ΟΜΙΛΙΑ
ΤΟΥ ΔΗΜΑΡΧΟΥ κ. ΠΡΑΤΣΟΛΗ
ΣΤΑ ΚΥΖΙΚΕΙΑ
Αγαπητοί Συμπολίτες και Συμπολίτισσες
Αγαπητοί Προσκεκλημένοι
Σήμερα είναι η τελευταία μέρα των Κυζικείων 2010, με την βραδιά αφιερωμένη στον ψαρά και στη θάλασσα, και θα απολαύσετε στη συνέχεια μια υπέροχη μουσική βραδιά με τον λαϊκό μας τραγουδιστή Γ. Λεμπέση.
Απόψε κλείνει με επιτυχία και ο δεύτερος κύκλος των Κυζικείων. Είναι αυτός που τα διοργανώνει η Κοινότητα Νέας Αρτάκης και ο ......
Δήμος Νέας Αρτάκης στη συνέχεια.
Ο πρώτος κύκλος ήταν ο γεννήτορας κύκλος, αυτός που τα εμπνεύστηκε και διοργάνωσε σε δύσκολες μέρες, ο Προοδευτικός Σύλλογος Νέων Νέας Αρτάκης και ξεκίνησαν το 1977.
Από του χρόνου ελπίζουμε, ευχόμαστε αλλά και απαιτούμε να ξεκινήσει ο τρίτος κύκλος των Κυζικείων με διοργανωτή την Δημοτική Κοινότητα Ν. Αρτάκης του νέου Δήμου Χαλκιδέων.
Τα Κυζίκεια λοιπόν ξεκίνησαν το 1977 από μια ομάδα νέων, της εποχής, με όραμα και ελπίδα να γίνουν το αποκορύφωμα της πολιτιστικής δουλειάς της πόλης μας και παράλληλα, να θυμίζουν κάθε φορά σε όλους μας την καταγωγή μας, την προσφυγιά μας, αλλά και την βαθειά μας πίστη στον πολιτισμό. Ρίζωσαν στις καρδιές όλων μας , γιατί ακριβώς εκφράζουν την ανάγκη της πόλης μας αφ’ ενός να θυμάται «τις χαμένες αλησμόνητες πατρίδες» και αφ’ ετέρου να οραματίζεται το μέλλον της με συνεχή ανάπτυξη του πολιτισμού. Οι πολιτιστικές και πνευματικές ρίζες και παραδόσεις του λαού μας είναι ανεξάντλητες σε δύναμη και ομορφιά. Κάθε τόπος της χώρας μας έχει τις δικές του γιορτές, γιορτές όμως που πρέπει να τις μπολιάσουμε με το σήμερα και κυρίως να δώσουμε προοπτική για το αύριο.
Ένα αύριο που για την πόλη μας και σε ότι αφορά την διοικητική της παρουσία κάποιοι αποφάσισαν για εμάς και χωρίς εμάς, να υπάρχει η πόλη χωρίς το Δήμο Νέας Αρτάκης. Σήμερα λοιπόν είναι μια ευκαιρία να θυμηθούμε τα 87 χρόνια ύπαρξης αρχικά της προσφυγικής κοινότητας Νέας Αρτάκης και από το 1990 του Δήμου Νέας Αρτάκης, που από ένα μικρό προσφυγικό ψαροχώρι ( 2500 περίπου κατοίκων) του 1923 έφθασε να γίνει μα ζηλευτή πόλη του 2010 των 18.000 περίπου κατοίκων, με σπουδαία ανάπτυξη, οικονομική, χωροταξική, αλλά και πολιτιστική. Αξίζει λοιπόν να θυμηθούμε όλους αυτούς που πέρασαν και έβαλαν ένα λιθαράκι σ’ αυτό το όμορφο ταξίδι μας.
Ήταν οι Κοινοτάρχες Ηρακλής Κωνσταντινίδης (πρώτος πρόεδρος Κοινότητας), Αντώνιος Καιμάκης, Σωτήριος Κριμιάμης, Ιωάννης Ελευθεριάδης, Πέτρος Σιδερίδης, Ιωάννης Ρόγκας, Αντώνιος Καμπάκης, Ιωάννης Μέντζος, Νικόλαος Τεκίρδαγλης, Γεώργιος Καρατζίκης, Ιωάννης Ρίζος, Μανώλης Χατζηγιαννακέρης ή Τελές, Παναγιώτης Καρατζίκης, Νικόλαος Γιάνναρης, Αντώνιος Ανδρούτσος και Τηλέμαχος Χατζηγιαννακέρης ή Τελές και τους Δημάρχους των επί 24 χρόνια και πρώτο Δήμαρχο της πόλης Τηλέμαχο Χατζηγιαννακέρη, τον Παναγιώτη Αναστασιάδη και τελευταίο τον ομιλούντα.
Θέλω απόψε να χειροκροτήσω όλους αυτούς μαζί σας, και να τους εκφράσουμε ένα βαθύ και μεγάλο ευχαριστώ, που μαζί με πολλούς, επώνυμους και ανώνυμους αγωνιστές της ζωής και του αγώνα συνδιαμόρφωσαν αυτό που σήμερα βλέπουμε και αγαπάμε την Αρτάκη μας και το Βατώντα.
Παράλληλα όλοι να απαιτήσουμε, αλλά και να αγωνιστούμε μαζί για το καλλίτερο δυνατό μέλλον της πόλης μας στο νέο διοικητικό χάρτη που μας προέκυψε.
Θεωρώ ότι η αναφορά μου αυτή στα πρόσωπα που έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην διαμόρφωση και ανάπτυξη αυτής της πόλης, ήταν απαραίτητη αλλά και απότιση φόρου τιμής για όλους αυτούς που δούλεψαν ο καθένας στην εποχή του με διαφορετικό ίσως τρόπο, αλλά και αποτέλεσμα, έχοντας όμως σταθερά την πυξίδα του να δείχνει σε ένα καλλίτερο αύριο.
ΓΙΑΤΙ ΑΓΑΠΗΤΟΙ ΜΟΥ ΣΥΜΠΟΛΙΤΕΣ ΚΑΙ ΣΥΜΠΟΛΙΤΙΣΣΕΣ η γενναιοψυχία και η αναγνώριση της προσφοράς κάποιων, έστω και αν είναι πολιτικά «θεωρητικοί αντίπαλοι» είναι πολιτική ανδρεία και οφειλόμενη απόδοση τιμής, ενώ το αντίθετο είναι ένδειξη μικροψυχίας και μιζέριας.
Σήμερα λοιπόν γιορτάζουμε την μέρα του ψαρά και της θάλασσας, των ανθρώπων αυτών που στα δύσκολα χρόνια της προσφυγιάς αλλά και της κατοχής στην κυριολεξία έσωσαν τον κόσμο από την πείνα. Τιμούμε αυτόν τον κλάδο γιατί τιμούμε την Αρτάκη, το χω ξαναπεί άλλωστε, ότι δύσκολα υπάρχει Αρτακιανή οικογένεια χωρίς κάποιο μέλος της διαχρονικά να μην έχει περάσει από την θάλασσα.
Γι’ αυτό με την ευκαιρία αυτή θέλω να ευχαριστήσω από καρδιάς όλους όσους δούλεψαν γι’ αυτά τα Κυζίκεια, αλλά και μαζί μου στην τετραετία που πέρασε.
Τον πρόεδρο της ΔΗΚΕΝΑ Δρόσο Τσόπελο, τους Αντιδημάρχους Δημήτριο Τρίκκα και Γιώτα Οκτωνιάτη, την πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου Μαρία Μιμίκου, τους Δημοτικούς συμβούλους και συνεργάτες μου Κώσταρο Χαράλαμπο, Τσεσμετζή Κωνσταντίνο και Δεληγιώργη Δημήτριο, τα μέλη της ΔΗΚΕΝΑ Σακελλάρη Μαρίκα, Τσομανίκου Μαρία, Ζούρα Αγγελική, Αναστασιάδη Παναγιώτη , Φασουλά Άρτεμης και φυσικά τους υπαλλήλους του Δήμου τους οποίους με την ευκαιρία αυτή θέλω να ευχαριστήσω και για ότι προσέφεραν σε όλη τη διάρκεια της θητείας μου, στον αγώνα μας για μια καθαρή και νοικοκυρεμένη πόλη.
Αγαπητοί μου φίλοι σ’ αυτή την ξεχωριστή βραδιά για μένα θέλω απόψε επίσημα μαζί με τα τελευταία Κυζίκεια του Δήμου να Νέας Αρτάκης να μου επιτρέψετε να σας αποχαιρετήσω και εγώ, γιατί δεν θα είμαι παρών στις εκλογές γιατί διαφωνώ με την μορφή του Καλλικράτη για την πόλη μας, όμως θα είμαι κοντά σας μέχρι 31/12/2010 τιμώντας την εντολή σας.
Είμαι βαθειά συγκινημένος και ευτυχισμένος γιατί βρίσκομαι ακριβώς στο ίδιο βήμα που τον Αύγουστο του 1977 εγκαινίαζα σαν υπεύθυνος της οργανωτικής επιτροπής τον θεσμό των Κυζικείων. Τριάντα τέσσερα (34) χρόνια λοιπόν συνεχούς παρουσίας είτε σαν νεολαίος, είτε σαν αντιπρόεδρος κοινότητας, είτε πρόεδρος Δημοτικού Συμβουλίου και σήμερα ο τελευταίος Δήμαρχος του Δήμου Νέας Αρτάκης. Στα κοινά είμαι συνεχώς 38 χρόνια γιατί εσείς μου δώσατε τη δύναμη το κουράγιο και τη στήριξη. Δεν ξέρω μπορεί να πίκρανα κάποιους, κάποιους να τους απογοήτευσα ίσως, όμως αυτό που κρατώ σφιχτά μέσα μου είναι το ίδιο πάθος και η ίδια ζωοφόρος δύναμη που είχα όταν ξεκίνησα και αυτό είναι η μεγάλη μου αγάπη για την πόλη μου και ο διαρκής πόθος μου για προσφορά. Γιατί όπως λέει ο ποιητής Τάσος Λειβαδίτης «Οι άνθρωποι έχουν ανάγκη από σένα μόνο στο μέτρο που τους προσφέρεις το αληθινό σου πρόσωπο. Αυτή η σχέση καθορίζει την αξία της προσφορά σου μα και το ίδιο σου το πρόσωπο».
Αυτό έκανα προσπάθησα πάντα να δείχνω το αληθινό μου πρόσωπο, και εσείς γι’ αυτό με ανταμείψατε με την αληθινή σας δυνατή αγάπη.
Στήριγμά μου πάντα ήταν η αγάπη σας και η εμπιστοσύνη σας.
Γι ‘ αυτό απόψε και εγώ θέλω να σας εκφράσω την απέραντη ευγνωμοσύνη μου και να σας πω ότι πραγματικά είναι ευτυχισμένος αυτός που ζει τέτοιες στιγμές και αυτό εγώ το οφείλω σε σας.
Θα είσαστε πάντα στην καρδιά μου, θα είμαι πάντα κοντά σας στους νέους αγώνες που θα χρειαστούν.
Σας ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου.
