Η ΕΔ/ΕΠΣ Εύβοιας
επιθυμεί να διευκρινίσει τα εξής:
Ο θόρυβος που, μεμονωμένα, δημιουργήθηκε την προηγούμενη εβδομάδα, αναφορικά με τις συναναστροφές των Διαιτητών, μας προβλημάτισε σε πολύ μεγάλο βαθμό και μας υποχρέωσε να σταθούμε απέναντι από τις ευθύνες μας, στο βαθμό που υπάρχουν.
Θα πρέπει, από την αρχή, να ξεκαθαρίσουμε ότι στην δική μας φιλοσοφία το ποδόσφαιρο είναι πρωτίστως άθλημα, παιχνίδι αν προτιμάτε, ένα άθλημα που προσελκύει το μεγαλύτερο ποσοστό του κόσμου, δίνει διέξοδο και χώρο εκτόνωσης στη .....
νεολαία (κι όχι μόνο), για να γυμναστεί και να δραστηριοποιηθεί.
Είναι απόλυτα φυσιολογικό, πάντα σύμφωνα με τον δικό μας τρόπο θεώρησης, να βρίσκονται στο ίδιο γήπεδο παρέες, φίλοι, παιδιά από την ίδια περιοχή, είτε ως συμπαίκτες, είτε ως αντίπαλοι. Αναπόφευκτα το ίδιο ισχύει και για τα παιδιά που έχουν διαλέξει ως τρόπο άθλησης την διαιτησία. Στα πλαίσια της κοινωνικής τους συναναστροφής και της καθημερινότητας θα μιλήσουν και θα συναντήσουν πολύ κόσμο, χωρίς αυτό, όπως αντίστοιχα και για τους ποδοσφαιριστές, να τους καθιστά υπόλογους.
Στο σημείο που θα αγοράσεις εφημερίδα, που θα βάλεις βενζίνη, που θα κουρευτείς, που θα αγοράσεις τα είδη πρώτης ανάγκης, εκεί που δραστηριοποιείσαι επαγγελματικά, είναι πολύ φυσικό και πιθανώς κι επιθυμητό, να βρίσκονται άνθρωποι του ποδοσφαίρου. Αυτό όμως δεν τοποθετεί ούτε την μία, ούτε την άλλη πλευρά, σε μειονεκτική θέση.
Αν ποινικοποιήσουμε την καθημερινότητα, αν δίνουμε περίεργη χροιά στις τυχαίες συναντήσεις, αν δημιουργούμε θέματα εκεί που δεν υπάρχουν, αν ψάχνουμε να βρούμε ποιος είπε "γεια" σε ποιον ή αν μίλησαν για 2 λεπτά, τότε, δυστυχώς, έχουμε χάσει το νόημα του αθλητισμού. Πολύ περισσότερο όταν μιλάμε για ανθρώπους ακέραιους, που δεν έχουν δώσει το παραμικρό δικαίωμα. Μπορεί διάφοροι, για τους δικούς τους λόγους ο καθένας, να συνδέουν την τωρινή κατάσταση με εποχές αλήστου μνήμης. Ξεκάθαρα δηλώνουμε ότι αυτά έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Δεν υπάρχει, τα τελευταία χρόνια, κανείς που να δραστηριοποιείται στο χώρο της Διαιτησίας, ενεργά, και να έχει άλλους σκοπούς. Δεν το λέμε εμείς, το ξέρει το ίδιο το ποδόσφαιρο.
Επιτρέψτε μας, λοιπόν, να προτείνουμε το ενδιαφέρον να στραφεί στην ουσία του αθλήματος, στο παιχνίδι, στο θέαμα και την απόλαυσή του κι όχι στην παραφιλολογία. Προσπαθούμε, πιθανώς όχι πάντα με επιτυχία, να κάνουμε τις καλύτερες επιλογές, να επιμορφώνουμε συνεχώς τους διαιτητές μας και να δώσουμε την ευκαιρία σε νέα παιδιά να συμμετέχουν. Δεν είμαστε αφεντικά, όπως και δεν μπορεί κανείς να είναι στο άθλημα. Λάθη γίνονται και θα γίνονται. Μοναδικός τρόπος να ελαχιστοποιηθούν είναι η σκληρή δουλειά και σε αυτή την κατεύθυνση έχουμε στραφεί. Δεν έχουμε όμως άλλους σκοπούς, πέρα από την ομαλή διεξαγωγή των πρωταθλημάτων και δεν προσπαθούμε, ποτέ, να αποδείξουμε τίποτα.
Είναι απαραίτητη κι ευπρόσδεκτη η κάθε κριτική και προς την Επιτροπή Διαιτησίας, αλλά και προς τους διαιτητές, με γνώση όμως κι επιχειρήματα. Έχουμε ανοιχτά τα αυτιά μας κι αξιολογούμε όλες τις πληροφορίες και τα στοιχεία που έχουμε.
Αλλά ξεκαθαρίζουμε, με σαφή και κατηγορηματικό τρόπο, ότι δεν δεχόμαστε ούτε μία υπόνοια περί τιμιότητας κι άλλων σκοπών. Όποιος έχει το παραμικρό να μας προσάψει, με γεγονότα, σε εμάς ή στους διαιτητές, να το κάνει δημόσια και να αναλάβουμε τις ευθύνες μας, όπου υπάρχουν. Αλλιώς θα αναγκαστούμε να θεωρήσουμε ότι άλλοι είναι οι σκοποί, αν και δεν το επιθυμούμε.
Για εμάς δεν είναι περιττό βάρος οι διαμαρτυρίες. Έχουμε την διάθεση να συζητήσουμε όλα τα παράπονα και να βρούμε τις ενέργειες που πρέπει να γίνουν για να βελτιώνονται συνεχώς τα πράγματα. Στην βάση όμως πραγματικών γεγονότων και στοιχείων. Όχι πάνω σε υποθέσεις ή ό,τι άλλο.
Θέλαμε να τονίσουμε ότι, σε αυτό το πλαίσιο, έχουμε ζητήσει από την περσινή χρονιά, επίσημα, να προσκομίζουν οι ομάδες ότι υλικό υπάρχει από αγώνα, για να βλέπουμε την απόδοση της Διαιτησίας, αλλά και για να παράγουμε εκπαιδευτικό υλικό. Σε όσους αγώνες έχουν φτάσει στα χέρια μας (δυστυχώς δεν είναι πολλοί), στην συντριπτική πλειοψηφία όσων έχουμε δει (κι όχι μόνον η ΕΔ, αλλά και άλλοι) δεν δικαιολογείται ο θόρυβος που έχει προκληθεί, ούτε τεκμηριώνονται τα λάθη που καταλογίζεται ότι έγιναν από τους Διαιτητές.
Κλείνοντας, επιθυμούμε να ξεκαθαρίσουμε ότι αν το πρόβλημα είναι τα πρόσωπα, μπορούν, πολύ εύκολα, να αλλάξουν. Η διοργανώτρια και τα μέλη του ΔΣ της, έχουν γνώση. Αλλά, σε καμία περίπτωση, ας μην αφήσουμε να «δηλητηριάζεται» το άθλημα. Μην γεννάμε στους αθλητές, κυρίως στους νέους, από όποιο μετερίζι κι αν διάλεξαν να το υπηρετήσουν, την υπόνοια ότι μπορεί να υπάρχουν εξωγηπεδικοί παράγοντες που καθορίζουν το ποδόσφαιρο. Το λάθος είναι μέρος του παιχνιδιού.
Ας ευχαριστηθούμε, όμως, το άθλημα που αγαπάμε.
