..έγραψε η κυρία Σοφία ΜούτσουΚάποιοι/ες εκ των φίλων μου δεν απορούν όμως. Τον στηρίζουν, τον χειροκροτούν και τον θεωρούν αδικημένο. Και φυσικά θεωρούν ότι αυτός μπορεί να ρίξει τον Μητσο@άκη. Να ρίξει νερό στο μύλο του μπορεί, να τον ρίξει από την καρέκλα του ασφαλώς όχι. Μάντης δεν είμαι, αλλά όταν ο άνθρωπος δεν έχει τιμόνι, το καράβι πάει στην ξέρα. Και το τιμόνι στην πολιτική είναι οι θέσεις και τα όρια. Ας μην κάνω όμως άλλες αναφορές γιατί δεν θέλω να γεμίσω κανενός το κεφάλι.
Στο κάτω κάτω ο καθένας είναι ελεύθερος να κάνει ό,τι.... του κόψει η γκλάβα του. Και το αντίτιμο δικό του φυσικά.
Θα παρακαλέσω όμως, όσο κι αν συμπαθώ κάποια πρόσωπα, να αποχωρήσουν από το προφίλ μου, μόνα τους, γιατί θα αρχίσω τις διαγραφές για την ψυχική μου υγεία.
Δεν δικαιολογείται η άγνοια, ούτε συγχωρείται δεύτερο ποτάμι...μας πήρε ήδη το ρέμα. Πού το βλέπω να έρχεται και μακάρι να κάνω λάθος, αλλά δεν κάνω. Από τον πολιτικό αχταρμά, από τον θυμό και την πρόκληση, από την έλλειψη πολιτικής παιδείας, ΤΙΠΟΤΑ ΚΑΛΟ ΔΕΝ ΒΓΑΙΝΕΙ.
Διαφορετικές απόψεις είναι σεβαστές, όχι όμως και αυτές που δεν ξέρουν πού πάνε και τι θέλουν ακριβώς. Αν οι απολιτίκ προσπαθούν να δημιουργήσουν πολιτική το αποτέλεσμα είναι πάντα ....ποτάμι και ρέμα, θολό και περίεργο.
Όταν άνθρωποι που κατέβηκαν με τη σημαία του ΣΥΡΙΖΑ υιοθετούν ολόκληρη την αντισύριζα ατζέντα (Μάτι κλπ) καταλαβαίνουμε ότι τα πράγματα δεν είναι καθόλου καθαρά.
Όταν ένας άνθρωπος λέει "δώστε εσείς όνομα στο κόμμα" σημαίνει ότι δεν τον ενδιαφέρει ούτε η κατεύθυνση , ούτε οι θέσεις αυτού του υπό ίδρυση κόμματος. Θα είναι δημοκρατικό; Θα είναι σοσιαλιστικό; Θα είναι δεξιό; Δηλαδή τι θα πει "δώστε εσείς όνομα στο κόμμα"; Δεν καταλαβαίνουν λοιπόν οι ψηφοφόροι ότι δεν υπάρχει γραμμή, πυξίδα, όριο;
Δεν μπορώ να πιστέψω ότι υπάρχουν άνθρωποι σκεπτόμενοι που δεν τους προβληματίζουν αυτά. Το όνομα του κόμματος είναι το πρόσημό του. Δεν είναι "Μπάτε σκύλοι αλέστε κι αλεστικά" μη δίνετε". Δεν μπορεί ένα νέο κόμμα να είναι ένας πηχτός χυλός διαφόρων ιδεών, που δεν θα εκφράζονται μέσα από συγκεκριμένες θέσεις και όργανα.
Πιστεύω ότι όλο το σύστημα παίζει τα ρέστα του να διαλύσει την περίοδο διακυβέρνησης από τον ΣΥΡΙΖΑ και να κάνει πράξη αυτό που είπαν περί "αριστερής παρένθεσης"
Αυτό θα συμπαρασύρει και πολλά άλλα πράγματα.
Αν όσοι κόπτονται για τον "αδικημένο" ενδιαφέρονται εξίσου και για την δικαίωση προσπαθειών και αγώνων ας το ξανασκεφτούν πολύ σοβαρά.
Τι αξίζει περισσότερο;
Γιατί "αυτόν που σήμερα λυπάσαι, αύριο θα τον φοβάσαι" λέει μια παλιά παροιμία. Και τότε θα είναι αργά.
Και ...έσται η δευτέρα πλάνη χείρων της πρώτης.
Ούτε συγγνώμη, ούτε συγχώρεση θα έχει.
Και μια σημείωση. Μπορεί τα παραπάνω να μη αφορούν προσωπικά, να είμαι πολύ προβληματισμένη με όσα συνέβησαν, ή να είμαι ήδη αλλού. Όμως υπάρχουν πράγματα που πρέπει να διαφυλαχθούν ως κόρη οφθαλμού. Και οι πολιτικοί πετεινοί ποτέ δεν ενδιαφέρονται για την ουσία, αλλά μόνο για τα φρου φρου και τα αρώματα...