δυνατός. Αντιμετώπισα επίσης τον Αντεγέμι, που πλέον παίζει στην Ντόρτμουντ. Οι περισσότερες παίκτες της Ζάλτσμπουργκ παίρνουν μεταγραφές σε μεγάλες ομάδες, έχουν τις ιδανικές συνθήκες δουλειάς. Έπαιξα επίσης κόντρα στον Κεϊτά της Λίβερπουλ. Είναι παίκτες-σταθμοί που θα λες ότι τους έχω αντιμετωπίσει και είναι ένα μεγάλο παράσημο για εμένα".
Ο κορονοϊός έφερε περικοπές και ο Αυλωνίτης άφησε την Αυστρία για μία νέα χώρα. Μετακόμισε στην Ιταλία για λογαριασμό της Άσκολι: "Στη συνέχεια έπεσε ο κορονοϊός, δεν μπορούσε να γίνει ανανέωση του συμβολαίου μου γιατί έπρεπε να γίνει μείωση στο μπάτζετ της Στουρμ. Οι περισσότεροι ξένοι έπρεπε να φύγουμε λόγω των μεγαλύτερων συμβολαίων. Ψάχτηκα και άνοιξε ο δρόμος της Ιταλίας και της Άσκολι, μίας κατηγορίας που δεν είχα ιδέα γι' αυτήν.
Η Serie B είναι δύσκολη και περίεργη, διότι είναι καθαρά θέμα ιταλικής τακτικής και άμυνας. Με τον προπονητή τον κ. Σοτίλ, ο οποίος είναι τώρα στην Ουντινέζε, έμαθα πάρα πολλά, μου δίδαξε πράγματα που δεν μου έχει πει άλλος τεχνικός, όσον αφορά στη θέση μου. Τα κρατάω και θα τα θυμάμαι μία ζωή, γιατί είδα ότι βγαίνουν στον αγωνιστικό χώρο".
Ο Έλληνας κεντρικός αμυντικός εξήγησε τις δυσκολίες προσαρμογής σ' ένα τέτοιο ανταγωνιστικό πρωτάθλημα:"Εκεί πρέπει να ξέρεις τη γλώσσα. Για παράδειγμα είχα συμπαίκτες τον Βέλλιο και τον Δώνη, δύο πολύ καλούς ποδοσφαιριστές που όμως δεν κατάφεραν να προσαρμοστούν στην Άσκολι. Πέρα από την γλώσσα, φταίνε οι πολλές αλλαγές σε προπονητές και τεχνικούς διευθυντές.
Πρέπει να βάλεις νερό στο κρασί σου για να δεχθείς αυτές τις αλλαγές. Ο ξένος πρέπει να προσαρμοστεί στη δική τους νοοτροπία. Μπορεί να πάει κάποιος και να πάει να πρωταγωνιστήσει και άλλος να μην κάνει καλό πέρασμα. Είναι όμως μία δυνατή κατηγορία, έρχονται παίκτες από τη Serie A, όπως νεαροί δανεικοί από τις μεγάλες ομάδες της χώρας. Θέλουν οι μεγάλοι να στέλνουν δανεικούς στην Ιταλία, ώστε να τους έχουν υπό την επίβλεψή τους".
Ταπεινός ο Μπουφόν, πρόθυμος να βοηθήσει τον οποιονδήποτε
Ως ποδοσφαιριστής της Άσκολι, ο Αυλωνίτης τέθηκε αντιμέτωπος και με τον Τζανλουίτζι Μπουφόν και περιγράφει το συναπάντημά τους: "Όταν είχε πάρει μεταγραφή στην Πάρμα το συζητούσαμε όλοι, ήταν ένα κόσμημα για τη Serie B. Μετά το τέλος του αγώνα τον σταματούσαν όλοι και ζητούσαν φανέλες. Δεν συναντάς κάθε μέρα τον Μπουφόν στον αγωνιστικό χώρο.
Είναι ένας άνθρωπος ταπεινός, πρόθυμος να βοηθήσει τον οποιονδήποτε, ενώ θα μπορούσε να μην έχει ασχοληθεί καν. Από θέμα τίτλων και εμφανίσεων είναι ο μεγαλύτερος αθλητής που έχω παίξει αντίπαλος. Μέχρι τα 41 έπαιζε στο κορυφαίο επίπεδο. Δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτές τις αναμνήσεις".
Οι αλλαγές στην Άσκολι έφεραν τον Έλληνα κεντρικό αμυντικός εκτός Ιταλίας, με τον Απόλλωνα Λεμεσού να είναι ο επόμενος σταθμός της καριέρας του: "Έπαιξα πάνω από 30 παιχνίδια στον ενάμιση χρόνο μου στην Ιταλία. Έξι μήνες πριν λήξει το συμβόλαιό μου, με επέλεξε ο Απόλλων Λεμεσού. Υπήρξε και μία περίεργη κατάσταση στην Άσκολι, καθώς ο νέος τεχνικός διευθυντής έκανε πολλές αλλαγές στην ομάδα. Την άφησα σε τροχιά playoffs και όντως μπήκε. Έχω να κρατήσω μόνο θετικά από προπονητή και συμπαίκτες, ήταν ένα όμορφο κομμάτι στην καριέρα μου".
Στην ομάδα της Κύπρου μπόρεσε να κατακτήσει το δεύτερό του πρωτάθλημα και ο ίδιος δηλώνει ικανοποιημένος: "Εν τέλει πήγα στον Απόλλωνα. Είμαι ικανοποιημένος που έβαλα και εγώ το λιθαράκι μου στην κατάκτηση του πρωταθλήματος. Ωστόσο είχαμε διαφορετικές απόψεις εντός και εκτός αγωνιστικού χώρου και νομίζω ως πολιτισμένοι άνθρωποι λύσαμε τις διαφορές μας".
Είμαι στην καλύτερη φάση της καριέρας μου
Πλέον, ο Τάσος Αυλωνίτης ψάχνει μία νέα περιπέτεια, ένα νέο κεφάλαιο για το ήδη γεμάτο ποδοσφαιρικό του "βιβλίο", με τον ίδιο να θεωρεί πως βρίσκεται στην καλύτερη φάση της καριέρας του: "Είμαι σε αναζήτηση νέας ποδοσφαιρικής στέγης, είτε εντός, είτε εκτός Ελλάδας και με τη βοήθεια του ατζέντη μου, Πασχάλη Τουντούρη, τον οποίο ευχαριστώ. Βρίσκομαι στην καλύτερη φάση της καριέρας μου στα 32. Πρέπει να έχεις εμπειρία για να σταθείς ως κεντρικός αμυντικός και να αναλάβεις τις ευθύνες που σου αναλογούν.
Είμαι πιο έμπειρος από ποτέ και πνευματικά και σωματικά και αγωνιστικά. Βρίσκομαι στην καλύτερη κατάσταση που θα μπορούσα να είμαι ποτέ. Με όλες τις εναλλαγές χωρών έχω κρατήσει πράγματα, τα έχω βάλει στο μυαλό μου και θα ήθελα η επόμενη ομάδα να δείξω τις αρετές μου, αλλά και να βοηθήσω νεαρά παιδιά από την πλευρά μου".
Η συζήτηση έκλεισε με τους άμεσους, αλλά και τους μακροπρόθεσμους στόχους του Αυλωνίτη: "Έχω κάνει την οικογένειά μου και νιώθω ευλογημένος. Ήρθε ένα παιδάκι πρόσφατα στη ζωή μου. Θέλω να αφοσιωθώ, γιατί έχω 2-3 χρόνια να παίξω σε υψηλό επίπεδο. Από εκεί και έπειτα πολλά με απασχολούν. Θα ήθελα να μείνω στο ποδόσφαιρο, όμως δεν ξέρω από ποιο πόστο. Από αυτό του προπονητή, του τεχνικού διευθυντή, του μάνατζερ, το ψάχνω ακόμη. Θα αποφασίσω πιο μετά, γιατί έχω ακόμη να προσφέρω πολλά στο ποδοσφαιρικό κομμάτι".