ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ& ΕΘΝΙΚΗ ΗΜΕΡΑ ΑΤΟΜΩΝ με ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΑμεΑ

21ος Αιώνας - ΑμεΑ στην Ελλάδα . 
Άραγε υπήρξε αισθητή πρόοδος και αλλάγη στην βελτίωση των συνθηκών σε όλους τους τομείς της κοινωνικής ζωής των ΑμεΑ και των
οικογενειών τους ; Η εντύπωση που επικρατεί είναι μάλλον αρνητική.
Στα τέλη του 20ου και στην αρχή του 21ου αιώνα υπήρξαν σημαντικά βήματα αναγνώρισης και βελτίωσης των όρων διαβίωσης : οικονομικές παροχές ,κοινωνική καταξίωση ,
αξιοπρεπής αντιμετώπιση από την Πολιτεία .
 Σήμερα με την τρομερή οικονομική κρίση που....
βιώνει το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού , τα ΑμεΑ και ιδιαίτερα τα άτομα με χρόνιες παθήσεις , αλλά και οι γονείς και κηδεμόνες των ατόμων με νοητική αναπηρία , αυτισμό , σύνδρομο Down και λοιπά σύνδρομα, εγκεφαλική παράλυση , βαριές και πολλαπλές αναπηρίες οδηγούνται σχεδόν σε οικονομική εξαθλίωση, ευρισκόμενοι σε μειονεκτικότερη θέση σε σχέση με το γενικό πληθυσμό.
Αρχίζει να γίνεται μακρινό όνειρο η πρόληψη, η αποκατάσταση , αλλά και η εξίσωση ίσων ευκαιριών , αφού και οι αρτιμελείς αντιμετωπίζουν προβλήματα επιβίωσης .
Επισημαίνουμε ότι πάνω από το 10% του πληθυσμού μας πανελλαδικά, είναι άτομα με αναπηρία και χρόνιες παθήσεις. Η Εύβοια αριθμεί πάνω από 5.000 άτομα .
Πόσα πράγματα άλλαξαν από τότε που δόθηκε ελπίδα για κοινωνικό πολιτισμό και στη χώρα μας ; εννοούμε από τον Ιούλιο του 1996 που ψηφίστηκε ο Νόμος 2430 και καθιέρωσε την 3η Δεκεμβρίου ως Εθνική Ημέρα ΑμεΑ .
Σήμερα όλοι αισθάνονται ότι γυρίζουν εκεί σχεδόν που βρίσκονταν . Οι αγώνες και οι θυσίες τόσων ετών δεν πρέπει να θεωρηθούν χαμένη υπόθεση και να αναβιώσουν τη διάκριση σε όλες τις εκφάνσεις της κοινωνικής ζωής τους .
Η φτώχεια οδηγεί σε κοινωνικό μαρασμό με αποκλεισμό των ατόμων με αναπηρία και των οικογενειών τους , ειδικότερα δε τα άτομα με βαρειές αναπηρίες και πολλαπλές ανάγκες εξάρτησης όπως ήδη αναφέραμε που θεωρούνται αόρατοι πολίτες .
Ειδικότερα στην Εύβοια που οι δομές είναι ελάχιστες και οι προσπάθειες προσκρούουν σε πολλαπλά εμπόδια και έτσι υπάρχει:
- Έλλειψη Στέγης Υποστηριζόμενης διαβίωσης - μετά θάνατο γονέων είναι αναγκαία η ύπαρξη της .
- Έλλειψη ξενώνα βραχείας διαβίωσης για την εξυπηρέση τόσο του ατόμου όσο και της οικογένειας του, όταν για λόγους ασθενείας πρέπει να απουσιάσουν οι γονείς .
- Έλλειψη Νοσοκομειακής Οδοντιατρικής Μονάδας ΑμεΑ που μπορεί να προλάβει σοβαρές στοματολογικές νόσους .
- Έλλειψη στο Γενικό Νοσοκομείο Χαλκίδας ενός δωματίου αποκλειστικής υποδοχής ΑμεΑ.
Τέτοιες μονάδες όμως υπάρχουν σε άλλους Νομούς της χώρας μας !! Στην Εύβοια παρ’ όλο που ο Νομός έχει ιδιαιτερότητες - ελλιπές οδικό δίκτυο και με την ενδοχώρα του μακριά από την Χαλκίδα - ακόμα δεν κατέστη δυνατή η ίδρυση έστω και μιας μονάδας παρά τις προσπάθειες .
Η σημερινή Ημέρα θα πρέπει να είναι ημέρα περίσκεψης και μεγάλου προβληματισμού για όλους μας . Ας ελπίσουμε ότι η Πολιτεία δεν θα αρκεστεί στα τετριμμένα ευχολόγια , αλλά θα προσπαθήσει μέσω των αρμοδίων φορέων της να δώσει ανθρώπινες και βιώσιμες λύσεις .
Τα άτομα με αναπηρία και οι οικογένειες τους δεν ζητούν ελεημοσύνη , δεν δέχονται να αντιμετωπίζονται με οίκτο , έχουν αξιοπρέπεια και ζητούν όπως όλοι το αυταπόδεικτο για να πορευτούν στη ζωή .
Η ποιότητα ζωής είναι δικαίωμα όλων , αλλά και αυτοδίκαιο δικαίωμα των ΑμεΑ
Δεν θα πρέπει ποτέ να μας διαφεύγει ότι ο καθρέπτης μιας χώρας και το επίπεδο πολιτισμού της είναι ό τρόπος συμπεριφοράς και αντιμετώπισης των ατόμων με αναπηρία .

Ειρήνη Μερτζιάνη