Έμπαινε, Γιώργο (1)

Η μπούκα που κάναμε στη γιάφκα μας κούρασε πολύ αλλά την γουστάραμε και, αν χρειαστεί, θα το ξανακάνουμε.
Στην επιστροφή μας, είδαμε μια ύποπτη κίνηση και είπαμε να παρακολουθήσουμε ένα αυτοκίνητο που ήταν μπροστά  μας. Δεν είχαμε να χάσουμε κάτι και αρχίσαμε να παρακολουθούμε το αυτοκίνητο στους δρόμους της Χαλκίδας. Ο οδηγός του έκανε μια στάση έξω από τα γραφεία της ΕΠΣΕ. Δεν κατέβηκε από το αυτοκίνητο. Κάπου τηλεφωνούσε και φαίνεται πως ο συνομιλητής του του έλεγε αστεία αφού γελούσε τόσο δυνατά, που εμείς το ακούγαμε αν και είμαστε σε απόσταση. Σε λίγο το αυτοκίνητο ξεκίνησε πάλι. Για να μην σας περιγράψουμε όλο το δρομολόγιο, θα σας πούμε πως κατέληξε στο....
ΕΝΩΣΙΑΚΟ Γήπεδο. Ο οδηγός του κατέβηκε, ξεκλείδωσε και μπήκε μέσα στους χώρους όπου υπάρχουν τα αποδυτήρια, τα γραφεία κ.α. του ΕΝΩΣΙΑΚΟΥ. Λουφάξαμε σε μια άκρη, έχοντας μπροστά μας για θέα το κοιμητήριο της Χαλκίδας. Πιστεύαμε πως θα έρθουν και άλλα άτομα. Μάταια περιμέναμε αφού δεν ερχόταν κανείς.
Αποφασίσαμε να μπουκάρουμε για μια ακόμη φορά και ό,τι βγει. Την κάναμε λοιπόν. Μπήκαμε μέσα και συναντήσαμε τον κ. Γιώργο. Επώνυμο δεν γράφουμε. Μόλις μας είδε χαμογέλασε και μας έσφιξε το χέρι. Τι έχουμε παιδιά; Πώς από τα μέρη αυτά σήμερα, ρώτησε. Τι να του πεις τώρα του κ. Γιώργου. Από σεβασμό και μόνο αποφασίσαμε να του πούμε όλη την αλήθεια.
Του είπαμε πως είχαμε μπουκάρει στη γιάφκα της εγκληματικής, για το ποδόσφαιρο, οργάνωσης και τυχαία μετά τον είδαμε στο δρόμο και είπαμε να τον ακολουθήσουμε. Πάλι γέλια από τον κ. Γιώργο. ''Χαρά στο κουράγιο σας, παιδιά. Καθίστε να σας πω κάποια πράγματα, για να μην πάει χαμένος ο κόπος που ήρθατε ως εδώ''.
...σε λίγο η συνέχεια