«Έχω τεράστιο πάθος για αυτή τη χώρα (σ.σ: την Ελλάδα). Οι πάντες το ξέρουν. Δεν κρύβω ποτέ τίποτα. Η Πορτογαλία είναι η χώρα μου, είναι αυτή για την οποία υποφέρω, αλλά αυτή είναι η δεύτερη χώρα μου. Δεν μπορώ καν να πω δεύτερη χώρα, δυσκολεύομαι να προφέρω δεύτερη, ξέρετε τι λέω; Για μένα είναι και η χώρα μου. Είναι διαφορετικό, αλλά νιώθω σαν στο σπίτι μου εκεί, όπως στην Πορτογαλία».
Αυτά -μεταξύ άλλων- δήλωσε ο Φερνάντο Σάντος σε συνέντευξή του στην πορτογαλική εφημερίδα «A Bola».
«Μικρότερη η πληγή το 2004 γιατί το τρόπαιο πήγε στην Ελλάδα»
«Ναι έχω μία φανέλα της εθνικής Ελλάδας, διπλά από εκείνη της Πορτογαλίας.....
«Το Euro 2016 είναι η πιο αξέχαστη στιγμή»
«Πριν πάω στην Ελλάδα στην Πορτογαλία δεν με αναγνώρισαν. Αλλά ξέρω γιατί. Πρώτα ταυτίστηκα με την Μπενφίκα. Όλοι το ήξεραν αυτό και μετά πήγα να προπονήσω την Πόρτο. Και είχα πολύ ισχυρή σύνδεση με την Πόρτο. Έχω δύο ξαδέρφια που είναι Μπενφίκα και σταμάτησαν να μου μιλάνε. Δεν δέχτηκαν ότι θα προπονούσα την Πόρτο. Στην Ελλάδα πέρασα από την ΑΕΚ στον Παναθηναϊκό και δεν ένιωσα κάτι τέτοιο. Αλλά συνέβη πραγματικά εδώ. Μετά την Πόρτο, πήγα στη Σπόρτινγκ και μετά στην Μπενφίκα, με την Ελλάδα ενδιάμεσα. Νομίζω ότι αυτό είναι το κεντρικό ζήτημα. Ίσως αν είχα ακολουθήσει το παράδειγμά μου και μετά πήγαινα στην εθνική ομάδα, όπως συνέβη στην Ελλάδα, να μην ήταν έτσι», πρόσθεσε και παραδέχθηκε:
«Το Euro 2016 και η κατάκτησή του είναι η πιο αξέχαστη στιγμή. Οι πιο αξέχαστες στιγμές είναι πάντα τα τρόπαια.»
«Δεν μιλήσαμε με τον Ρονάλντο μετά το Κατάρ, θα έκανα το ίδιο, είναι ακόμα σαν γιος μου»
Ο Φερνάντο Σάντος εξήγησε επίσης τους λόγους που τον οδήγησαν να αφήσει εκτός ενδεκάδας τον Κριστιάνο Ρονάλντο στους αγώνες του Μουντιάλ του Κατάρ με την Ελβετία και το Μαρόκο:
«Δεν έχουμε μιλήσει από τότε που γυρίσαμε από το Κατάρ. Είχαμε μια πολύ στενή αθλητική και προσωπική σχέση. Αυτό που συνέβη δεν έχει καμία σχέση με αυτό. Ήταν μια τεχνική απόφαση. Το δεύτερο εξάμηνο του 2022 πέρασε έξι τρομερούς μήνες, ψυχικά και σωματικά. Ξεκίνησε με εκείνη την ατυχία που βρήκε αυτόν και την οικογένειά του και που κανείς μας δεν θα θέλει να ζήσει (σ.σ: ο θάνατος του ενός από τους δύο δίδυμους γιους). Εκείνη η στιγμή τον επηρέασε πολύ και μετά υπάρχει το αθλητικό κομμάτι. Δεν έπαιξε στην προετοιμάσια και ήταν χωρίς προπόνηση. Δεν είχα ρυθμό αγώνα. Αν μου συνέβαινε σήμερα, θα έκανα το ίδιο. Σκέφτηκα ότι στρατηγικά ήταν η καλύτερη απόφαση. Δεν ήταν εύκολη απόφαση, αλλά η ομάδα έρχεται πρώτη. Θα μπορούσε να είχε μπει ως αλλαγή απέναντι στην Ελβετία, αλλά το παιχνίδι πήγε τόσο καλά που στο επόμενο παιχνίδι δεν είχε νόημα να αλλάξω την ομάδα . Την ημέρα του παιχνιδιού, το πρωί, όταν πήγα να του εξηγήσω ότι δεν θα παίξει και γιατί δεν θα παίξει, με παρεξήγησε. Καταλαβαίνω την αντίδρασή του. Από την πλευρά μου, η σχέση είναι το ίδιο και μου είναι ακόμα σαν γιος ή μικρός αδερφός».