Τέκνα μου αγαπητά,
«Χριστός εκ νεκρών εγήγερται» (ΚάθισμαΌρθρου Κυριακής γ΄ ήχου) και όλη η κτίση αγάλλεται και χαίρει, διότι, ο ανατείλας εκ του τάφου Ήλιος, είναι η αρχή της αναστάσεως των κεκοιμημένων.
Ο έσχατος εχθρός μας θάνατος ονομάζεται από μας φυσικός, αλλά δεν είναι, γιατί δεν απορρέει από την φύση του ανθρώπου, όπως τον έπλασε ο Θεός.
«Ο Θεός θάνατον ουκ εποίησεν, ουδέ τέρπεται επ’ απωλεία ζώντων» (Σοφ. Σολομ. 1, 13), διαβάζουμε στην αγία Γραφή. Ο θάνατος εισήλθε στον κόσμο εξ αιτίας του φθόνου του διαβόλου (Σοφ. Σολομ. 2, 23-24). Είναι δε επακόλουθο της αμαρτίας του ανθρώπου, ο οποίος χωρίσθηκε απ’ τον Δημιουργό του και επέλεξε να γίνει υπήκοος .....
εκείνου, του όφεως του αρχεκάκου, ο οποίος τον εξηπάτησε.
εκείνου, του όφεως του αρχεκάκου, ο οποίος τον εξηπάτησε.
Από τότε ο αποστάτης άνθρωπος και μαζί του ο κόσμος όλος ζούσε στον χρόνο της λύπης και της εξορίας (Γεν. 3, 16-24).
Ο Πρωτοτόκος όμως της κτίσεως και δημιουργός πάντων των γεγονότων Ιησούς Χριστός, ανεκαίνισε την καταφθαρείσα φύση μας, αφού την ένωσε με τον εαυτό Του, κατά την ενανθρώπισή Του (Κάθισμα Όρθρου Κυριακής γ΄ ήχου). Συμφιλίωσε τον άνθρωπο με τον Θεό και τον απήλλαξε, ως μόνος κραταιός και δυνατός, «από τον το κράτος έχοντα του θανάτου, τουτέστιν τον διάβολον» (Εβρ. 2, 15), δια του Σταυρού και της Αναστάσεώς Του.
Έτσι επαληθεύθηκε αυτό που διεκήρυσσαν οι Προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης· «ο θάνατος υπερίσχυσε και κατέπιε, αλλ’ ο Κύριος εξήλειψε τα δάκρυα από κάθε πρόσωπον, αφήρεσε το όνειδος του λαού Του από όλην την γην» (Ησ. 25, 8).
«Που σου θάνατε το κέντρον; Που σου άδη το νίκος; Ανέστη Χριστός και συ καταβέβλησαι! βροντοφωνάζει σήμερα το πάγχρυσο στόμα του Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως Ιωάννου. «Ουκέτι, θάνατε, κυριεύεις, ο γαρ των όλων Δεσπότης το κράτος σου κατέλυσε» (Κάθισμα Όρθρου Κυριακής γ΄ ήχου) ψάλλει θριαμβευτικά η Εκκλησία.
Αγαπητά μου τέκνα,
Εμείς οι Χριστιανοί δεν θαυμάζουμε απλώς τον Αναστάντα Κύριό μας. Προσκυνούμε αγαπητικά την Ανάστασή Του και φορούμε το αναστημένο σώμα Του, στο βάπτισμά μας. Δι’ αυτού, του λουτρού της παλλιγγενεσίας, προσλαμβανόμαστε στην Εκκλησία, το σώμα του Χριστού (Γαλ. 3, 27, Εφεσ. 1, 22 - 5, 23, Κολ. 1, 18,24), όπου δεν πλησιάζει ο θάνατος (Ματθ. 16, 18), και εισερχόμαστε στην Βασιλεία της Ζωής.
Εμείς, τα μέλη της Εκκλησίας, γνωρίζουμε ότι η δύναμη της Αναστάσεως είναι παρούσα στη Θεία Ευχαριστία, αφού ο Κύριός μας είπε· «ο τρώγων μου την σάρκα και πίνων μου το αίμα έχει ζωήν αιώνιον» «καγώ αναστήσω αυτόν εν τη εσχάτη ημέρα» (Ιωάν. 6, 54). Γι’ αυτό συναχθήκαμε κι’ απόψε γύρω από την αγία τράπεζα -την πηγήν της ημών αναστάσεως (Τροπάριον Εναρκτηρίου Ακολουθίας της περιόδου του Πάσχα )- σ’ αυτό το θείο δείπνο της χαράς και της ευφροσύνης της αιωνίου ζωής και μετά πόθου θα παραμείνουμε έως το τέλος, για να κοινωνήσουμε το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου μας· το αντίδοτον του θανάτου.
Αύτη η ημέρα ην εποίησεν ο Κύριος, αγαλλιασώμεθα και ευφρανθώμεν εν Αυτή (Ψαλμ. 117, 24).
Ο κόσμος ολόκληρος και ο άνθρωπος εισήλθε σε μία νέα περίοδο. Η σάρκωση του Κυρίου, ο Σταυρός, ο θάνατος, η ταφή και η Ανάστασή Του σημαίνουν την κατάλυση του παλαιού καιρού και την έναρξη του νέου, του χρόνου της αναστάσεως και της χαράς. Όντως, μία νέα ημέρα ανέτειλε και αυτή είναι η ημέρα της Αναστάσεως, η ημέρα του Κυρίου, η όγδοη και ατελείωτη ημέρα (Εβρ. 4, 1-11)!
Γι’ αυτό, «Χαίρετε» ήταν ο πρώτος λόγος του Χριστού μετά την Ανάστασή Του (Ματθ. 28, 9), δια του οποίου συνέδεσε τη χαρά με το γεγονός της αναστάσεώς Του. Ο θάνατος πλέον δεν είναι αθάνατος. Τώρα αληθινή συμφορά δεν είναι ο θάνατος, αλλ’ ο χωρισμός από το Θεό.
Αγαπητά μου παιδιά,
Δεν πρέπει να λησμονούμε ότι, εκ της κακής μας προαιρέσεως, απομακρυνθέντες του Παραδείσου το πρώτον, επανήλθομεν «εν τω αίματι του Χριστού». Μην υποτιμούμε την ευεργεσία, αλλά να ομολογούμε πίστη στον ευεργέτη των ψυχών μας, τον Υιόν του Θεού, τον σαρκωθέντα και ενανθρωπήσαντα, τον σταυρωθέντα, παθόντα, ταφέντα, αναστάντα, ανελθόντα εις τους ουρανούς και πάλιν ερχόμενον (Α΄ Κορ. 15, 14, Εβρ. 5, 9-18, Εφεσ. 2, 14-22).
Να αγωνιζόμαστε να είμαστε μαζί Του σταθεροί και αμετακίνητοι και να λαχταρούμε να γίνουμε καινούργιοι άνθρωποι, «καινή κτίση» (Β΄ Κορ. 5,17, Γαλ. 6, 15), διάκονοι καταλλαγής και συμφιλιώσεως σ’ όλο τον κόσμο.
Ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός, που είναι το κατ’ εξοχήν, το μόνο παγκόσμιο πρόσωπο, γιατί είναι και ο μόνος Σωτήρ πάντων, μας ζητεί να είμαστε μάρτυρες (Πράξ. 1, 8) του Σταυρού και της Αναστάσεώς Του έως εσχάτου της γης. Μας αποστέλλει να κομίσουμε σ’ όλες τις ταλαίπωρες ανθρώπινες καρδιές την αναστάσιμη ελπίδα και χαρά.
Ο σύγχρονος άνθρωπος πελαγοδρομεί μέσα στην τρικυμιώδη και αλμυρή θάλασσα της παγκόσμιας κοινωνίας, η οποία, με την προώθηση της τεχνολογίας της σύγχρονης πληροφορικής και του διαδικτύου, τον μαθαίνει να επικοινωνεί χωρίς να συνδέεται με τον συνάνθρωπο. Με την θεοποίηση της αγοράς, τον πείθει ότι όλα υπολογίζονται και αγοράζονται με το χρήμα και τον τρομοκρατεί, αφού απροκάλυπτα του δίνει να κατανοήσει ότι τα πάντα ελέγχονται και κατευθύνονται με αδιόρατο τρόπο.
Η παγκοσμιοποίηση αυτή διαμορφώνει τον άνθρωπο να μην έχει ιερό και όσιο και απειλεί τελικά με αφανισμό την αλήθεια και την αξιοπρέπεια του προσώπου του.
Σ’ αυτήν την παγκόσμια κοινωνία, εμείς οι Χριστιανοί, έχουμε την ευθύνη με έργα και λόγια να καταθέσουμε την εμπειρία μας, ότι πράγματι Ανέστη Χριστός και ζωή πολιτεύεται.
Έτσι, αντί της προωθούμενης παγκόσμιας κοινωνίας, στην οποία διαλύεται κάθε υγιής κοινωνικός ιστός και στην ουσία θεμελιώνεται και εξαπλώνεται μια παγκόσμια απάνθρωπη εξουσία, που επιχειρεί να έχει υπό την άμεση εποπτεία της όλο τον κόσμο, ακόμη και όταν αυτός ο κόσμος μένει μέσα στο σπίτι του, θα προτείνουμε την Αγία μας Εκκλησία, ως μία κοινωνία πιστών, βαπτισμένων και μυρωμένων, αληθινών, ελεύθερων ανθρώπων, ανεπανάληπτων προσώπων, με ευρύχωρη καρδιά, με παγκόσμιο και οικουμενικό πνεύμα.
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ! ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ!
Σας ασπάζομαι φιλήματι αγίω
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΑΣ
+ο Χαλκίδος Χρυσόστομος
