Μια φορά κι έναν καιρό

Δεν ήθελα να μπω σε ρυθμούς παραμυθιού αλλά με αναγκάζουν ''οι εφυείς ... βλάκες'', που λέει και το φιλαράκι μου.
Μια φορά κι έναν καιρό λοιπόν ήταν ένας κύριος, ο οποίος ήθελε να ανέβει ψηλά, πολύ ψηλά, και το προσπαθούσε χρόνια. Δεν τα κατάφερνε πάντως να μπει στα σαλόνια και να χαρακτηριστεί σαλονάτος!!!
Μια μέρα, βρέθηκε στο δρόμο του κάποιος άλλος και του είπε πως έχει τη λύση. Τον τράβηξε στην άκρη και του εξήγησε τι πρέπει να κάνει. ''Επειδή'' του είπε ''μόνος σου...
δεν μπορείς να φτάσεις ψηλά, πρέπει να βρεις κάποιους, πάνω στους οποίους θα πατήσεις για να ανέβεις''. 
Του άρεσε του ανθρώπου το κόλπο και άρχισε να το εφαρμόζει. Ο κολλητός του όμως δεν του είχε πει μια λεπτομέρεια. Δεν του είχε πει πως όταν δεν στηρίζεις την επιτυχία σου στα δικά σου πόδια αλλά χρησιμοποιείς άλλους, μπορεί να βρεθείς πάλι στον πάτο αν ένας από τους κάτω, που πάτησες, ''την κάνει''!!!
Το τέλος του παραμυθιού, μια άλλη φορά.