ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΗΝ «ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΟΜΑΝΙΑ» ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΥ-ΤΟΠΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ
Επειδή οδεύουμε στο τέλος της δημοτικής περιόδου και έχουν ξεκινήσει οι διεργασίες των επίδοξων δημοτικών αρχόντων ενόψει των εκλογών του Μαίου 2014 μας προβληματίζει η περιρρέουσα «αυτοδιοικητική εξουσιομανία». Θα ακούσουμε μεγάλα λόγια από εκείνους που γνωρίζουν αλλά θέλουν να κρύψουν την σημερινή τραγική πραγματικότητα των δήμων στην οποία έχουν συντελέσει αποφασιστικά και από την άλλη ονειροπόλοι αλλά μη γνωρίζοντες φαντάζονται ότι θα προσφέρουν σε τοπικές κοινωνίες αγγέλων και σε αγγελικό τοπικό πολιτικό και διοικητικό σύστημα. Υπάρχουν και αυτοί που ξέρουν αλλά ....νομίζουν ότι αρκεί να εμφανιστούν ονειροπόλοι για να ξεχάσουν οι άλλοι την πολιτεία τους. Πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα εάν αντί να καταναλώνουν την πολυπραγμοσύνη σε ποντικομαχίες γύρω από το «τυρί» της εξουσίας έβαζαν το μυαλό τους να σκεφτεί και να αναζητήσει στόχους, μεθόδους, ιδέες, προτάσεις και προγράμματα προσαρμοσμένα στον τόπο μας, απελευθερωτικά για τις κρυμμένες ή σκλαβωμένες δημιουργικές δυνάμεις της τοπικής κοινωνίας, την νέα γενιά, τους νέους ανθρώπους. Πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα εάν όλοι αυτοί οι εν ενεργεία ή εν αναμονή τοπικοί άρχοντες καταλάβαιναν ότι σε κάποιες περιπτώσεις, αν όχι κατά κανόνα, η σημαντικότερη συνεισφορά τους μπορεί να είναι και η ενσυνείδητη απουσία τους από αυτές ακριβώς τις διεργασίες της τοπικής πολιτικής, η ενθάρρυνση όλων εκείνων που δεν έχουν δοκιμάσει την αποστολή του εντολοδόχου και έχουν σε μεγαλύτερο βαθμό την ικανότητα να εκφράσουν την δημιουργική δύναμη της βιολογικής αλλά κυρίως της πολιτικής νιότης.
Είναι πράγματι σημαντικότερο και για ορισμένους και πιο γοητευτικό να μπορείς να αποτιμήσεις τον χρόνο και την εμπειρία της δικής σου παρελθούσας αποστολής και να κοιτάζεις με καθαρότερο βλέμμα και πιο οξυδερκές τις τωρινές καταστάσεις και τις πορείες που πρέπει να διαγράψει η κοινωνία και ο τόπος μεταδίδοντας ή καλύτερα καταθέτοντας αυτήν ακριβώς την εμπειρία γνώσης και δράσης, ενθαρρύνοντας νέους διαχειριστές να φέρουν σε πέρας την δική τους αποστολή και εν συνεχεία να πορευτεί αυτή η αλυσίδα δράσης, εμπειρίας, εναλλαγής σε θέσεις ευθύνης, χωρίς εξουσιομανίες και ναρκισσισμούς, χωρίς παγιωμένους μηχανισμούς παραγωγής φθοράς και διαφθοράς, αλλά με αυθεντικό δημοκρατικό βίωμα σε μία σκεπτόμενη και δρώσα κοινωνία των πολιτών.
Θα πει κανείς ότι αυτά είναι ρομαντικές ουτοπίες. Ίσως, αλλά μπορεί να γίνει και περισσότερο δημιουργική και ρεαλιστική αυτή η ου-τοπική δημοκρατία μας από εκείνη που διαχειρίζονται ή απεργάζονται επαγγελματίες ή εξουσιομανείς «αυτοδιοικητικοί».
