Με την εφαρμογή προγραμμάτων «διά βίου εκπαίδευσης» στο όνομα της καταπολέμησης του «κοινωνικού αποκλεισμού» (τον οποίο η ίδια η πολιτική τους εντείνει), επιχειρείται να αναλάβουν οι δήμοι και γενικότερα οι τοπικές κοινωνίες «εκπαιδευτικές» πρωτοβουλίες - υποκατάστατα εκπαίδευσης - με προδιαγραφές που έχουν ήδη ορίσει ΕΕ και ΟΟΣΑ.
Η διάδοση της Διά Βίου Μάθησης αποτελεί ...
προτεραιότητα για την ΕΕ και την κυβέρνηση, γιατί συνδέεται με την πιο αποτελεσματική προσαρμογή του εργατικού δυναμικού στις απαιτήσεις των επιχειρήσεων, με την προώθηση της κινητικότητας των εργαζομένων, τη συχνή αλλαγή εργοδότη, επαγγέλματος.
Αυτό το στόχο υπηρετεί και η «αποκέντρωση», εφόσον μέσα από αυτήν η κατάρτιση θα συνδέεται με τις ανάγκες των επιχειρηματικών ομίλων που δραστηριοποιούνται σε κάθε Περιφέρεια.
Από τα κεντρικά στοιχεία της εκπαιδευτικής πολιτικής της ΕΕ είναι το πέρασμα από την εκπαίδευση στη διά βίου μάθηση .
Στη βάση αυτή προκρίνεται η αντικατάσταση του «ανελαστικού» δημόσιου συστήματος μαζικής εκπαίδευσης με ένα σύστημα εξατομικευμένων και εναλλασσόμενων σε όλη τη διάρκεια της εργασιακής ζωής μαθήσεων και ταχύρυθμων «καταρτίσεων», που ευέλικτα θα προσαρμόζονται σε αυτά που κάθε φορά ζητά η αγορά.
Επειδή μάλιστα οι πρόσκαιρες αυτές γνώσεις πολύ γρήγορα θα αχρηστεύονται από τις εξελίξεις στην παραγωγή, ο εργαζόμενος θα απολύεται, θα ξανακαταρτίζεται προσδοκώντας να βρει και πάλι μια θέση στην παραγωγή, για να ξανααπολυθεί, να ξανακαταρτιστεί κ.ο.κ.
Σ' αυτό τον εφιάλτη δόθηκε η εύηχη ονομασία «διά βίου μάθηση » ακριβώς για να μη φανερωθεί ο βαθιά αντιδραστικός χαρακτήρας του.
Στο Πρόγραμμα για τη διά βίου μάθηση της ΕΕ προβλέπεται η ενσωμάτωση του συνόλου των υφιστάμενων προγραμμάτων εκπαίδευσης και κατάρτισης κάτω από την ομπρέλα της διά βίου μάθησης .
Αυτό έχει τον εξής στόχο: Αφού η μάθηση μπορεί να αποκτηθεί οπουδήποτε και με οποιονδήποτε τρόπο, ακόμη και περιστασιακά ή παρεμπιπτόντως, η κοινωνία θα πρέπει να πάψει να αποδίδει τόσο μεγάλη σημασία στις συστηματοποιημένες και επιστημονικά οργανωμένες μορφές εκπαίδευσης, μέσα σε κατάλληλα ιδρύματα που διαθέτουν τα εχέγγυα για να εκπληρώσουν τις επιστημονικές απαιτήσεις της εργασίας τους και την κοινωνική τους αποστολή.
Η «μάθηση » για την ΕΕ μπορεί να συντελεστεί έξω από αυτά και χωρίς αυτά, στο σπίτι από τον Η/Υ, ή με άλλες φτηνές μορφές «διδασκαλίας».
Γι' αυτό εξάλλου και ο όρος «μάθηση » αντικαθιστά την εκπαίδευση, μόρφωση, διαπαιδαγώγηση, που παραπέμπουν στην υποχρέωση του κράτους να παρέχει Παιδεία.
Πρακτικά, δηλαδή, απαλλάσσεται το κράτος από την υποχρέωσή του να παρέχει δημόσια και δωρεάν Παιδεία ισότιμα σε όλα τα παιδιά του λαού και η εκπαίδευση γίνεται ατομική υπόθεση του καθενός.
Η ατομική αυτή υπόθεση συνεπάγεται ότι ο εκπαιδευόμενος σηκώνει στις πλάτες του το μεγαλύτερο μέρος της μόρφωσής του και το κράτος στην καλύτερη περίπτωση να του παρέχει κάποια επιδόματα ελεημοσύνης.
Κοινώς: Ο καθένας μορφώνεται ανάλογα με το πόσο αντέχει το πορτοφόλι του.
Επιπλέον, η ατομική υπόθεση της μάθησης συνεπάγεται και ...ατομική ευθύνη του καθενός για τις επιλογές του!
Έτσι, ο εκπαιδευόμενος γίνεται ευάλωτος και υποτάσσεται πιο εύκολα.
Τον κάνουν να νιώθει από πολύ νωρίς ότι είναι ο ίδιος υπεύθυνος π.χ. που μένει άνεργος επειδή δεν έκανε τις κατάλληλες επιλογές και δεν τον προτιμούν οι επιχειρήσεις!
Λες και δεν είναι η ανεργία φαινόμενο σύμφυτο του καπιταλισμού...
Ωντος ευάλωτος και μισομορφωμένος ο νέος, μπορούν πιο εύκολα επίσης να τον κατευθύνουν στις μαθήσεις εκείνες και στους τομείς εκείνους που επιλέγει το κεφάλαιο να ρίξει βάρος κάθε φορά, ανεξάρτητα από τις πραγματικές κλίσεις του, τα ενδιαφέροντα και τα ταλέντα του.
Έτσι είναι πολύ πιο εύκολη η αλλοτρίωσή του.
Και παράλληλα, με αυτή την τακτική μπορούν πιο εύκολα να κρατούν το νέο υποταγμένο, μακριά από τις αγωνιστικές διεκδικήσεις και το κίνημα.
Γι’ αυτούς τους λόγους η ΛΑΪΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ καταψηφίζει τη συµµετοχή του Δήμου στο Επιχειρησιακό πρόγραμμα “Ανάπτυξη Ανθρώπινου Δυναμικού, Εκπαίδευσης και Δια Βίου Μάθησης” στην πράξη 'Κέντρα Δια Βίου Μάθησης (ΚΔΒΜ).
