Παρασκευή 10 Ιανουαρίου 2025

Να παραιτηθεί τώρα

Δεν χρειάζεται υποστήριξη η Ολυμπιονίκης κυρία Ειρήνη Αϊνδιλή, αλλά είναι ντροπή, κάποιοι να προσβάλλουν με την συμπεριφορά τους, όχι την Ολυμπιονίκη Ειρήνη Αϊνδιλή, αλλά τους Λαμψακιώτες με τις προσφυγικές ρίζες.
Δεν θα γράψω πολλά, γιατί τέτοιες συμπεριφορές είναι απαράδεκτες.
Δεν γνωρίζω ποια είναι η κυρία πρόεδρος του Αναξαγόρα, αλλά αυτός ο Σύλλογος έχει την δική του ιστορία. Έχει διοίκηση ο Σύλλογος και αυτή η διοίκηση οφείλει να πάρει θέση. Μόνο η παραίτηση της προέδρου θα ξεπλύνει την ντροπή κι αν δεν το κάνει, τότε θα πρέπει να κατατεθεί...... μομφή στο πρόσωπό της. Και κάτι τελευταίο. Κυρία Αϊνδιλή, το μετάλλιο θα πρέπει να μείνει σε περίοπτη θέση, στα γραφεία του Αναξαγόρα και να ζητηθεί δημόσια συγνώμη από όλους. Εμείς θα επανέλθουμε στο θέμα, αν τελικά η πρόεδρος παραμείνει στην θέση της.

Eirini Aindili
Στις 30/9/2000 κατέκτησα το χάλκινο μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σίδνεϊ. Τοτε κάποιος δημοσιογράφος γύρισε και με ρώτησε Ειρήνη που το αφιερώνεις? …και τότε γύρισα με μεγάλη περηφάνια και είπα σε όλους τους Έλληνες αλλά θα ήθελα να το αφιερώσω στους Μικρασιάτες και ειδικά στο χωριό μου την Ν.Λάμψακο-Χαλκίδας γιατί είναι το χωριό του παππού μου… του Δημήτριου Αινδιλή του ανθρώπου που ξενιτεύτηκε και ήρθε σε αυτό χωριό για να ξεκινήσει την ζωή του από την αρχή μετά την μεγάλη Μικρασιατική Καταστροφή. 
Τότε στην υποδοχή μου που έγινε στην Ν. Λάμψακο με βράβευσαν όλες οι αρχές του τόπου όπως επίσης και ο Πρόεδρος του Εξωραϊστικού Μορφωτικού Συλλόγου  ΑΝΑΞΑΓΟΡΑ και με μεγάλη μου χαρά δώρισα στον πρώτο σύλλογο της Ν.Λαμψακου που ιδρύθηκε στις 17 Δεκεμβρίου 1975 και ιδρυτικό μέλος ήταν και ο παππούς μου το πρώτο μου χρυσό μετάλλιο σαν αθλήτρια. 
Όλα αυτά τα χρόνια το μετάλλιο μου ηταν κρεμασμένο στα γραφεία του συλλόγου και οι άνθρωποι ένιωθαν μεγάλη χαρά και περηφάνια που είμαι από την Ν.Λαμψακο  μιας και τα γραφεία βρίσκονται πάνω στην οδό μου που έχουν μετὰ ονομάσει.
Με μεγάλη μου έκπληξη στεναχώρια και θυμό έμαθα ότι το μετάλλιο μου είναι πεταμένο στο τελευταίο ράφι μιας αποθήκης του συλλόγου που ανακαλύφθηκε σήμερα. Την πράξη αυτή δεν θα την σχολιάσω γιατί έγινε από την Πρόεδρο και μόνο του συλλόγου η οποία με ενημέρωσαν επίσης ότι έχει κάποια εμπάθεια προς το όνομα μου. Και απορώ? Εμπάθεια? Για πιο λόγο? Οταν πριν χρόνια επειδή ήταν εκπαιδευτικός με κάλεσε και στο νηπιαγωγείο την αθλητική εβδομάδα να μιλήσω στα παιδιά του χωριού μου? 
Κυρία Πρόεδρε του σημερινού Δ.Σ του «ΑΝΑΞΑΓΟΡΑ» θα ήθελα να σας ενημερώσω για τα παρακάτω:
1) ο ΑΝΑΞΑΓΟΡΑΣ δεν είναι κτήμα κανενός και όσοι διοικούν είναι εθελοντές χωρίς να ξεχνάτε την ιστορία αυτού του συλλόγου όπως επίσης και την Ιστορία του χωριού μας των προγόνων μας καθώς και το σεβασμό παλαιών και νέων μελών. Είναι λογικό να μην γνωρίζετε γιατί δεν έχετε ρίζες μικρασιάτικες.
2)Σας ενημερώνω ότι επι 2 θητείες ήμουν εκλεγμένη Αντιπρόεδρος αυτού του Συλλόγου και πάντα ήμουν και είμαι δεκτική σε όποια βοήθεια χρειαζεται το χωριό μου  καθώς είχα και έχω μεγάλο σεβασμό και ευθύνη απέναντι στην ιστορία του τόπου μου γιατί εμένα έτσι με δειδαξε η οικογένεια μου καθώς και οι καθηγητές μου. 
3) Ζητάω να παραδοθεί από το σύλλογο ΑΝΑΞΑΓΟΡΑ στην κοινότητα και να το κρατήσουν στα γραφεία τους ες ω του στις επόμενες εκλογές του συλλόγου θα υπάρξουν άνθρωποι που θα σέβονται άτομα και ανθρώπους που έχουν γράψει ιστορία. 
Προς το παρών μείνετε στην δική σας μικρή ιστορία.
Ειρήνη Αινδιλή