Άπειρες είναι οι φορές που φέρνω στο μυαλό μου τη σκέψη του πόσο διαφορετική θα μπορούσε να είναι η πορεία των παιδιών μας αν οι ακαδημίες στην Ελλάδα ακολουθούσαν έναν άλλον τρόπο πλεύσης και εκπαίδευσης.
Γνωρίζουμε, οι περισσότεροι, ότι οι μεγάλες ακαδημίες επιλέγουν τα παιδιά που θα στελεχώνουν τις ομάδες τους. Βάσει κάποιων χαρακτηριστικών και κριτηρίων που «βλέπουν» σε κάποιο παιδί, το επιλέγουν για να μπει στην οικογένεια τους. Αν, όμως, παρακολουθήσει κάποιος την πορεία αυτών των παιδιών, θα ανακαλύψει ότι τα περισσότερα από αυτά, κάπου περίπου στην Κ15 – Κ16 (αν καταφέρουν να φτάσουν και εκεί), θα «εξαφανιστούν».
Πόσα από αυτά, πιστεύετε, θα συνεχίσουν να παίζουν και θα φτάσουν ψηλά; Τα μισά; Λιγότερα; Να σας πω εγώ; Το πολύ δύο και αν…
Οι λόγοι είναι γνωστοί: δεν υπάρχουν τα υπόβαθρα για μια σωστή εκπαίδευση, δεν υπάρχουν σωστοί – γνώστες προπονητές και δεν υπάρχει αξιοκρατία. Πόσες φορές ένα παιδί με ταλέντο μένει στον πάγκο... γιατί δεν έχει το «σωστό επίθετο» ή δεν έχει μπάρμπα στην κορώνη; Και αυτό είναι πολύ κρίμα και για αυτό ακριβώς το λόγο, οι ακαδημίες εδώ στην Ελλάδα δε «βγάζουν» παίχτες.
Απλά ψάξτε, δείτε ή σκεφτείτε (αν και πιστεύω ήδη γνωρίζετε), πόσοι παίχτες από ακαδημίες του εξωτερικού καταφέρνουν να παίξουν στην πρώτη ομάδα. Το 80%; Μην πω 90%…Συνεχώς νέα παιδιά που έχουν μεγαλώσει μέσα στην «οικογένεια» τους, πλαισιώνουν την εντεκάδα της πρώτης ομάδας. Γιατί, ακριβώς, ξέρουν πώς να «χειρίζονται» μια ομάδα, να τους κρατάνε εκεί, να επενδύουν στην εκπαίδευση τους από πολύ μικρά και να «φτιάχνουν» πραγματικούς παίχτες.
Αφήστε με εδώ να σας δώσω ένα μόνο παράδειγμα και θα σας αφήσω να το σκεφτείτε και να βγάλετε τα δικά σας συμπεράσματα: έτυχε το 2018 να είμαι παρών σε προπόνηση της Κ19 του AJAX στις εγκαταστάσεις τους στο De Toekomst. Ο προπονητής ήταν ο de Boer. Αφού, λοιπόν, πέρασε από μπροστά μας όλη η ομάδα και μπήκε στο γήπεδο, μέχρι να έρθει ο de Boer, μπήκαν άλλοι επτά προπονητές… Ο καθένας ειδικός για κάποιο τομέα. Μια ομάδα, περίπου 22 – 25 παικτών, με επτά προπονητές… Συν τον de Boer. Όλοι εκεί στο γήπεδο για την καλύτερη προπόνηση των παιδιών τους.
Συγκρίνω ανόμοια πράγματα; Δεν υπάρχει μέτρο σύγκρισης ανάμεσα στις ακαδημίες εδώ με τις ακαδημίες στην Ολλανδία; Ναι, είναι αλήθεια…
Αλλά για αυτό το λόγο, επειδή τα έχω δει και τα έχω ζήσει από κοντά, δεν μπορώ να δεχτώ αυτήν την «ακαταστασία» και την αδιαφορία που επικρατεί εδώ στην Ελλάδα και κυρίως το γεγονός ότι παιδιά με πραγματικό ταλέντο θα καταλήξουν να είναι «Ταλέντα που θα χαθούν…».
