ΠΑΜΕ

ομιλία στην απεργιακή συγκέντρωση 6-11-2012

Εργαζόμενοι-εργαζόμενες

Νέοι και νέες

Άνεργοι, συνταξιούχοι, μετανάστες,

συναγωνιστές αυτοαπασχολούμενοι, έμποροι, βιοτέχνες, επαγγελματίες

Χαιρετίζουμε τους χιλιάδες απεργούς που ξεπέρασαν τους εκβιασμούς και την τρομοκρατία της εργοδοσίας. Τους χιλιάδες αγωνιστές που μπήκαν μπροστά στην οργάνωση κι αυτής της μάχης, αντιπαλεύοντας τις δυσκολίες και τα εμπόδια που έβαλε η κυβέρνηση και τα κόμματα του κεφαλαίου.

Χαιρετίζουμε τους νέους και τις νέες που πυκνώνουν καθημερινά τις ....
γραμμές μας, το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, το ΠΑΜΕ. Σε αυτούς ανήκει το μέλλον της υπόθεσής μας, της ανασύνταξη του κινήματος, με συνδικάτα ταξικά προσανατολισμένα, απεγκλωβισμένα από τους εργατοπατέρες, από την επιρροή της εργοδοσίας και του κράτους, διαλύοντας την αυταπάτη της ταξικής συνεργασίας που τόσο ακριβά έχει κοστίσει στο συνδικαλιστικό κίνημα.

Έχουμε μπροστά μας ακόμα πολύ δρόμο και πολλούς αγώνες για να γίνει το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα δύναμη ανατροπής, δύναμη που σε συμμαχία με τους αυτοαπασχολούμενους και τη φτωχή αγροτιά θα σαρώσει μνημόνια και αφεντικά και θα ανοίξει τον δρόμο για ανάπτυξη με κριτήριο την ευημερία του λαού.

Δεν θα κουραζόμαστε να το λέμε:

Έξοδος από την κρίση που να υπηρετεί και τα μονοπώλια και το λαό δεν υπάρχει. Όσοι υποστηρίζουν κάτι τέτοιο λένε ψέματα. Σπέρνουν αυταπάτες, κοιμίζουν το λαό.

Ή εμείς ή τα μονοπώλια, ή με το λαό, ή με τα μονοπώλια.

Αυτό το ζήτημα έχει τεθεί μπροστά μας. Ενδιάμεσες λύσεις δεν υπάρχουν.

Σήμερα δίνουμε την μάχη να μην ψηφιστούν τα νέα Βαρβάρα μέτρα που μας οδηγούν στην εξαθλίωση και την μεγαλύτερη εκμετάλλευση.

Όσοι ψηφίσουν τα μέτρα θα έχουν μεγάλη ευθύνη απέναντι μας και θα δώσουν λογαριασμό.

Για το ταξικό εργατικό κίνημα δεν υπάρχει άλλη προοπτική παρά μόνο ο αγώνας για άλλο δρόμο ανάπτυξης.

Ανάπτυξη που ωφελεί το λαό και όχι τα μονοπώλια.

Ανάπτυξη που θα αξιοποιήσει όλες τις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας με το λαό αφέντη χωρίς τις δεσμεύσεις της Ε.Ε, με κοινωνικοποίηση των μεγάλων μονοπωλίων.

Αυτή είναι η γραμμή μας και από αυτή δεν κάνουμε πίσω. Με αυτή τη γραμμή προσπαθούμε να πείσουμε τους εργατοϋπάλληλους και το λαό.

Σε ενότητα σε αυτή τη γραμμή καλούμε όλους και όλες που έχουν απογοητευτεί, έχουν αηδιάσει από τις κυβερνητικές και συνδικαλιστικές πλειοψηφίες και αναζητούν διέξοδο.

Ως τότε θα δίνουμε τη μάχη, σε κάθε χώρο δουλειάς σε κάθε γειτονιά, να μην περάσουν τα μέτρα.

Να μην βρεθεί κανείς άνεργος, απολυμένος, απλήρωτος μόνος του απέναντι στον εργοδότη και τους μηχανισμούς του.

Να μην μείνει κανείς χωρίς ρεύμα, νερό.

Με οργάνωση, αλληλεγγύη και συμπαράσταση να φροντίσουμε για ένα τσουκάλι φαί και τα απαραίτητα φάρμακα, την ιατρική-νοσοκομειακή περίθαλψη σε όποιον τα έχει ανάγκη.

Να συνεχίσουμε την προσπάθεια να περάσει το ζήτημα της προστασίας των ανέργων μέσα στην αγωνιστική πάλη των ίδιων των Συνδικάτων.

Μόνο έτσι θα μπορέσει ο άνεργος να βοηθήσει και να βοηθηθεί. Αυτή είναι η γνήσια ταξική αγωνιστική αλληλεγγύη.

Έχουμε χορτάσει συνάδελφοι από λόγια που υπόσχονται το ξεπέρασμα της κρίσης με το ένα ή το άλλο μείγμα πολιτικής. Τη μια ή την άλλη κυβέρνηση. Από καλύτερες διαπραγματεύσεις με την Ε.Ε.

Ξέρουμε, κι αυτοί το ξέρουν, ότι δεν μπορεί να σταθεί φιλολαϊκή πολιτική μέσα στην Ε.Ε

Δεν μπορεί να δέχεσαι την παραμονή στην Ε.Ε και να λες ότι "θα ακολουθήσω φιλολαϊκή πολιτική".

Δεν μπορεί να αφήνεις την οικονομία στους καπιταλιστές, στα μονοπώλια και μετά να σφυρίζεις αδιάφορα ή να βγάζεις επαναστατικές κορώνες όταν:

Σταματάνε την παραγωγή και θέλουν να μειώσουν τις μέρες δουλειάς στο Τσιμεντάδικο.

Σταματάνε την παραγωγή στην ΙΝΤΕΡΚΕΜ και κρατάνε απλήρωτους τους εργάτες.

Κάνουν μειώσεις μισθών και απολύσεις στην ΤΕΜΠΟ, στη ΣΕΛΜΑΝ σε δεκάδες άλλους χώρους δουλειάς.

Διαλύουν το Νοσοκομείο και συνολικά τις παροχές υγείας – πρόνοιας.

Διαλύουν τα σχολεία και ακριβοπληρώνουμε την αμάθεια των παιδιών μας.

Όταν συνολικά αυτοί επιβάλλουν πόσο και πώς θα δουλεύει ο εργάτης, πόσο θα πληρώνεται, τι θα τρώει, πώς θα ζει.

Και τέλος δεν μπορεί να χωρίζει κανείς το χρέος σε νόμιμο και μη νόμιμο, όταν αυτό δημιουργήθηκε και γιγαντώνεται για να στηριχτούν τα κέρδη της πλουτοκρατίας.

Αυτή τη λογική στηρίζει σήμερα η πλειοψηφία του ΕΚΕ και ορισμένοι συνδικαλιστές σε σωματεία.

Ποια σχέση μπορεί να έχει το κίνημα με τέτοιες απόψεις και πολιτικές που σκορπούν αυταπάτες και ψεύτικες ελπίδες ότι μπορεί να βρεθεί φιλολαϊκή έξοδος από την κρίση μέσα στη λυκοσυμμαχία που λέγεται ΕΕ, όπου οι συνθήκες και τα μνημόνια αποτελούν την κυρίαρχη πολιτική;

Συνάδελφοι, Συναδέλφισσες,

εδώ θα κριθούν όλα, στον αγώνα και στην επιλογή που κάνει κανείς. Να είναι με το Μάνεση ή με τους χαλυβουργούς, να είναι με το κεφάλαιο ή με τους εργάτες.

Συγκυβέρνηση και Ε.Ε ομολογούν μέσα από το πολυνομοσχέδιο, ιδιαίτερα και από το σχέδιο του Κρατικού Προϋπολογισμού ότι η οικονομική καπιταλιστική κρίση θα συνεχιστεί με αμείωτους ρυθμούς και το 2013, που θα φέρει νέα αντιλαϊκά - αντιδραστικά πακέτα μέτρων, νέες επιθέσεις ενάντια στους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα:

Τα βάσανα για την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα δεν έχουν τελειωμό.

Ποιος μπορεί να διαφωνήσει ότι πρέπει να αντιπαλέψουμε τη μείωση των συντάξεων, την αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης, την κατάργηση των δώρων, τις νέες μειώσεις στις κοινωνικές παροχές, στους μισθούς και τις αποζημιώσεις, την αύξηση της φορολογίας, τις ιδιωτικοποιήσεις;

Το λέμε ξανά και ξανά. Όποια κυβέρνηση κι αν αναλάβει να διαχειριστεί τον καπιταλισμό, όποια μέτρα κι αν πάρει, όποιο μίγμα πολιτικής κι αν επιλεγεί, όσο θα αναγνωρίζουν το χρέος και την συμμετοχή της χώρας στην Ε.Ε, όσο θα αναγνωρίζουν ως κυρίαρχους στην οικονομία τους μονοπωλιακούς ομίλους, θα έχουμε το ίδιο και χειρότερο αποτέλεσμα.

Κι από την άλλη. Όσο κυριαρχούν τα ντόπια και ξένα μονοπώλια στην οικονομία, τόσο το χρέος θα μεγαλώνει, προκειμένου να ενισχύεται η κερδοφορία τους, να επιδοτούνται οι επενδύσεις τους από τον πλούτο που παράγει η τάξη μας, από την εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας.

Δεν υπάρχει περίπτωση να επανέλθουν οι συντάξεις, τα ασφαλιστικά και κοινωνικά δικαιώματα εκεί που ήταν πριν 2 και 3 χρόνια με καμιά κυβέρνηση, αν δεν οργανωθούμε και δεν παλέψουμε για βαθιές ανατροπές στο επίπεδο της οικονομίας και εξουσίας.

Σε όλους αυτούς που ξεκίνησαν με το μνημόνιο ή χάος για να φτάσουν από την κατάργηση, στην ακύρωση και μετά στην επαναδιαπραγμάτευση τους λέμε ένα:

Δεν υπάρχει περιθώριο διαπραγμάτευσης μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Τα κόμματα που είναι δεμένα με ισχυρούς δεσμούς στο άρμα αυτής της καπιταλιστικής Ένωσης δεν το προβάλλουν με αφέλεια.

Λένε χοντρά ψέματα για αυτό και είναι επικίνδυνοι.

Η αποδοχή της όποιας διαπραγμάτευσης θα φέρει νέα μέτρα. Όλα για την διασφάλιση της κερδοφορίας των μονοπωλίων και των δανειστών. ΕΕ με ή χωρίς ευρώ σημαίνει αναγνώριση του χρέους, σημαίνει αποδοχή αυτής της πολιτικής που φέρνει μονάχα εξαθλίωση.

Υπάρχει πλέον μεγάλη εμπειρία στο κίνημα. Σε κάθε κλάδο γνωρίζουμε πολύ καλά τι συμβαίνει. Όποιον κλάδο κι αν σηκώσεις θα βρεις από κάτω τα γερά θεμέλια αυτού του συστήματος, την κυριαρχία των μονοπωλίων.

Ποιοι σήμερα κάνουν κουμάντο στα τρόφιμα, στο εμπόριο, στην ενέργεια, στις τηλεπικοινωνίες, στις μεταφορές, σε ό,τι έχει απομείνει από βαριά βιομηχανία; Ποιος διαφεντεύει τον τουρισμό, επισιτισμό, επιβάλλοντας ποιοι και πόσοι θα κάνουν διακοπές, με τι όρους και που;

Μια χούφτα πλουτοκράτες, που τα κεφάλαιά τους τις περισσότερες φορές διαπλέκονται σε τέτοιο βαθμό που δεν ξεχωρίζει κανείς ποιος έχει τι. Τραπεζίτες, μεγαλοκατασκευαστές, ξενοδόχοι, εφοπλιστές, βιομήχανοι όλοι τα κατέχουν όλα.

Για την υπεράσπιση των συμφερόντων τους, για το κέρδος τσακίζουν μέσω της Ε.Ε και των κυβερνήσεων τους την εργατική τάξη, στραγγαλίζοντας και το τελευταίο μερίδιο αγοράς που απέμεινε στους εκατοντάδες χιλιάδες αυτοαπασχολούμενους, μικρομάγαζα, εμποροβιοτέχνες.

Συναδέλφισσες και συνάδελφοι

Η υπεράσπιση αυτών των συμφερόντων των καπιταλιστών περνάει μέσα από τα στηρίγματά τους στο κίνημα. Τον κυβερνητικό και εργοδοτικό συνδικαλισμό. Τις πλειοψηφίες στα σωματεία, τα Εργατικά Κέντρα και τις Ομοσπονδίες, τη ΓΣΕΕ, την ΑΔΕΔΥ, που σκοπό έχουν να δένουν πισθάγκωνα το κίνημα, να το αφοπλίζουν, να το σέρνουν στη στρούγκα των αφεντικών.

Τα ορφανά του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ στο συνδικαλιστικό κίνημα, μετά τη χρεοκοπία των κομμάτων τους, ψάχνουν τρόπους μαζί με τους συνδικαλιστές της ‘’κυβερνώσας αριστεράς’’ του ΣΥΡΙΖΑ να παραμείνει η ίδια κατάσταση. Να φτιαχτεί ο λεγόμενος ‘’νέος πόλος’’ που θα είναι ‘’επαναστατικός’’ και φασαριόζος στη φρασεολογία, ίσως και στις μορφές του αγώνα, αλλά από περιεχόμενο θα είναι η ίδια σούπα διαχείρισης της εξαθλίωσής μας!

Τέτοια σωματεία θέλουν οι εργοδότες, τέτοιους συνδικαλιστές εκπαίδευσε η ακαδημία της ΓΣΕΕ. Με τέτοιους όρους, όρους ταξικής συνεργασίας και πλήρους παράδοσης στις ορέξεις του κεφαλαίου θέλουν να επανιδρύσουν το κίνημα, ως δήθεν απάντηση στη "χρεοκοπημένη" ΓΣΕΕ. Θέλουν να διαμορφώσουν εργατικό λαϊκό κίνημα κομμένο και ραμμένο στη στήριξη της στρατηγικής τους που να χειραγωγεί εργατικές, λαϊκές δυνάμεις, να τις ενσωματώνουν στο σύστημα, να εμποδίζουν την όξυνση της ταξικής πάλης. Αυτό το σκοπό εξυπηρετεί και η γνωστή πλέον πρόταση του Α. Κολλά, πρώην στελέχους της ΠΑΣΚΕ και σήμερα της Αυτ. Παρ. για την αντικατάσταση των σωματείων με εργασιακά συμβούλια.

Την προηγούμενη Πέμπτη το ΕΚΕ κάλεσε σύσκεψη σωματείων. Θα θέλαμε να αναφερθούμε σε αυτό, όχι για αυτή καθ’ αυτή τη σύσκεψη, αλλά γιατί αυτά που ειπώθηκαν νομίζουμε πως είναι αποκαλυπτικά και χρήσιμα, είναι αυτά που οι συμβιβασμένοι δουλεύουν μέσα στην εργατική τάξη και τους χώρους δουλειάς.

Στη σύσκεψη έγινε μεγάλη επίθεση στις δυνάμεις του ΠΑΜΕ σε σχέση με την ενότητα! Σύσσωμοι και σε συγχορδία συνδικαλιστές του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ μας κούνησαν το δάχτυλο!

Γιατί λέει δεν πάμε μαζί στις συγκεντρώσεις!

Με ποιους να πάμε μαζί συνάδελφοι;

Με αυτούς που συχνοτίζονται με τον Αναγνωστάκη, τον κυβερνητικό δηλαδή βουλευτή της ΔΗΜΑΡ; Που τον σέρνουν στους χώρους δουλειάς που αντιμετωπίζουν τεράστια προβλήματα δήθεν γιατί ενδιαφέρεται, δήθεν γιατί δεν ξέρει τίποτα για το έγκλημα; Να θυμίσουμε ότι ο συγκεκριμένος βουλευτής, και δεν είναι προσωπικό, έχει να κάνει με τον πολιτικό του φορέα, πριν λίγο καιρό σε ομιλία του στη βουλή ταύτισε τους αγώνες με τις προβοκάτσιες λέγοντας ότι οι απεργοί ναυτεργάτες και ξενοδοχοϋπάλλλοι κάνουν ζημιά στον τουρισμό όπως οι κουκουλοφόροι προβοκάτορες. Επίσης πριν τις δεύτερες εκλογές δήλωνε πως η ΔΗΜΑΡ δεν πρόκειται να γίνει ‘’αριστερό άλλοθι’’ σε συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ – ΝΔ….. Τα σχόλια δικά σας…..

Με αυτούς πρέπει να πάει το κίνημα συνάδελφοι;

Πρέπει το κίνημα να ακολουθήσει την ηγεσία του ΕΚΕ που διαχρονικά ζυμώνει στο ΣΕΛΜΑΝ, την ΤΕΜΠΟ, την ΙΝΕΡΚΕΜ και σε άλλους χώρους δουλειάς τη λογική του μικρότερου κακού; Μα αυτή η λογική είναι που αφοπλίζει τους εργάτες!

Πρόσφατα η πλειοψηφία του ΕΚΕ έβγαλε ανακοίνωση επειδή ο Γαληνός επέβαλε 1 μέρα εργασίας στους εργαζόμενους…. Η ‘’ανατρεπτική’’ τους πρόταση ήταν να επιστρέψουν όλοι οι εργαζόμενοι των σωματείων της Εύβοιας τις εκπτωτικές κάρτες της συγκεκριμένης αλυσίδας! Οι εργαζόμενοι στο Γαληνό πεινάνε με το 1 μεροκάματο τη βδομάδα! Δεν τους λέει τίποτα η επιστροφή των καρτών! Δουλειά και μεροκάματο θέλουν!

Με αυτούς να πάμε;

Με αυτούς που πριν δυο χρόνια κάνανε συσκέψεις με το Νομάρχη τότε του ΠΑΣΟΚ για να πάρει τα Ατλάντικ ο Γαληνός; Μέχρι και κινητοποιήσεις έβαλαν τους εργαζόμενους των Ατλάντικ να κάνουν για να πάρει τα μαγαζιά ο ‘’ντόπιος ευεργέτης’’ όπως έλεγαν!

Ή με τους άλλους, τους όψιμους επαναστάτες του ΣΥΡΙΖΑ, που καλλιεργούν ειδικά στους δασκάλους και τους καθηγητές τη λογική του να μη χάσουμε μεροκάματο, να μην κάνουμε απεργίες αλλά απογευματινά συλλαλητήρια; Που στους Δήμους προωθούν τη μορφή της ‘’κατάληψης’’, δηλαδή να καθόμαστε μέσα στο χώρο δουλειάς, να τον κρατάμε κλειστό αλλά το μεροκάματο να πέφτει; Που αυτό το διάστημα σέρνουν το στέλεχός τους από την Ομοσπονδία Ιδιωτικών υπαλλήλων σε κάθε χώρο δουλειάς που έχει πρόβλημα, αυτόν δηλαδή που στη συγκεκριμένη ομοσπονδία έχει υπογράψει μειώσεις 6.7%!

Τα παραδείγματα είναι ατέλειωτα…..

Και ρωτάμε στη σύσκεψη: ‘’Εντάξει συνάδελφοι, ενότητα…. Και τι θα ζητάμε’’;

‘’ανατροπή της κυβέρνησης, όπως και των δύο προηγούμενων’’ απαντάνε

‘’τι κυβέρνηση δηλαδή’’ ξαναρωτάμε

‘’της αριστεράς απαντάνε κάποιοι’’!!!

Εκεί αποκαλύπτονται!

Ποια κυβέρνηση, ποιας ‘’αριστεράς’’ θα πείσει τη ΛΑΦΑΡΖ να δουλέψει το τσιμεντάδικο και να μην κάνει εκ’ περιτροπής;

Ποια κυβέρνηση ποιας ‘’αριστεράς’’ θα βρει το βιομήχανο της ΙΝΕΡΚΕΜ και θα τον αναγκάσει να δουλέψει το εργοστάσιο και να πληρώσει τους εργαζόμενους;

Ποια κυβέρνηση ποιας ‘’αριστεράς’’ θα ξαναπάρει τους απολυμένους της ΣΕΛΜΑΝ; Θα ανοίξει την ΙΝΕΤΕΑΛ, τη ΒΕΤ, τη ΜΗΧΑΝΙΚΗ και δεκάδες άλλες επιχειρήσεις;

Ποια κυβέρνηση ποιας ‘’αριστεράς’’, ποια διαχείριση μπορεί να σταματήσει τον εφοπλιστή, τον ξενοδόχο, τον μεγαλέμπορα να απομυζεί από τον εργάτη τον κόπο του, να τον απολύει, να κλείνει την επιχείρηση, να μεταφέρει τις δραστηριότητές του ανάλογα με το που θα έχει μεγαλύτερο ποσοστό κέρδους;

Καμία απάντηση, και αυτό είναι λογικό!

Για αυτό λοιπόν συνάδελφοι με αυτούς το ξεκαθαρίζουμε ακόμα μια φορά: δεν είχαμε, δεν έχουμε, ούτε ποτέ θα έχουμε καμία σχέση!

Και να είναι καθαρό συνάδελφοι. Δεν τους έπιασε ξαφνικά ο πόνος για την ενότητα γενικά και αόριστα.

Αυτό που τους ανησυχεί και τους πονά η δουλειά από τα κάτω των ταξικών Συνδικάτων. Τους δημιουργεί εμπόδια η αποκάλυψη του ρόλου τους ως δούρειος ίππος και Πέμπτη φάλαγγα στο κίνημα. Τους δυσκολεύει το κέρδισμα συνειδήσεων με τη γραμμή ρήξης και ανατροπής αυτού του σάπιου συστήματος. Αυτό δεν μπορούν να το αντιπαλέψουν. Όταν ο εργάτης κατανοεί τη θέση του στην παραγωγή, όταν αποφασίζει να πάρει στα χέρια του την υπόθεση της υπεράσπισης της ίδιας του της ζωής, όταν απορρίπτει την δια αντιπροσώπων, γραφειοκρατών εκπροσώπηση των συμφερόντων του, όταν βάζει μπροστά της ανάγκες του κι όχι τα κέρδη του αφεντικού, τότε το κίνημα περνά από την υποχώρηση και την άμυνα, στην αντεπίθεση.

Κι όσο τους μπαίνουν εμπόδιο οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ, όσο μεγαλώνει η διαπάλη στους χώρους δουλειάς για το τι σωματεία θέλουμε, τι κίνημα θέλουμε, τόσο θα λυσσάνε πραγματικά όταν οι εργαζόμενοι θα τους γυρνούν την πλάτη.

Σε αυτή την κατεύθυνση σήμερα οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ βρέθηκαν σε δύο εργασιακούς χώρους, στη Σύνκο και την Τέμπο. Στη Σύνκο όπου ο πρόεδρος είναι και εκλεγμένος στη διοίκηση του ΕΚΕ με την ΠΑΣΚΕ το σωματείο πήρε απόφαση να μην κάνει απεργία. Στο κάλεσμα που έκαναν οι δυνάμεις του συνδικάτου Τροφίμων Ποτών στους εργάτες να απεργήσουν, ο αντιπρόεδρος του σωματείου βγήκε ανοιχτά και προέτρεπε τους εργάτες και τις εργάτριες να μπουν να δουλέψουν. Στην Τέμπο το σωματείο πήρε απόφαση για απεργία μόνο για τη δεύτερη μέρα. Κι εκεί οι συνδικαλιστές με σκυμμένο το κεφάλι και κάτω από την παρουσία των δυνάμεων του ΠΑΜΕ, έκαναν νόημα στους εργάτες και τις εργάτριες να μπούνε μέσα. Σημειώνουμε ότι μέλος της διοίκησης του σωματείου ήταν στην προηγούμενη διοίκηση του ΕΚΕ, επίσης εκλεγμένος με την ΠΑΣΚΕ.

Αυτοί λοιπόν οι συνδικαλιστές μπορεί να έρχονται σε συσκέψεις σωματείων και να βγάζουν επαναστατικές κορώνες. Εμείς δε θα σταματήσουμε να αποκαλύπτουμε τον ξεπουλημένο ρόλο τους με κάθε ευκαιρία! Δε θα τους αφήσουμε σε χλωρό κλαρί!

Εμείς από τη μεριά μας δεν τσουβαλιάζουμε όλους τους συνδικαλιστές ή τους εργαζόμενους. Δε τους λέμε όλους ξεπουλημένους, επειδή μέχρι τώρα δεν έχουμε συναντηθεί κάτω από τις σημαίες του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος.

Αντιλαμβανόμαστε ότι πολλοί είναι ειλικρινείς και τίμιοι συνδικαλιστές, δεν ξεπουλάνε τα ταξικά συμφέροντα. Με όλους αυτούς ανοίγουμε ειλικρινή συζήτηση. Ανοιχτά. Σταράτα. Και τους καλούμε σε πραγματική ταξική ενότητα. Κανείς τίμιος συνδικαλιστής και εργαζόμενος δεν έχει σήμερα καμιά δουλειά με αυτές τις ηγεσίες όπως αυτή της πλειοψηφίας του ΕΚΕ. Η ενότητα σε αυτή τη λογική και πρακτική σημαίνει ενότητα για τη συνέχιση της καταστροφής της εργατικής τάξης! Εμείς διαλέγουμε την ενότητα για την ανατροπή του συστήματος που καταστρέφει την εργατική τάξη!

Συναδέλφισσες και συνάδελφοι

Αντιλαμβανόμαστε από όλα αυτά που προαναφέρθηκαν ότι με τέτοιους αντιπάλους (βιομήχανους, εφοπλιστές, ΕΕ, κυβερνήσεις, συμβιβασμένους συνδικαλιστές) θες κίνημα που να δίνει μάχες, να οργανώνει από τα κάτω, να μπολιάζει συνειδήσεις, να εντάσσει στη δράση νέους και νέες από τις σχολές, γυναίκες και μετανάστες.

Θες κίνημα που να ερμηνεύει τις εξελίξεις, να παίρνει υπόψη τον αντίπαλο και την τακτική του.

Θες κίνημα που να μην αδιαφορεί για τις μεταλλάξεις κάποιων συνδικαλιστών της ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ σε κάτι δήθεν πιο προοδευτικό, καταγγελτικό για τα κόμματά τους, για τον ίδιο το ρόλο της ΓΣΕΕ.

Να μπορείς να ξεχωρίσεις τον βρώμικο, τον ύπουλο, τον ευκαιριακό, από αυτόν που έκανε το βήμα να χειραφετηθεί από τα κόμματα και τις παρατάξεις του κεφαλαίου, να αλλάξει πλεύση, να συνταχτεί με το τ.σ.κ.

Η τύχη των αγώνων θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό από την αντοχή μας και τη μαζικότητα των μαχών που δίνουμε και θα δώσουμε.

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι

Με καλύτερους όρους δίνουμε τη μάχη να μην περάσουν τα μέτρα, όπως παλέψαμε ως τα σήμερα να μην υλοποιηθούν αυτά που πέρασαν. Αυτό προϋποθέτει παλλαϊκό ξεσηκωμό, ταρακούνημα πραγματικό, αυτών που ετοιμάζονται να τα ψηφίσουν, αυτών που τα έχουν από καιρό σχεδιάσει και παραγγείλει περιμένοντας την κατάλληλη ευκαιρία. Αν δεν περάσουν θα είναι μια σημαντική πρώτη νίκη, που όμως θα χαθεί, θα γίνει σύντομα ήττα, αν δεν μπολιαστεί ο αγώνας της εργατικής τάξης με τη συμμαχία της, με τους αυτοαπασχολουμένους, με τη φτωχή αγροτιά με το καθολικό αίτημα για αποδέσμευση από την ΕΕ, για μονομερή διαγραφή του χρέους.

Κλιμακώνουμε τον αγώνα για να μην μείνει ο λαός απλώς παρακολουθητής των εξελίξεων αλλά να τις δημιουργήσει.. Συνεχίζουμε σήμερα πιο αποφασιστικά μέσα κι έξω από τους χώρους δουλειάς να πείσουμε όσους δίστασαν, λύγισαν από την τρομοκρατία, παραπλανήθηκαν από τα διλήμματα, να βρεθούν αύριο μαζί μας εδώ στην Πλατεία Αγοράς στις 7 το απόγευμα.

Αυτά έχουμε να καταθέσουμε σαν ταξικό κίνημα για συζήτηση σε όσους εργαζόμενους καλοπροαίρετα έχουν την ίδια αγωνία με μας για το αποτέλεσμα. Τον αγώνα που δίνουμε φέρνουμε ως παράδειγμα μαζί με τις αδυναμίες του, αλλά και τις τεράστιες δυνατότητες.

Αυτά έχουμε να τρίψουμε στα μούτρα των υποταγμένων συνδικαλιστικών ηγεσιών αλλά και όσων πιστεύουν ότι με μεγάλα λόγια και επαναστατικές κορώνες από τα γραφεία και τα μπαλκόνια θα φέρουν τα πάνω κάτω.

Συναδέλφισσες και συνάδελφοι

Καλούμε και από τη σημερινή συγκέτρωση κάθε εργατοϋπάλληλο, άνεργο, συνταξιούχο:

Πίστεψε στη δύναμή σου, φέρε τα πάνω-κάτω

Τιμή και ευθύνη είναι ο μαχητικός αγώνας, η περηφάνια, η πίστη ότι θα νικήσεις.

Η επιτυχία της σημερινής και αυριανής απεργίας πρέπει να τους τρομάξει!

Να μη χαθεί ούτε ένα λεπτό! Χωρίς καμιά καθυστέρηση, συνεχίζουμε με οργάνωση, αποφασιστικότητα, μέσα από συνελεύσεις και συλλογικές αποφάσεις, να γνωρίσουν πρωτόγνωρη επιτυχία οι ταξικοί αγώνες που έρχονται!

Τίποτα δεν τελείωσε αν δεν πούμε εμείς την τελευταία λέξη!

Εμείς έχουμε τη δύναμη. Εμείς θα τους ανατρέψουμε!