Έχετε αναρωτηθεί ποτέ γιατί, ακόμα και στα υποτιθέμενα εύκολα και ¨ήσυχα¨ παιχνίδια του παιδικού, του παμπαιδικού, των τζούνιορς, πόσες διαμαρτυρίες αντί .....
επευφημιών, ακούγονται από τους γονείς – φιλάθλους της εξέδρας;
Πιστεύω ότι απαντώντας σε όλα τα παραπάνω ερωτήματα και στο τέλος φθάνοντας στην ουσία του προβλήματος, θα έχω βοηθήσει λίγο, παράγοντες, προπονητές, φιλάθλους και παιδιά, να βλέπουν έναν αγώνα, ΟΧΙ ως διασκέδαση, όπως αρέσει σε πολλούς να λένε, (διότι το εκρηκτικό μας ταπεραμέντο, μόνο το Ρέμο και τον Κιάμο δέχεται ως διασκέδαση) ,αλλά, ως ένα ¨ευχάριστο αθλητικό 2ωρο!¨.
Μέσα σ’ αυτό το 2ωρο, θα χειροκροτήσουμε την κάθε προσπάθεια ΟΛΩΝ των παιδιών, θα πανηγυρίσουμε κάθε μας γκολ, χωρίς φυσικά να λείπει και μια πινελιά πειράγματος και αστείου, αφήνοντας στην άκρη βωμολοχίες και αντιδικίες, οι οποίες το μόνο που καταφέρνουν, είναι άλλη μια μαχαιριά, στο ήδη κατακρεουργημένο πτώμα, του δύσμοιρου Ελληνικού Ποδοσφαίρου!
Πρέπει να σταματήσει επιτέλους, να είναι το γήπεδο ο χώρος που θα καταφεύγουμε, για να ξεσπάμε από τα κάθε είδους προβλήματα, που κουβαλάμε από το σπίτι και τη δουλειά. Πρέπει να σταματήσουμε να μεταφέρουμε μικρόβια, σ΄ένα χώρο που ανήκει στα παιδιά μας, σ΄ένα χώρο που ζουν, αναπνέουν, γυμνάζονται και χτίζουν όνειρα και δυνατές φιλίες! Πρέπει να σταματήσουμε να θυσιάζουμε, στο ΒΩΜΟ ΤΗΣ ΝΙΚΗΣ, κάθε ανθρώπινη σχέση, συμπεριφορά κι αισθήματα!
Δεν χρειάζεται ΕΜΕΙΣ, απέξω να δίνουμε το παράδειγμα του κακού φιλάθλου στα παιδιά μας, που εκείνη την ώρα αγωνίζονται και κοιτούν απορημένα στην εξέδρα, τους γονείς τους να αντιδικούν, δεν χρειάζεται ΕΜΕΙΣ, που κοουτσάρουμε από την εξέδρα, να κάνουμε σαν τρελοί, σε μια λάθος απόφαση του διαιτητή ή να βωμολοχούμε και με άσχημες χειρονομίες να προσπαθούμε να προκαλέσουμε, ηθελημένα ή άθελητα τον εκνευρισμό, δικών μας και αντιπάλων και δεν χρειάζεται κάποιοι παράγοντες – λαμόγια, να ¨βαφτίζουν¨, φαντάρους και αρραβωνιασμένους, ως 13άχρονους!, για να κερδίσουν ένα παιχνίδι.
Πρέπει να καταλάβουμε ΟΛΟΙ μας, ότι όλα τα παραπάνω, είναι ένα ΔΗΛΗΤΗΡΙΟ, που μόνοι μας έχουμε φτιάξει και αντί να το χύσουμε μονομιάς, σε 300 μουλάρια που χρόνια τώρα, μας οδηγούν σιγά – σιγά στην εξαθλίωση, εμείς το χύνουμε λίγο – λίγο, στο χώρο του αθλητισμού, μολύνοντας πρώτα τα παιδιά μας και έπειτα ότι αγαπάμε από το χώρο αυτόν!
Ποιο είναι λοιπόν το αντίδοτο, ποιος ο τρόπος και πως θα καταφέρουμε να σταματήσουμε αυτή τη μόλυνση; Τη στιγμή που ξέρουμε τα 3 κακά, μένει ο τρόπος αντιμετώπισης τους.
Ας αρχίσουμε λοιπόν από το 1ο κακό: τον ΠΑΡΑΓΟΝΤΑ – ΛΑΜΟΓΙΟ!
Είχα στο μυαλό μου πολλά, έψαχνα να βρω κι άλλα, αλλά ευτυχώς που βρέθηκα σ΄ένα παιχνίδι μικρών ηλικιών, το περασμένο Σάββατο και μέσα σε 2 ώρες, επιβεβαιώθηκαν οι απόψεις μου και με το παραπάνω μάλιστα, αφού ¨θαύμασα¨ από κοντά , ένα σωματείο που περιλαμβάνει ολοκληρωμένο το πακέτο της λαμογιάς!
ΔΥΣΤΥΧΩΣ δεν μου επιτρέπεται, να αναφερθώ στην εθνικότητα του 95% – χωρίς υπερβολή – των στελεχών αυτού του σωματείου, αρχίζοντας από τον προπονητή, τα παιδιά, φυσικά τους γονείς, αλλά ο ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΣ όλων, ΔΥΣΤΥΧΩΣ ήταν το 5%, ο επικεφαλής ΜΟΥΛΩΧΤΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΠΑΡΑΓΟΝΤΑΣ του σωματείου αυτού, ο οποίος αφού είχε ¨δεμένο το γάιδαρο του¨ με 15 από τα 18 παραποιημένα πιστοποιητικά της αλλοδαπής, παρουσίαζε ως 98άρηδες και 97άρηδες, παιδιά που του ενός, γυάλιζε η βέρα στο δεξί και τ΄αλλουνού, του ΄πεσε το απολυτήριο του στρατού απ΄την κωλότσεπη! Και είχε και το θράσος, να κάνει και ένσταση στο αντίπαλο σωματείο, διότι τον ¨πείραζε¨ η διαφαινόμενη ήττα! ΕΛΕΟΣ! Κι όλα αυτά γιατί; Για τη ΝΙΚΗ! Για να κάνει το ¨κομμάτι¨ του ο μουλωχτός, σε κάποιους! Δεν θα μείνω άλλο σ΄αυτό, γιατί θα σας κουράσω με παραδείγματα, που σίγουρα κάθε Σ/Κ αντιμετωπίζετε.
Ας περάσουμε λοιπόν στο 2ο κακό, που είναι η ΠΑΛΙΑ, ΚΑΚΙΑ ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ, κάποιων προπονητών…
Οι οποίοι ευτυχώς, όσο περνάει ο καιρός λιγοστεύουν. Αυτοί οι προπονητές ΣΤΟ ΒΩΜΟ ΤΗΣ ΝΙΚΗΣ και προκειμένου να γίνουν αρεστοί εκ του αποτελέσματος, στην διοίκηση του σωματείου και στους Γονείς, χρησιμοποιούν χίλια- δύο ¨ύπουλα¨ μέσα, για να πάρουν το επιθυμητό αποτέλεσμα, που δεν είναι άλλο, από τη νίκη και με οποιονδήποτε τρόπο!
Σίγουρα κανείς δεν παίζει για να χάσει, αλλά ο προπονητής είναι αυτός που θα δώσει τα σωστά εφόδια στα παιδιά να πολεμήσουν, εφόδια που θα τα βοηθήσουν, να γίνουν στο μέλλον, πρώτα υγιείς σαν άνθρωποι και μετά σωστοί αθλητές!
ΣΩΣΤΟ, είναι να λες σ΄ένα παιδί, να παίξει δυνατά! ΟΧΙ αντιαθλητικά! ΣΩΣΤΟ είναι να λες σ΄ένα παιδί να παίξει με πάθος! Και ΟΧΙ να του λες, ¨σπάστου τα πόδια¨!
ΣΩΣΤΟ είναι να του λες, ¨παίξε γρήγορα και απλά¨! Και ΟΧΙ ¨κράτα μπάλα και κάνε θέατρο¨!
ΣΩΣΤΟ είναι να του επιτρέπεις τη λεκτική επικοινωνία και ΟΧΙ, τη λεκτική βωμολοχία!
Αν δεν μάθει το παιδί , από τα τζούνιορ κιόλας, να ΣΕΒΕΤΑΙ, συμπαίκτες και αντιπάλους, μεγαλώνοντας, το μόνο που θα έχει καταφέρει, είναι ότι θα έχει παραμείνει εγκλωβισμένο, στην ΑΝΙΑΤΗ μιζέρια του ελληνικού ποδοσφαίρου και μη κατανοώντας το λόγο που έχει μείνει εκεί, θα του φταίνε πάντα όλοι οι άλλοι, που τάχα μου, του στάθηκαν εμπόδιο στην ¨καριέρα¨ του, χωρίς φυσικά, ποτέ κανείς να του ζητήσει συγνώμη, που δεν του πρόσφερε την κατάλληλη ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ, το μεγαλύτερο εφόδιο, για την κατάκτηση των ονείρων του!
Γιατί ΑΝ, ΕΜΕΙΣ οι προπονητές, προσπαθούσαμε όντως από τα τζούνιορ, και μετέπειτα σ΄όλα τα τμήματα να διαμορφώσουμε, ΠΡΩΤΑ ένα σωστό ποδοσφαιρικό χαρακτήρα στα παιδιά και μετά την τεχνικοτακτική τους βελτίωση, φθάνοντας στο εφηβικό, να είστε σίγουροι, ότι θα απολαμβάναμε, ΑΛΛΟ ποδόσφαιρο και άλλες συμπεριφορές, από αυτές που σήμερα μας προσφέρουν!
Επειδή είμαστε όμως, η χώρα του τάκα – τάκα και τη λέξη ΥΠΟΜΟΝΗ δεν τη γνωρίζουμε, αφοσιωνόμαστε στην ΕΔΩ και ΤΩΡΑ και με οποιονδήποτε τρόπο, κατάκτηση της νίκης και όταν κάτι πάει στραβά – όπως συνήθως συμβαίνει – έρχονται και οι άσχημες συμπεριφορές από το παιδικό κιόλας. Το αποκορύφωμα είναι το εφηβικό, όπου εκεί πλέον η κατάσταση γίνεται σχεδόν ανεξέλεγκτη, όπου ο έφηβος έχει άποψη, την οποία σωστή ή λάθος την υπερασπίζεται με πάθος και συνήθως φταίνε όλοι οι άλλοι, εκτός από τον ίδιο, η λέξη συγνώμη είναι άγνωστη γι΄αυτόν και νιώθει μόνιμα αδικημένος, αντιδρώντας αρνητικά σε οποιαδήποτε συμβουλή ή χείρα βοηθείας.
Και το χειρότερο απ΄όλα είναι ότι, ενώ στο σύνολο ενός τμήματος, μπορεί να υπάρχει ΕΝΑΣ ΚΑΚΟΣ χαρακτήρας, αντί αυτός ο ΕΝΑΣ, να προσπαθήσει να ενταχθεί, στους υπόλοιπους υποτιθέμενους σωστούς, οι ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ, παρασύρονται από αυτόν! Και ΟΟΟΛΟ αυτό που έχει ρίζα; Στο σπίτι!
Εκεί που βασιλεύει το 3ο κακό! Η ΚΑΚΗ ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ ΤΟΥ ΦΙΛΑΘΛΟΥ – ΓΟΝΙΟΥ
Εκεί απ’ όπου γυρίζοντας το παιδί από το γήπεδο , δέχεται βομβαρδισμό μηνυμάτων, κυρίως απ΄τον ξερόλα μπαμπά, μηνύματα περιεχομένου όπως, ¨πάρε τη μπάλα και μπες μόνος σου¨ ή ¨αν κερδίσουμε φάουλ, εσύ να το χτυπήσεις¨ ή το άλλο, ¨και στόπερ να σε βάζει , εσύ να πας επίθεση!¨ και το καλύτερο απ΄όλα ¨στο …….Γιωργάκη, μην την ξαναδώσεις, μην είσαι χαζός!¨ και όλο αυτό γιατί; Για να φανεί ο γιος του! Για να βάλει το γκολ ο γιος του! Και να μιλάνε όλοι για το γιο του! Σιγά ρε φίλε! Κατούρα και λίγο! Και όχι μόνο κατούρα, αλλά μάζευε και λεφτά, γιατί αν συνεχίσει να ... χοροπηδάει ο γιος σου, στους δικού σου ρυθμούς, τότε γύρω στα 17του, άνοιξε του κι ένα λογαριασμό στην τράπεζα, να τραβάει λεφτά για τα τσιγάρα τα ποτά και τα ξενύχτια, γιατί ΕΚΕΙ θα καταλήξει να κάνει ¨καριέρα¨, στη νύχτα!
Αυτό λοιπόν φίλοι μου, το τρίπτυχο του κακού παράγοντα, του κακού προπονητή και του κακού φίλαθλου-γονιού, θεωρείται χρόνια τώρα, ένα άρρωστο κατεστημένο, που συντηρείται από τις πρόσκαιρες φιλοδοξίες, μιας κουλτούρας που όμοια της, δεν υπάρχει στον πλανήτη! Αυτή η κουλτούρα είναι, που οδήγησε τη χώρα μας, σε αυτή τη βαθιά οικονομική ύφεση, χτίζοντας πετραδάκι-πετραδάκι τη λαμογιά!
Και όπως πιο πάνω σας περιέγραψα τον κακό χαρακτήρα ενός εφήβου, που αντί να ενταχθεί αυτός στους υπόλοιπους, παρασύρονται οι υπόλοιποι από αυτόν, έτσι φερθήκαμε και ως χώρα, όταν η Ευρωπαϊκή Ένωση , μας άνοιξε την πόρτα, εμείς αντί να ¨φορέσουμε¨ το καλό μας κουστούμι, επιδεικνύοντας με καμάρι, τη λεβεντιά και τον πολιτισμό μας, φορέσαμε ότι πιο βρώμικο βρήκαμε και καταφέραμε να παρασύρουμε στο βόθρο, όλους τους ¨υποτιθέμενους¨ σωστούς εταίρους μας!
Και όλα αυτά γιατί; Γιατί ΟΛΟΙ αυτοί οι ¨ΜΑΓΚΕΣ¨, της γενιάς του ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ, που φώναζαν, για ψωμί, παιδεία κι΄ελευθερία, είναι αυτοί, που στο ΒΩΜΟ ΤΗΣ ΝΙΚΗΣ και της πρόσκαιρης οικονομικής φιλοδοξίας, ΘΥΣΙΑΣΑΝ ΧΩΡΙΣ ΟΙΚΤΟ 10.000.000 ανθρώπους!!!
ΤΟ ΒΩΜΟ ΤΗΣ ΝΙΚΗΣ
