ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΣ 2012
Τέκνα μου αγαπητά,
Ένας καινούργιος χρόνος ανέτειλε σήμερα κι’ εμείς τον υποδεχόμαστε με χαρά, ανταλλάσοντας μεταξύ μας ευχές ελπιδοφόρες.
Προσφέρουμε, ταυτοχρόνως, δόξα και τιμή στον εκπληρώσαντα το νόμο και καταδεξάμενο σαρκική περιτομή Κύριό μας -τον οκταήμερο, κατά την εκ Παρθένου μητρός γέννησή Του και άναρχο, κατά την θεϊκή Του φύση, προ των.....
αιώνων εκ Πατρός γεννηθέντα- γιατί μας αξίωσε να εισέλθουμε στη νέα αυτή χρονική περίοδο, ικετεύοντάς Τον να ευλογήση τον στέφανον του ενιαυτού της χρηστότητός Του.Και επί του προκειμένου, ο Μέγας Βασίλειος, του οποίου τη μνήμη σήμερα εορτάζουμε, διασαφηνίζει ότι ο άνθρωπος οφείλει να δοξάζη το Θεό, όπως και η Αγία Γραφή συνιστά, με το σώμα του και το πνεύμα του, τα οποία ανήκουν στο Θεό.
Κατά τον ουρανοφάντορα Πατέρα, ο άνθρωπος δοξάζει το Θεό με τους δικαίους κόπους του, προσφέροντάς Του την ευχαριστία, ενώ δεν τον δοξάζει και δεν τον τιμά εκείνος που παρασύρεται από την ανθρώπινη δόξα, που λατρεύει το χρήμα, και επιδιώκει ηδονές σωματικές, που θαυμάζει και ακολουθεί δόγματα (αλήθειες πίστεως) ξένα προς την θεοσέβεια.
Αυτή, λοιπόν, την νέα ημέρα επικοινωνώ μαζί σας, στην ώρα της Θείας Ευχαριστίας, προκειμένου να σας εκφράσω την αγάπη μου και τις πατρικές ευχές μου. Θέλω, όμως, ως Επίσκοπός σας και πνευματικός πατέρας σας, να σας παρακαλέσω και να σας προτρέψω αυτή τη χρονιά να αγωνισθούμε περισσότερο τίμια και πιο ειλικρινά, υπέρ του ανθρώπου και του συνανθρώπου.
Ν’ αγαπήσουμε σωστά και ωφέλιμα, κατ’ αρχήν, τον ίδιο μας τον εαυτό. Να συνειδητοποιήσουμε ότι πλαστήκαμε εκ του μηδενός, από τα χέρια του Θεού, λίγο πιο κάτω από τους αγγέλους και ότι, γι’ αυτό το λόγο, έχουμε ανεκτίμητη αξία. Είμαστε «Θεού οικοδομή». Αυτή την οικοδομή ο μισάνθρωπος διάβολος την κατέσεισε, όπως λέγει ο Μέγας Βασίλειος, με την πτώση των πρωτοπλάστων. Ο δημιουργός όμως, δεν την εγκατέλειψε, αλλά τα ρήγματά της τα επιδιόρθωσε και την ανακαίνισε ριζικά με την ανάσταση.
Εμείς, λέγει ο Μέγας Βασίλειος, προσβάλαμε τον Κύριο, με την αναισθησία και την αχαριστία που δείξαμε απέναντι στις τιμές και τις δωρεές Του. Εκείνος, αντιθέτως, μας ανεκάλεσε από το θάνατο και δεν αρκέστηκε μόνον να μας ζωοποιήσει, αλλά μας χάρισε και το αξίωμα της θεότητος, που ξεπερνάει κάθε ανθρώπινη διάνοια ως προς το μέγεθος της χαράς και της ευφροσύνης.
Κανείς και ποτέ δεν μας ετίμησε τόσο, όσο ο Θεός μας. Αν συνειδητοποιήσουμε αυτή την μεγάλη τιμή, τότε θα προσκοληθούμε στον πλάστη και ευεργέτη μας, αλλοιώς θα υποδουλωθούμε, όπως με παράπονο γράφει ο Ιερός Ψαλμωδός, στα σαρκικά πάθη και θα εξισωθούμε και θα εξομοιάσουμε με τα ανόητα κτήνη.
Όποιος σωστά, όχι φίλαυτα και εγωιστικά, μπορεί να εκτιμήση τον εαυτό του, αυτός μπορεί να εκτιμήση και να αγαπήση και τον συνάνθρωπό του, ο οποίος συχνότατα δεινοπαθεί από τον ομόψυχο σύνδουλό του άνθρωπο.
Δεν θα είναι ψέμματα αν πούμε ότι καταντήσαμε να υποφέρουμε ο ένας απ’ τον άλλο, κάνοντας τη ζωή μας κόλαση. Παύσαμε να κοιτάζουμε προς τα άνω, γι’ αυτό και γίναμε απάνθρωποι.
Ζούμε, πεθαίνοντας ψυχικά κάθε μέρα, σ’ ένα κόσμο σκληρό και απρόσωπο, που επιχειρεί σε παγκόσμιο επίπεδο, να ελέγξη και να κατευθύνη τη σκέψη μας και τη συμπεριφορά μας, περιορίζοντας έως σημείου αφανισμού την ελευθερία μας.
Σ’ αυτόν τον άκοσμο κόσμο, χωρίς υπερβολή, βασιλεύει η ανομία, η αδικία, η ανισότητα, η απονιά, η ραθυμία, η σαρκολατρεία, η φιλαργυρία, η βία, η εγκληματικότητα και η διαφθορά. Όσοι ενοχλούνται απ’ αυτές τις διαπιστώσεις η τις θεωρούν υπερβολικές, ας σκεφθούν μόνον τούτο, το οποίο, σε σχέση με τα οικονομικά ζητήματα και τις άλλες βίαιες και εγκληματικές πράξεις, ελάχιστα προβάλλεται· ότι στην Ορθόδοξη Ελλάδα, που σωστά καυχόμεθα ότι έχει δώσει πολιτισμό σ’ όλο τον κόσμο, γύρω στις 350.000 αθώα παιδιά θανατώνονται ετησίως από τους κατ’ εφημισμόν γονείς τους, με τις εκτρώσεις! Και το πιο φοβερό 45.000 εκτρώσεις -φόνοι δηλαδή- σύμφωνα με στοιχεία της Eurostat και της Metron Analysis, σύμφωνα με το Ινστιτούτο Ψυχικής και Σεξουαλικής Υγείας, γίνονται κατ’ έτος σε παιδιά κάτω των 18 ετών.
Και μαρτυρεί αυτό το κατά του λαού και της ανθρωπότητος, νομιμοποιημένο μάλιστα, έγκλημα, ότι σε καμμιά υπόληψη δεν έχουμε την ανθρώπινη ζωή και ότι προτιμούμε την ανεύθυνη ατομική ευχαρίστηση και όχι τις όμορφες και γενναίες και δημιουργικές ευθύνες, που συνεπάγονται οι σχέσεις, αδιαφορώντας, σαν τον Ηρώδη, για τα αθώα θύματα, αλλά και τα ανθρώπινα γυναικεία πρόσωπα, που γίνονται πραγματικά ράκη, μ’ αυτές τις θεομίσητες επεμβάσεις.
Η παρεχόμενη εκπαίδευση διδάσκει άραγε τους νέους μας και με ποιό τρόπο την αυτοεκτίμηση και τον σεβασμό των άλλων ανθρωπίνων προσώπων;
Και είναι πράγματι επιστημονικά, νόμιμα και ορθόδοξα τα διάφορα συνθήματα, που διαδίδουν μερικοί, δήθεν προοδευτικοί, χαλασοχώρηδες στην πραγματικότητα, που κολακεύουν και εκμεταλλεύονται τον άνθρωπο, τον ρέποντα προς τη φιληδονία, κατά τα οποία το έμβρυο δεν θεωρείται άνθρωπος;
Μακάρι να μας φωτίσει ο Θεός να συνέλθουμε και να παύσουμε να τον εξοργίζουμε. Μακάρι να μας οδηγήση στη μετάνοια και να μας παραλάβη, όποτε θελήσει εν μετανοία.
Αυτή την πρώτη μέρα του νέου χρόνου ας αρχίσουμε να μετανοούμε. Είναι ανακαινιστική και σωτήρια η μετάνοια για το παρόν και το αιώνιο μέλλον. Ας αρνηθούμε κάθε στραβό και διεστραμμένο.
Είναι φρικτό να καταντά ο άνθρωπος αντικείμενο μιας η λίγων χρήσεων, στο όνομα μάλιστα του έρωτος και της αγάπης.
Είναι τραγικό στο όνομα της ελευθερίας να γινόμαστε στυγνοί δικτάτορες και δήμιοι αθώων ανθρώπων. Δεν έχουμε κανένα απολύτως δικαίωμα να αποφασίζουμε για τη ζωή των άλλων, ούτε φυσικά και για τον εαυτό μας, γιατί ούτε αυτός μας ανήκει. Είναι του Θεού.
Χρειάζονται λιγότερα λόγια, λιγότερες μεγαλόστομες διακηρύξεις, λιγότερη υποκρισία, περισσότερη αλήθεια, περισσότερα έργα αγάπης, περισσότερη γενναιότητα και τιμιότητα, περισσότερη υπευθυνότητα και σεβασμός στον εαυτό μας και στους συνανθρώπους μας, αρχίζοντας απ’ τα μικρά βρέφη, που δικαιούνται την προστασία και θαλπωρή στα σπλάγχνα της μητέρας των, που δικαιούνται, όπως συνέβη και σε μας, να δουν το φως του ηλίου και συνεχίζοντας στους νέους και τους μεγάλους, που κι’ αυτοί ποθούν να ζήσουν, όσα χρόνια τους δωρίσει ο Θεός, στον όμορφο κόσμο Του και όχι στην ασχήμια και την κόλαση, που δημιουργούμε με τα πάθη μας οι άνθρωποι.
Τέκνα μου αγαπητά,
Ενδεχομένως να σας στενοχώρησα μ’ όσα προηγήθηκαν. Γι’ αυτό σπεύδω να γλυκάνω τα πνευματικά σας αισθητήρια, θυμίζοντάς σας ότι ο Θεός κατατάσσει μεταξύ των καλύτερων φίλων Του, όσους ανθρώπους μετανοούν. Δεν υπάρχει αμάρτημα, όσο σοβαρό κι’ αν είναι, που δεν το συγχωρεί ο Θεός, εφ’ όσον φυσικά ειλικρινά μετανοήσουμε. Το μόνο αμάρτημα που μένει ασυγχώρητο είναι η αμετανοησία! Συνεπώς, ας δούμε διαφορετικά, αγαπητικά εαυτούς και αλλήλους.
Σας εύχομαι εγκαρδίως·
Καλή και ευλογημένη χρονιά!
Καλή μετάνοια!
Και μη λησμονούμε ούτε στιγμή το Θεό μας, ο Οποίος μας σώζει και μας διδάσκει, ψηλά σ’ εκτίμηση και υπόληψη νάχουμε όχι τους χρηματιστηριακούς και τους οικονομικούς δείκτες, αλλά τον άνθρωπο!
Με πατρική στοργή
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ο Χαλκίδος Χρυσόστομος
