Με εννέα Ολυμπιακά μετάλλια και οκτώ φορές παγκόσμιος πρωταθλητής, ο Καρλ Λιούις είναι δικαιωματικά ένας από τους «θρύλους» του παγκόσμιου αθλητισμού και ειδικότερα του στίβου.
Από τις αρχές της δεκαετίας του 1980, το ταλέντο του έγινε γνωστό ανά την υφήλιο, αλλά δεν συμμετείχε στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Μόσχας το 1980, λόγω του αμερικανικού μποϊκοτάζ εν μέσω του «Ψυχρού Πολέμου». Τέσσερα χρόνια αργότερα, στους Ολυμπιακούς Αγώνες του....
Λος Άντζελες, ο Λιούις ισοφάρισε την θρυλική επίδοση του Τζέσι Όουενς από τους Αγώνες του Βερολίνου το 1936, κατακτώντας τέσσερα χρυσά μετάλλια (100 μ., άλμα εις μήκος, 200 μ. και 4Χ100 μ.).Στην κορυφαία διοργάνωση, που φιλοξενήθηκε το 1988 στην Σεούλ, ο Αμερικανός υπεραθλητής, κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στα 100 μ. -μετά τον αποκλεισμό του Καναδού Μπεν Τζόνσον για ντόπινγκ- και το αργυρό μετάλλιο στα 200 μέτρα.
Στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Βαρκελώνης (1992), ανέβηκε και πάλι στο πρώτο σκαλί του βάθρου, ως μέλος της ομάδας σκυταλοδρομίας 4Χ100, αλλά και στο άλμα εις μήκος, νικώντας τον Μάικ Πάουελ για τρία εκατοστά.
Ταλαιπωρημένος από τραυματισμούς στα χρόνια που ακολούθησαν, ο Λιούις, επέστρεψε στους αγωνιστικούς χώρους το 1996, για μία τελευταία διοργάνωση Ολυμπιακών Αγώνων. Στα 35 του πιά και εκμεταλλευόμενος τους τραυματισμούς των ανταγωνιστών του, ολοκλήρωσε την Ολυμπιακή του διαδρομή, με το ένατο και τελευταίο του χρυσό μετάλλιο, στο άλμα εις μήκος, που ήταν το τέταρτο διαδοχικό στο ίδιο αγώνισμα, επίτευγμα εξαιρετικά σπάνιο.