Νηπιαγωγείο και κρυμμένες αλήθειες….

Το Δημόσιο Νηπιαγωγείο συνεχίζει να αποτελεί τον αδύναμο κρίκο της εκπαίδευσης, παρά την κοινά αποδεκτή και επιστημονικά τεκμηριωμένη καθοριστική σημασία, που έχει για τη μαθησιακή πορεία των παιδιών.
Για ακόμη μια φορά η προσχολική εκπαίδευση αποτελεί θύμα ενός ανύπαρκτου προγραμματισμού, μιας εκπαιδευτικής πολιτικής που δεν την συμπεριλαμβάνει…
Είναι λοιπόν η ώρα να ειπωθούν για ακόμη μια φορά, οι αλήθειες για τα νηπιαγωγεία, αλήθειες που αφορούν παιδιά, γονείς και εκπαιδευτικούς.
Το Υπουργείο Παιδείας αντιμετωπίζει το νηπιαγωγείο ως συμπλήρωμα της....
εκπαίδευσης και όχι ως ισότιμο κομμάτι της αφού καμία απόφαση με βελτιωτικά χαρακτηριστικά, δεν αφορά τα νηπιαγωγεία και ούτε φαίνεται καμιά ουσιαστική και σοβαρή πρόθεση μελέτης, των ιδιαίτερων προβλημάτων που χαρακτηρίζουν την προσχολική εκπαίδευση εδώ και χρόνια..
Είναι αλήθεια λοιπόν…
 ότι ο θεσμός του ολοήμερου Νηπιαγωγείου διαλύεται, με συνέπειες που αφορούν τα παιδιά, τους γονείς και τους εκπαιδευτικούς.
Ο θεσμός του ολοήμερου, που στηρίχτηκε και λειτούργησε με επιτυχία, εντάχθηκε στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα με το νόμο 2525/1997 (ΦΕΚ 188/1997,τ.Α΄), με σκοπό να ανταποκριθεί στις σύγχρονες κοινωνικές και εκπαιδευτικές ανάγκες, εξασφαλίζοντας σε όλα τα νήπια ίσες ευκαιρίες στην εκπαίδευση. Το ολοήμερο νηπιαγωγείο, θεσμός που αγκαλιάστηκε με ιδιαίτερη χαρά από γονείς (ιδιαίτερα εργαζόμενους) και εκπαιδευτικούς (διορισμός νηπιαγωγών, διεύρυνση ωραρίου με περισσότερες δραστηριότητες) καταλήγει να είναι μια πληγή στην ήδη πληγωμένη προσχολική εκπαίδευση.
Η πολιτεία με την ανύπαρκτη υλική και θεσμική της συμπαράσταση τορπιλίζει το θεσμό, αδιαφορώντας για τις συνέπειες.
Ο θεσμός του ολοήμερου γενικεύτηκε χωρίς να ληφθούν υπόψιν οι συνθήκες που πρέπει να εξασφαλίζονται. Έτσι ιδρύονται ολοήμερα σε χώρους κλασσικών, με αποτέλεσμα κρεβατάκια και κουζίνες να καταλαμβάνουν το χώρο που κάποτε φιλοξενούσε μόνο εκπαιδευτικές δραστηριότητες. Αγνοήθηκε εντελώς ότι η υλικοτεχνική υποδομή έχει ιδιαίτερη σημασία για την προσχολική αγωγή γιατί τα διάφορα τεχνικά μέσα (εποπτικά μέσα διδασκαλίας, οπτικοακουστικό υλικό, διαμόρφωση χώρου, επίπλωση)δεν αποτελούν απλώς επικουρικά μέσα για τον εκσυγχρονισμό των μεθόδων διδασκαλίας, αλλά αποτελούν στοιχείο του περιεχομένου της εκπαιδευτικής διαδικασίας στο νηπιαγωγείο.
 Αφού λοιπόν μετά από τεράστιο αγώνα, το ολοήμερο καταφέρνει με παραλλαγές και προσαρμογές να λειτουργεί, μια νέα απόφαση του Υπουργείου δίνει τη χαριστική βολή στη διάλυσή του.
Η δυνατότητα πρόωρης αποχώρησης από το πρόγραμμα του ολοήμερου στις 2μ.μ. δημιουργεί τεράστιο πρόβλημα στη λειτουργία του ολοήμερου, στην ψυχολογία των παιδιών και στο έργο της νηπιαγωγού.
Οι πρόωρες αποχωρήσεις, που σε πολλούς νομούς έκλεισαν ολοήμερα τμήματα, είναι η αρχή της διάλυσης ενός καινοτόμου προγράμματος, που έχει πολλαπλά οφέλη.
Πού είναι λοιπόν ο σχεδιασμός ….Η εκπαίδευση έχει φιλοσοφία και στόχους, το πρόγραμμα του ολοήμερου είναι ενιαίο και σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να λειτουργεί με διαφορετικές ταχύτητες, διαλύοντας το παιδοκεντρικό μαθησιακό κλίμα, που είναι καθοριστικό για τα παιδιά αυτής της ηλικίας και τους στόχους της προσχολικής εκπαίδευσης. Είναι αλήθεια ότι
Τα κτιριακά προβλήματα των νηπιαγωγείων είναι τεράστια και ότι σε πολλές περιπτώσεις διακυβεύεται η ασφάλεια των παιδιών.
Το πρόγραμμα και οι στόχοι του, σαφώς υλοποιούνται με μεγάλη δυσκολία και με υπέρβαση του έργου των νηπιαγωγών.
Σε αυτά τα κτίρια λοιπόν, σε αυτές τις ακατάλληλες αίθουσες στοιβάζονται τα παιδιά και επιπλέον λειτουργούν τμήματα ένταξης ή παράλληλης στήριξης δοκιμάζοντας τις αντοχές εκπαιδευτικών, γονιών και παιδιών . Θύματα οι γονείς, οι εκπαιδευτικοί και τα παιδιά, που αξίζουν και δικαιούνται αλλά και έχουν απόλυτη ανάγκη, την ευκαιρία στην εκπαίδευση .
Είναι αλήθεια ότι το σχολικό έτος 2014-2015 δίνεται εκ νέου η δυνατότητα σε σχολικές μονάδες Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης της χώρας να ιδρύσουν Τάξεις Υποδοχής Ι και ΙΙ Ζ.Ε.Π. μέσω ΕΣΠΑ, στο πλαίσιο των Πράξεων «ΝΕΟ ΣΧΟΛΕΙΟ (Σχολείο 21ου αιώνα) και ότι τα νηπιαγωγεία δεν έχουν τέτοιο δικαίωμα.
Είναι αλήθεια
ότι οι ελλείψεις σε υλικοτεχνική υποδομή είναι τεράστιες. Η ύπαρξη διαδραστικού πίνακα αποτελεί «μελέτη περίπτωσης», αφού υπάρχουν σε ελάχιστα νηπιαγωγεία, ενώ ακόμα και η ύπαρξη υπολογιστών αποτελεί πολυτέλεια. Το εποπτικό υλικό, για τη λειτουργία του προγράμματος δεν καλύπτεται από την πολιτεία, επιβαρύνοντας οικονομικά τους γονείς, σε μια εποχή που πολλές οικογένειες δεν μπορούν να ανταποκριθούν στην κάλυψη βασικών τους αναγκών.
Είναι αλήθεια
ότι ο αριθμός των παιδιών ανά τμήμα (25) με τη απαράδεκτη προσαύξηση του 10%, είναι απαγορευτικός, λόγω της ηλικίας των παιδιών και των ιδιαίτερων αναπτυξιακών τους χαρακτηριστικών. Το στοίβαγμα των παιδιών επιβαρύνει τη νηπιαγωγό, είναι εις βάρος της λειτουργίας του προγράμματος και της εξέλιξης και λειτουργίας των παιδιών στο χώρο.
Είναι αλήθεια
Ότι υπάρχει έλλειψη ασφάλειας στην μεταφορά των νηπίων εφόσον δεν υπάρχουν συνοδοί στα λεωφορεία και επίσης οι στάσεις βρίσκονται μακριά από την είσοδο των Νηπ/γείων. Επιπλέον το ωράριο όλων αυτών των σχολικών μονάδων δεν είναι ίδιο και αναγκάζονται οι συναδέλφισσες νηπιαγωγοί, να παραμένουν 1-2 ώρες επιπλέον στο Νηπιαγωγείο αφού έχουν σχολάσει, για να επιβιβάσουν τους μικρούς μαθητές.
Επιπλέον εξαιρούνται από τις μεταφορές τα προνήπια, δημιουργώντας ακόμα μια ανισότητα στο δικαίωμα της εκπαίδευσης αφού κάποια προνομιούχα προνήπια παρακολουθούν ενώ κάποια άλλα όχι……
Ας μην ξεχνάμε ότι τα προνήπια εξαιτίας της μη υποχρεωτικότητας της εκπαίδευσης τους, μπαίνουν κάθε χρόνο στην κληρωτίδα με αποτέλεσμα τον αποκλεισμό χιλιάδων από την εκπαίδευση..
Πού είναι λοιπόν ο σχεδιασμός ;; Κρυμμένη αλήθεια η κατάντια της Προσχολικής εκπαίδευσης… … ψεύτικες προσδοκίες, ο εκπαιδευτικός σχεδιασμός και το όραμα…
Σε μια εποχή που οι δυνατότητες της εκπαίδευσης εξαντλούνται στις απαιτήσεις της κρατικής διδακτικής και οι εκπαιδευτικοί οδηγούνται σε μια στενά ελεγχόμενη γραφειοκρατική διεκπεραίωση των διδακτικών τους
καθηκόντων, ο αγώνας για ένα σχολείο δημιουργικό που θα συμβάλλει στη δημιουργία ατόμων με κριτική σκέψη επιβάλλεται από όλους εμάς, που έχουμε δικαίωμα για καλύτερες συνθήκες στην άσκηση του παιδαγωγικού μας έργου.
Ο αγώνας για μια προσχολική εκπαίδευση με σχεδιασμό , στόχους και όραμα είναι σημαία στον αγώνα μας, για το νηπιαγωγείο, που αξίζει να έχουμε, για τα παιδιά μας, για την ελπίδα σε ένα καλύτερο μέλλον.
«Η διδασκαλία είναι μια πράξη πολιτική, μια πράξη αγάπης και οράματος ..» Paulo Freire.
 
Από την ομάδα Νηπιαγωγών