Την Κυριακή 19 Μαρτίου 2017 το απόγευμα, στην πάντοτε φιλόξενη Αίθουσα Τελετών της Σχολής Πεζικού Χαλκίδος, έλαβε χώρα η καθιερωμένη από πολλών ετών Μουσική Εκδήλωση της Χορωδίας – Ορχήστρας Νέων της Ιεράς Μητροπόλεως, στην οποία συμμετείχε και το τμήμα «Μουσικής Παιδείας» της Ενορίας Αγίας Παρασκευής Χαλκίδος, αφιερωμένη στο γεγονός της Ελληνικής Επαναστάσεως του 1821.
Στην Εκδήλωση παρουσιάσθηκαν γνωστές μελωδίες Ελλήνων συνθετών, τραγούδια από τη δημοτική μουσική μας παράδοση και χορευτικό πρόγραμμα παραδοσιακών χορών, το οποίο ιδιαιτέρως εντυπωσίασε όλους τους παρευρεθέντες στην Εκδήλωση.
Επίκαιρα μίλησε ο Αρχιμανδρίτης π. Νεκτάριος ....
Ευγενικός, Εφημέριος-Ιεροκήρυξ της Ι. Μητροπόλεώς μας, ο οποίος ανέπτυξε, με εξαιρετικό τρόπο, το θέμα: «Η ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΟΣ ΩΣ ΠΡΟΤΥΠΟ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ», βασιζόμενος σε δύο στίχους: «Τη υπέρμαχω στρατηγώ τα νικητήρια» και «Χαίρε, ω Χαίρε, ελευθεριά!».
Ο εκλεκτός ομιλητής τόνισε ότι ελευθερία σημαίνει, ο άνθρωπος να παίρνει συνειδητές αποφάσεις που αφορούν στην σχέση του με τον Θεό και τον συνάνθρωπό του.
Αναφερόμενος στην εορτή του Ευαγγελισμού, προέβαλε την θεολογική άποψη του Αγίου Νικολάου Καβάσιλα, σύμφωνα με την οποία η σάρκωση είναι πρωτίστως έργο Θεού, αλλά και έργο της Παρθένου Μαρίας, η οποία έγινε μητέρα εθελούσια. Είχε επιλεγεί από τον Θεό, αλλά επέλεξε και η ίδια ελεύθερα και δυναμικά την Σάρκωση.
Ακόμη, αναφερόμενος στον Θεό, είπε ότι είναι πείθων, ου βιαζόμενος, αναφέροντας χαρακτηριστικά ότι «ο Θεός χτυπά την πόρτα, αλλά δεν την σπάζει» και γι' αυτό, όπως τόνισε, «η ελευθερία έχει σαν συστατικά την μετοχή (δημιουργία σχέσης, όπως ο Στρατηγός Μακρυγιάννης έλεγε ότι είμαστε στο εμείς), την σιωπή (μπορεί να ακούει) και τον πόνο (“θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία” έλεγαν οι Ήρωες του Γένους, ενώ συνήθως οι άνθρωποι αρνούνται την ελευθερία για να ελαφρύνουν το βάρος τους, όπως φανερώνεται με σαφήνεια στην διήγηση του Μεγάλου Ιεροεξεταστού του Ντοστογιέφσκι)».
Κλείνοντας, ο π. Νεκτάριος επεσήμανε ότι χωρίς ελευθερία δεν μπορεί να υπάρξει αληθινό πρόσωπο και γι΄ αυτό η ελευθερία δεν πρέπει απλά νά γίνεται αποδεκτή, αλλά να μαθαίνεται, να χρησιμοποιείται ορθά, να γίνεται αντικείμενο υπεράσπισης και τελικά να προσφέρεται στο Θεό και, έτσι, στον ίδιο μας τον εαυτό μας.
Στο τέλος της εκδήλωσης, ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας, Μητροπολίτης Χαλκίδος κ. Χρυσόστομος ευχαρίστησε την Σχολή Πεζικού για την φιλοξενία της Εκδήλωσης, τον Μαέστρο κ. Παύλο Κουρμπέτη και τα αδέλφια του μουσικούς Κωνσταντίνο, Βασιλική και Αλεξάνδρα, την υπεύθυνη του Παιδικού Τμήματος και του Τμήματος εκμάθησης Παραδοσιακών Χορών κ. Άννα Ροδά, τη Γενική Υπεύθυνη της Χορωδίας - Ορχήστρας κ. Μαγδαληνή Αργυράκη, Καθηγήτρια – Θεολόγο και τη βοηθό της πρεσβυτέρα κ. Χρυσούλα Καλαφάτη, και τα 200 παιδιά πού συμμετέχουν σ’ αυτήν, αλλά και όσους συνεργάτες "κρύβονται" στα παρασκήνια, επιτελώντας όμως θεμελιώδη εργασία, υπενθυμίζοντας την φράση του μακαριστού Προκατόχου του Μητροπολίτου Χρυσοστόμου του Α', του ιδρυτού της Χορωδίας, ότι «τα θεμέλια δεν φαίνονται, αλλά σπίτι χωρίς θεμέλια δεν μπορεί να σταθεί». Ευχαρίστησε, ακόμη, τους παρευρεθέντες Άρχοντες του Τόπου, καθώς και την Οικογένεια του κ. Αγγέλου Πνευματικού – Μεγάλου Ευεργέτου της Ιεράς Μητροπόλεως, για την φιλοξενία της Χορωδίας, όλο το χρόνο, στον χώρο της οδού Μεσσαπίων 10, τον οποίον έχει παραχωρήσει στην Ιερά Μητρόπολη, για περισσότερα από δέκα (10) χρόνια.
Αναφέρθηκε, ακόμη, στα 37 χρόνια της Χορωδίας και Ορχήστρας των Νέων, τονίζοντας το σπουδαίο έργο που παράγεται και προσφέρεται στην κοινωνία και γεμίζει τον ίδιο με συγκίνηση και καύχηση εν Κυρίω, αφού τα παιδιά οικοδομούνται στο στον χώρο της Χορωδίας και της Εκκλησίας, με όσα ποιοτικά τους προσφέρονται και τα καθιστούν ελεύθερες προσωπικότητες.
Ακόμη, είπε ότι με την Εκδήλωση αναπτερώθηκε τό ηθικό και τονώθηκε η ελπίδα μας, αφού τα παιδιά μας μετέδωσαν παλμό και ενθουσιασμό, ενώ και ο ομιλητής π. Νεκτάριος, με την όντως εμπνευσμένη ομιλία, μας έδωσε την πραγματική διάσταση της ελευθερίας.
Με αφορμή δε, τραγούδια τα οποία απέδωσε η Χορωδία, και είχαν, όπως είπε, ωραία μηνύματα, όπως και η παρουσιάστρια Παρασκευή Καλαφάτη έκανε εύστοχους και επιτυχημένος σχολιασμούς, ο Σεβασμιώτατος επεσήμανε ότι «ο κόσμος μας είναι "γυάλινος" και η σύστασή του αυτή δεν έχει να κάνει με την πολυδιαφημιζόμενη διαύγεια και διαφάνεια, αλλά με το εύθραυστο του υλικού, το οποίο είναι ευτελές και ψεύτικο». Και υπενθύμισε ότι, στην Παλαιά Διαθήκη οι Προφήτες μιλούν για την λαμπρή όψη και το επιβλητικό μέγεθος της ειδωλολατρίας, η οποία όμως, τονίζουν, ότι έχει γυάλινα πόδια. Δηλαδή έχει ημερομηνία λήξεως, καταρρεύσεως, γιατί το ψέμα δεν έχει διάρκεια, ενώ η αλήθεια του Θεού «μένει εις τον αιώνα».
Επιπλέον, εξέφρασε την συγκίνησή του για το τραγούδι «Πολλά δεν θέλει ο άνθρωπος... λίγο ψωμί, λίγο κρασί, Χριστούγεννα κι Ανάσταση», με αφορμή το οποίο μίλησε γιά την Σάρκωση Θεού (άρτος-ψωμί και οίνος-κρασί της Θείας Ευχαριστίας) και την Ανάσταση του Χριστού (νίκη κατά του θανάτου, η οποία παρέχεται μέσω της Θείας Ευχαριστίας, που χαρακτηρίζεται ως το «φάρμακο της αθανασίας», λέγοντας ότι «δεν είναι μόνο οι θεολόγοι που δίνουν μηνύματα ζωής, αλλά και ο κάθε άνθρωπος, ο οποίος όσα λέει και συλλογιέται, τα εμπιστεύεται και τα ζει».
Ο Σεβασμιώτατος, χαρακτήρισε την ελευθερία ως πολύτιμο αγαθό, αλλά πάντοτε ζητούμενο, άφθαστο, μια διαρκή σχοινοβασία, που θέλει τον άνθρωπο έτοιμο να θυσιάσει τη ζωή του για να το αποκτήσει: «ελεύθερον το εύψυχον», όπως μία επιγραφή στην Σχολή Πεζικού, έγραφε χαρακτηριστικά.
Και με βάση όλα τα παραπάνω αναρωτήθηκε: «Άραγε όσα θα ακούσουμε στην Εθνική μας Επέτειο, θα έχουν σχέση με όσα στην πραγματικότητα γιορτάζουμε; Γιατί αισθανόμαστε ότι πολλές φορές δεν συμβαδίζουν, τάχα, τα μηνύματα τις Αλήθειας με το πνεύμα της εποχής και τα κατασκευασμένα σλόγκαν. Η ιστορία, όμως, καταχωρεί με χρυσά γράμματα όσους πονάνε και είναι αληθινοί για τον κόσμο».
Κλείνοντας ο Σεβασμιώτατος, είπε ότι δεν έπαψαν να υπάρχουν άνθρωποι με πνευματικότητα σε όλες τις τάξεις, με φιλότιμο, καρδιά, αγάπη, άνθρωποι που αισθάνονται ελεύθεροι, αλλά και με σεβασμό στην ελευθερία και γι' αυτό έδωσε συγχαρητήρια στους γονείς, τους εκπαιδευτικούς, τους Κληρικούς, τους κατηχητές και γενικότερα σε όσους εργάζονται δημιουργικά, δίνοντας τον εαυτό τους για τα παιδιά, τη νέα γενιά και ελπίδα του Γένους μας.