ΟΓΕ- Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδος Ομάδα Γυναικών Κύμης και Περιχώρων

Πρόσκληση
Η Ομάδα Γυναικών Κύμης και Περιχώρων σας προσκαλεί στην εκδήλωση- προβολή της ταινίας “Harlan County” που διοργανώνει για να τιμήσει την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας
Τετάρτη, 9-3-2016 Εργατική Εστία Κύμης Ώρα 20.00
Στο χώρο θα συγκεντρωθούν με ευθύνη της ομάδας, υλικά πρώτης ανάγκης για τους πρόσφυγες.
8 Μάρτη 2016: Αγωνιζόμαστε για τις σύγχρονες ανάγκες μας στην Κοινωνική Ασφάλιση, στην προστασία της μητρότητας, στην εργασία. Για ζωή χωρίς φτώχεια, ανεργία, πολέμους, προσφυγιά.
Εργαζόμενες, άνεργες, αυτοαπασχολούμενες, αγρότισσες, μετανάστριες, νέες,
Η φετινή 8η Μάρτη να γίνει σταθμός στην κλιμάκωση του αγώνα....
ενάντια στα αντιασφαλιστικά σχέδια της κυβέρνησης. Να γίνει ένα ακόμα σκαλοπάτι για την ενίσχυση της πάλης ενάντια στην πολιτική που στοχεύει τα δικαιώματα στην κοινωνική ασφάλιση, τη μητρότητα, την εργασία, τον ελεύθερο χρόνο, για τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, μαζί με τους εταίρους της, με τη στήριξη των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, μας καλούν να ξεχάσουμε την 5ετή διαφορά στα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης αντρών και γυναικών, τα συνταξιοδοτικά δικαιώματα των γυναικών στα ΒΑΕ. Να διαγράψουμε από τη μνήμη μας εργασιακά, ασφαλιστικά δικαιώματα και να συμβιβαστούμε με την ευέλικτη, ανασφάλιστη και κακοπληρωμένη δουλειά με «ημερομηνία λήξης». Να δουλεύουμε στο εργοστάσιο, στο γραφείο, στο μαγαζί, στο χωράφι χωρίς κανένα μέτρο προστασίας της υγείας μας.
Οι δικές μας απώλειες σε δικαιώματα και κατακτήσεις έγιναν κέρδη για τους μεγαλοεπιχειρηματίες. Στο βωμό των δικών τους συμφερόντων θυσιάζονται οι δικές μας ανάγκες, θυσιάζονται ακόμη και ανθρώπινες ζωές – οι δικές μας ζωές! Η πολιτική που συσσωρεύει σε εμάς φτώχεια κι ανεργία, ανασφάλεια για τα παιδιά και όλη την οικογένειά μας, γεννά τον πόλεμο και την προσφυγιά.
Σε αυτές τις συνθήκες, καμιά γυναίκα του καθημερινού μόχθου δεν περισσεύει. Από τη δική μας συμμετοχή στην οργάνωση και πάλη κόντρα στους εκμεταλλευτές μας εξαρτάται το μέλλον το δικό μας και των παιδιών μας.
Από εμάς εξαρτάται αν θα επιτρέψουμε να ζουν τα παιδιά μας, η νέα γενιά, χωρίς δικαιώματα, με τα «ψίχουλα» που πέφτουν από το τραπέζι των εκμεταλλευτών μας. Από εμάς εξαρτάται αν θα συμβιβαστούμε με τις απανωτές απώλειες σε μισθούς, συντάξεις, στο λαϊκό εισόδημα, διαλέγοντας το «σκοινί» που θα κρεμάσουν την ευημερία μας… Θα μείνουμε με σταυρωμένα χέρια, απλώς παρακολουθώντας το ΝΑΤΟ, την ΕΕ και την κυβέρνηση να εμπλέκουν το λαό μας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, που γεννούν κινδύνους για νέα γενικευμένη πολεμική αναμέτρηση στην περιοχή μας;…
Με αγωνιστική δράση και λαϊκή αλληλεγγύη, με τη δική μας κοινωνική συμμαχία, να επιβάλουμε τη θέληση και το δίκιο μας, τα σύγχρονα δικαιώματά μας.
Ο αγώνας των εργατριών στα υφαντουργεία και τα ραφτάδικα της Ν. Υόρκης στις 8 του Μάρτη του 1857, που σήκωσαν ανάστημα απέναντι στη βαρβαρότητα της εκμετάλλευσης τους, είναι επίκαιρος και σήμερα.
Ό,τι κατακτήθηκε δεν είναι αυτονόητο…Αλλά κι ό,τι χάθηκε δεν χάθηκε για πάντα.
Χρειάζεται μαζικός και συλλογικός αγώνας για να κερδηθεί σε ανώτερο επίπεδο και ανεπίστρεπτα, σε σύγκρουση με τα μονοπώλια, τις πολιτικές ΕΕ και κυβερνήσεων.
ΖΗΤΩ Η 8η ΜΑΡΤΗ,
σύμβολο αγωνιστικής διεκδίκησης με πυξίδα τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες.
Δείχνουμε έμπρακτα την αλληλεγγύη μας
Δυναμώνουμε την αλληλεγγύη μας στους πρόσφυγες, που καθημερινά έρχονται αντιμέτωποι με θάλασσες, με φράχτες, με κυκλώματα δουλεμπόρων, με την κάθε λογής καταστολή.
Να σταματήσει τώρα το αίσχος με τους χιλιάδες πρόσφυγες, ανάμεσά τους γυναίκες, άλλες έγκυες κι άλλες με μωρά στην αγκαλιά, παιδιά ασυνόδευτα κι εφήβους, που αναγκάζονται να περπατάνε χιλιόμετρα χωρίς φαγητό, χωρίς στέγη και βασικές υποδομές υγιεινής, χωρίς πρόσβαση σε υποδομές ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης.
Να φτιαχτούν ανοιχτοί ανθρώπινοι χώροι ανοιχτής φιλοξενίας.
Να κλείσουν τα απαράδεκτα στρατόπεδα διαλογής «hot spot».
Απέναντι σ’ αυτή την κατάσταση οι εργαζόμενοι της Ελλάδας δε θα μείνουμε με σταυρωμένα τα χέρια. Δεν θα γίνουμε συνένοχοι στο έγκλημα των ιμπεριαλιστών, της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Είναι τεράστιες οι ευθύνες της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ που επιθυμεί «αναβαθμισμένο ρόλο της χώρας στην περιοχή», εμπλέκοντάς μας ακόμη πιο βαθιά στους ανταγωνισμούς των μονοπωλίων. Μυρίζει μπαρούτι και πόλεμο η ευρύτερη περιοχή και όλη η γη! Έχει ευθύνες για το προσφυγικό, για τον εγκλωβισμό των μεταναστών στη χώρα μας και τη συμμόρφωση με τους κανονισμούς του ΔΟΥΒΛΙΝΟΥ και τη ΣΕΓΚΕΝ. Έχει μεγάλες ευθύνες για την παρουσία του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο που δεν ήρθε για τους πρόσφυγες αλλά για τα συμφέροντά του στην περιοχή. Δεν θα αφήσουμε να κυριαρχήσουν οι ρατσιστικές, ξενοφοβικές κραυγές από τους ίδιους που στηρίζουν τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις που οδηγούν τους λαούς σε προσφυγιά.
Την Τετάρτη το βράδυ, φέρνουμε μαζί μας υλικά πρώτης ανάγκης
Συσκευασμένα τρόφιμα άμεσης κατανάλωσης:Nερά /χυμούς, Γάλα μακράς διάρκειας, Ατομικές συσκευασίες μπισκότων, κρουασάν, φρυγανιών, Ζάχαρη,Κονσέρβες
Είδη προσωπικής υγιεινής:Σαμπουάν, αφρόλουτρα, σαπούνια, Οδοντόκρεμες, οδοντόβουρτσες και γενικά είδη υγιεινής, Σερβιέτες, Χαρτί υγείας, Ξυραφάκια
Παιδικά είδη:Μωρομάντηλα, πάνες, μπιμπερό, χαρτί Α4, μαρκαδόροι και ξυλομπογιές
Harlan County, 1976, 1:44’
Το «Ηalran County» είναι ένα βραβευμένο με Όσκαρ ντοκυμαντέρ του 1976 που καλύπτει την “Απεργία του Μπρουκσάιντ” ή “Ματωμένο Χάρλαν”, μια προσπάθεια των 180 ανθρακωρύχων και των συζύγων τους έναντι στην εταιρεία που τους εκμεταλλεύεται.
Σκηνοθέτησε η Μπάρμπαρα Κοπλ η οποία κατέγραψε με την κάμερα για μήνες αυτήν την μεγάλη απεργία που έγινε την δεκαετία του 1970.
Το ντοκιμαντέρ αποτυπώνει τις κυριολεκτικά άθλιες συνθήκες (που φαίνονται λες και ζούνε το 1920) μέσα στις οποίες ζούσαν και δούλευαν χιλιάδες ανθρακωρύχοι τόσο πρόσφατα όσο το 1974 στην υποτίθεται πιο προοδευμένη χώρα στον κόσμο.
Αντί να χρησιμοποιήσει την αφήγηση για να αφηγηθεί την ιστορία, η Κοπλ επέλεξε να αφήσει τα λόγια και τις πράξεις αυτών των ανθρώπων να μιλήσουν από μόνα τους.
Η Κοπλ επίσης εμφανίζει στατιστικά στοιχεία σχετικά με τις εταιρείες και τους εργαζόμενους για να υποστηρίξει τους απεργούς, όπως το γεγονός ότι τα κέρδη της εταιρίας ενεργείας Ντιουκ αυξήθηκε 170 τοις εκατό μέσα σε ένα χρόνο. Εν τω μεταξύ, οι απεργοί ανθρακωρύχοι, πολλοί από τους οποίους ζούσαν σε άθλιες συνθήκες, χωρίς αγαθά όπως το τρεχούμενο νερό, έλαβαν μια αύξηση 4% στον μισθό, παρά την κατά 7% περίπου αύξηση του κόστους ζωής το ίδιο έτος.
Κυρίαρχο ρόλο στην συνέχιση και διαφύλαξη της απεργίας, έπαιξαν οι γυναίκες, οι μανάδες των ανθρακωρύχων.
Από τις πιο συγκινητικές στιγμές της ταινίας, είναι όταν η Florence Reece, η δημιουργός του περίφημου τραγουδιού Which side are you on που αναφέρεται σε μεγαλειώδη απεργία που έγινε στον ακριβώς ίδιο τόπο 60 χρόνια πριν, γριά πλέον τραγουδάει μπροστά στους μαζεμένους ανθρακωρύχους το τραγούδι.