ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ
ΕΝΑΣ ΝΕΟΣ
ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ
Οι σχεδιαζόμενες αλλαγές μέσα από τις γενικολογίες και τα μεγάλα λόγια κρύβουν σκιές σχετικά με τους εργαζόμενους.
Τι θα γίνει λόγου χάρη με τις μετακινήσεις των εργαζομένων, ιδιαίτερα σε περιοχές μακρινές με τη συγχώνευση υπηρεσιών;
Τι θα γίνει με τους εργαζόμενους των Δημοτικών Επιχειρήσεων και γενικά με την εξαγγελθείσα μείωση του αριθμού των Δημοτικών Νομικών Προσώπων;
Η αντίθεσή μας λοιπόν στο σχέδιο «Καλλικράτης» δεν σημαίνει ότι υπερασπίζουμε τη σημερινή διοικητική δομή, η οποία είναι γραφειοκρατική, υπηρετεί τα μεγάλα συμφέροντα και όπου σε επίπεδο πρωτοβάθμιας αυτοδιοίκησης υπάρχουν αντιστάσεις, στραγγαλίζονται απ’ το θεσμικό-αντιδημοκρατικό πλαίσιο, τις περιορισμένες αρμοδιότητες και τους ελάχιστους πόρους.
Το ερώτημα λοιπόν δεν είναι μόνο αν είναι μικρός ή μεγάλος Δήμος.
Αν ήταν έτσι οι μεγάλοι Δήμοι δεν θα είχαν κανένα πρόβλημα. Επομένως τα προβλήματα κυρίως είναι τι αρμοδιότητες και πόρους διαθέτουν, ποιο το θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας τους, ποια η δυνατότητα παρέμβασης του λαϊκού παράγοντα και ποια η σχέση της και με ποια κρατική εξουσία. Κοντολογίς είτε μικροί είτε μεγάλοι Ο.Τ.Α. το πρόβλημα είναι ποια πολιτική καλούνται να υλοποιήσουν.
Το σχέδιο λοιπόν «Καλλικράτης» σε συνδυασμό και με το ετοιμαζόμενο εκλογικό σύστημα στοχεύει στην παγίωση του δικομματισμού και στην τοπική αυτοδιοίκηση, στον εξοβελισμό της Αριστεράς και όποιων διαφορετικών φωνών μπορεί να υπάρχουν σε επίπεδο τοπικής κοινωνίας. Οι αναγκαίες συνενώσεις πρέπει να γίνονται με τη θέληση των πολιτών, με τη θεσμοθέτηση κινήτρων και με την αναβάθμιση των προσφερόμενων υπηρεσιών, με την ενίσχυση διαδημοτικών συνεργασιών και δημιουργία υπηρεσιών που να μπορούν να ασκούν και οι μικροί Δήμοι και οι Κοινότητες όλες τους τις αρμοδιότητες. Η εκλογή όλων των οργάνων και όλων των βαθμίδων της τοπικής αυτοδιοίκησης να γίνεται με το σύστημα της απλής αναλογικής και να ενισχυθεί αποφασιστικά ο ρόλος των συλλογικών οργάνων αντί της συγκέντρωσης υπερεξουσιών στα πρόσωπα των Δημάρχων - αντιδημάρχων που μετατρέπονται πλέον σε τοπάρχες αφού θα διορίζονται από το δήμαρχο.
Όσον αφορά τις περιφέρειες, το πρόβλημα δεν είναι μόνο αιρετή ή όχι, αλλά αρμοδιότητες, πόροι και σχέση με την κεντρική εξουσία, γιατί οι νομαρχίες αποτελούν παράδειγμα προς αποφυγήν. Οι εργαζόμενοι στην Τοπική Αυτοδιοίκηση πρέπει να αντισταθούν μαζί με τους πολίτες στη βίαιη συνένωση των Δήμων, στην ισοπέδωση κάθε τοπικής ιδιομορφίας και παράδοσης και στην παράδοσή τους στα μεγάλα συμφέροντα. Να υπερασπίσουν τα δικαιώματά τους από την κατάργηση ή τη συγκόλληση των υπηρεσιών.
Για το λόγο αυτό η πλειοψηφία της Π.Ο.Ε.-Ο.Τ.Α. αντί να ταυτίζεται με την κυβέρνηση σχετικά με την αναγκαιότητα του σχεδίου «Καλλικράτης», πρέπει να αποκαλύψει την ουσία που κρύβεται στις πίσω σελίδες και να οργανώσει των αγώνα των εργαζομένων για να μην περάσουν.