Όταν νοιώθω ότι οι άνθρωποι με κοροϊδεύουν μέσα στα μούτρα μου και πρέπει να τους παρακαλώ να κάνουν το αυτονόητο καθήκον τους.
Η ιστορία έχει ως εξής :
Θα την πω απλά και χωρίς ονόματα. Αλλά, αν δεν βρω άκρη, θα πω και ονόματα.
Έχω ένα κτήμα με ελιές μέσα στο χωριό. Στο κτήμα ο πατέρας μου έκανε μια νόμιμη γεώτρηση. Το ρεύμα στο κτήμα είναι γεωργικό και ήταν στο όνομα του πατέρα μου, που πέθανε πριν 30 χρόνια.
Κάποια στιγμή, προ έξι ετών, μας έστειλε η ΔΕΗ ένα έγγραφο όπου ανέφεραν αν λειτουργεί η γεώτρηση και αν εξακολουθεί η γεωργική χρήση του κτήματος, για να εξακολουθήσει το γεωργικό τιμολόγιο στο ρεύμα, αλλιώς θα κοβόταν.
Επειδή εγώ δεν είχα ιδέα αν είχε άδεια η γεώτρηση, πότε βγήκε κλπ και δυστυχώς δεν μπορούσα να βρω τον πατέρα μου να μου πει, συμβουλεύτηκα ένα φίλο μηχανικό από τη Χαλκίδα και αυτός ....βρήκε την άδεια της γεώτρησης στην αρμόδια υπηρεσία. Ως εδώ καλά.
Από εδώ και κάτω αρχίζει το δράμα για την ανανέωση της άδειας.
Με το αντίγραφο της άδειας πήγα σε ένα νεαρό μηχανικό εδώ της περιοχής και για να του δώσω τη δουλειά να ενισχύσω τα νιάτα (τρομάρα μου) και γιατί έπρεπε να κάνω την ανανέωση της άδειας. Ο νεαρός πρόθυμος, και ναι κυρία Σοφία, ναι κυρία Σοφία μου μην ανησυχείτε θα το φτιάξω εγώ κλπ, πήγε κι έκανε ένα νέο τοπογραφικό και μου είπε ότι έκανε την αίτηση στην αρμόδια υπηρεσία εγγείων βελτιώσεων της περιφέρειας.
Πέρασε ένας χρόνος, δύο χρόνια, τρία χρόνια, το ρεύμα είχε κοπεί εν τω μεταξύ γιατί ούτε διακανονισμό δεν μπορούσα να κάνω αφού δεν ήταν στο όνομα μου, πέρασαν τέσσερα χρόνια, ο νεαρός μηχανικός -που στο μεταξύ είχε πάρει θέση - άφαντος, ούτε στα τηλέφωνα απαντούσε. Κάποια στιγμή τον βρήκα και εδέησε να μου πει ότι έκανε την αίτηση και ότι οι άδειες αργούν γιατί είναι πολλές οι αιτήσεις στην περιφέρεια. Επίσης μου είπε ότι έχει έναν αριθμό πρωτοκόλλου που τον έχει, λέει, η γραμματέας Χ. Γιατί έδωσε τον αριθμό πρωτοκόλλου στην γραμματέα Χ και όχι σε μένα, ποτέ δεν κατάλαβα.
Πήρα τη γραμματέα, ναι ναι ναι κυρία Σοφία μου, μην ανησυχείτε, εγώ θα το φροντίσω. Περνάει άλλος ένας χρόνος. Έχουμε φτάσει στα πέντε χρόνια κι απάντηση δεν έχω.
Φτάσαμε στον 6ο χρόνο (!!!!), καλά διαβάζετε έξι χρόνια για μια ΡΗΜΑΔΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ για μια ΡΗΜΑΔΑ ΓΕΩΤΡΗΣΗ σε ένα κτήμα που δεν το λέω ρημάδι γιατί είναι με τους κόπους του πατέρα μου !!!
Σήμερα λοιπόν έμαθα διάφορα και λέω :
1. Η αρμόδια υπηρεσία εγγείων βελτιώσεων της πρώην Νομαρχίας Εύβοιας έχει κλείσει και αυτά τα θέματα γεωτρήσεων, πηγαδιών κλπ για γεωργική χρήση έχουν μεταφερθεί στις πολεοδομίες των δήμων
2. Τηλεφώνησα στη γραμματέα Χ η οποία δεν απάντησε, παρότι από τον Σεπτέμβριο με διαβεβαίωνε ότι θα το βρει.
3. Έβαλα άλλον να της τηλεφωνήσει, οποίος έχει και κάποια ιδιότητα, και σε αυτόν είπε ότι θα το κοιτάξει.
4. Έμαθα ότι αρμόδιος υπάλληλος είναι πλέον κάποιος συγκεκριμένος κύριος, στον οποίο τηλεφώνησα αλλά μου είπαν ότι αύριο θα είναι στο γραφείο του.
5. Τηλεφώνησα σε άλλη υπάλληλο που μου είπε μη στεναχωριέστε θα το βρούμε. Είμαι σίγουρη ότι η συγκεκριμένη θα το βρει.
Εν τω μεταξύ αν δεν βρεθεί η αίτηση ή η νέα άδεια (αν έχει ήδη χορηγηθεί) δεν μπορώ να έχω γεωργικό ρεύμα, δηλαδή φθηνό, στο κτήμα, που σημαίνει ότι αν θέλω ρεύμα θα πρέπει να πληρώνω, σαν κερατάς, οικιακό τιμολόγιο στις γνωστές τιμές.
Είμαι 6 χρόνια χωρίς ενημέρωση γιατί ένας ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟΣ νεαρός, που βοήθησα παντοιοτρόπως και που μια χαρά έκανε όλες τις προσωπικές δουλειές του, δεν σήκωσε ποτέ το τηλέφωνο, απαξιώντας να κάνει σωστά τη δουλειά του, δηλαδή να μου δώσει τον αριθμό πρωτοκόλλου της αίτησης και τον έδωσε στη γραμματέα Χ.
Εγώ η ηλίθια, που βοηθάω και ξαναβοηθάω, δεν πήγα να πιάσω κανένα από το γιακά να τον ταρακουνήσω.
Μας δουλεύουν νεαροί και γραμματείς.
Για όλα αυτά βέβαια ΦΤΑΙΩ ΕΓΩ.
Πού δεν μιλάω, που δεν εκθέτω, που δεν έχω κάνει τον κακό χαμό !!!!
Και που καθυστερεί η δουλειά μου έξι χρόνια κι έφτασα στο αμήν να μου χρεώνει η ΔΕΗ κερατιάτικα.
Λες και δεν έχω κτήμα, λες και δεν έχω γεώτρηση, λες και η γεώτρηση δεν έχει νομιμότητα. Επειδή κάποιος βαριέται να μου πει ΠΟΥ σκατά βρίσκεται αυτή η αίτηση και τι έχει γίνει με αυτήν....
Είμαι απίστευτα ΘΥΜΩΜΕΝΗ με όλους τους. Κι όταν φτάνω σε αυτό το σημείο ο θυμός και η οργή μου είναι τόσο ορατά που είναι "φεύγετε να φεύγουμε".
Ξέρουν ποια είμαι, ξέρουν τα πάντα.
Κι εγώ ξέρω την αδιαφορία και την αναισθησία τους.
Κι αν αυτά γίνονται σε μένα, σκέφτομαι τι θα τραβάει ένας άλλος άνθρωπος.
Τέλος πάντων αύριο θα μιλήσω με τον αρμόδιο υπάλληλο κι ελπίζω αυτός να βρει το φάκελο.
Μετά από 6 χρόνια ηλίθιας ευγένειας μου να μην πιέσω κανένα, να μη ζητήσω κατ' εξαίρεση ποτέ τίποτα. Να πηγαίνω όπως όλος ο κόσμος, όπως πίστευα ότι όφειλα να κάνω.
Αυτά.
